Στα μέσα ενημέρωσης εμφανίζεται, αυτές τις μέρες εντατικότερα, μια εικόνα «εκνευρισμού» της «καταρρέουσας» κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά, ο οποίος υποτίθεται ότι πρέπει να παραιτηθεί ύστερα από τις… αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις του στα κανάλια, στη Google, στο Διαδίκτυο, κατηγορούμενος γενικά για τη συστηματική μετατροπή της χώρας σε Βόρεια Κορέα.
Αντιδημοκρατική εκτροπή θεωρείται από τα αντιπολιτευόμενα Μέσα ως και η εφαρμογή του ήδη ψηφισμένου από τη Βουλή, Μητρώου Διαδικτύου (όπως έχουν ζητήσει η Ενωση Εκδοτών Διαδικτύου – ΕΝΕΔ, στην οποία μετέχουν όλοι, παλιοί και νέοι, οι βαρόνοι της διαπλοκής, και ο Σύνδεσμος Διαφημιζομένων Ελλάδας – ΣΔΕ), προκειμένου η κατάρτισή του να εξορθολογίσει τη διανομή της κρατικής διαφήμισης προς τις ιστοσελίδες, οι οποίες εφεξής θα πρέπει να έχουν φανερό ιδιοκτήτη, ΑΦΜ, να πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικά ταμεία, για να λάβουν κρατικές διαφημίσεις και να εισπράξουν δημόσιο χρήμα.
Κι έρχεται η πραγματικότητα (με τη χθεσινή σύλληψη τριών ατόμων φερομένων ως εκδοτών και δημοσιογράφων που κατηγορούνται για εκβίαση), να επισφραγίσει την πολιτική και ηθική ανάγκη να τεθούν κοινώς αποδεκτοί και διαφανείς κανόνες διανομής της κρατικής, αλλά και ευρύτερα της διαφήμισης -όπως ζητούν κι οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες ψηφιακών ΜΜΕ, που περιμένουν να ζήσουν από τις σχετικές δαπάνες.
Ολη η δημοσιογραφική πιάτσα γνωρίζει εδώ και χρόνια τις μεθόδους χρηματοδότησης (απόσπασης διαφημιστικών πακέτων) με λιγότερο ή περισσότερο εκβιαστικό τρόπο, που μετέρχονται διάφοροι φερόμενοι ως εκδότες και δημοσιογράφοι οι οποίοι εμφανίζονται να διαθέτουν ή να επηρεάζουν κάποια κλασικά ΜΜΕ, καθώς και δεκάδες, ανώνυμες κυρίως, «ενημερωτικές» ή «οικονομικές» ιστοσελίδες.
Είναι καιρός να ομολογήσουμε ότι η πολύτιμη ασφαλώς ελευθερία του διαδικτύου, καλώς μεν επιτρέπει και ανέχεται τα πάντα: ψέματα, τερατολογίες, ακόμα και τη συκοφαντία, μη κακουργηματικού βαθμού. Αλλά αυτή η ελευθερία λειτουργεί συχνά ως άλλοθι.
Εδώ και χρόνια, βλέπαμε στα δημοσιογραφικά γραφεία και στη διοίκηση της ΕΣΗΕΑ και αναρωτιόμαστε, πώς και με ποια κριτήρια, μπορούν να επιβιώνουν και να δημιουργούνται εκατοντάδες πιπεράτες και «αποκαλυπτικές» ιστοσελίδες και blogs που εξασφαλίζουν δυσανάλογα άφθονες διαφημίσεις (κρατικές, τραπεζών, οργανισμών κ.λπ), και άρα έχουν έσοδα και απασχολούν ανθρώπους, δίχως να έχουν σαφή ταυτότητα και δηλωμένους εργαζόμενους. Χωρίς καν να δημοσιοποιούν τα στοιχεία των ιδιοκτητών τους ή τις εταιρείες τους, τις διευθύνσεις, τα τηλέφωνα και τους ΑΦΜ τους.
Υπολογίζει κανείς στα σοβαρά -πέρα από το κοινωνικό κόστος και την διαλυτική απαξία που προκαλεί η συμμετοχή τους στην βρώμικη παραπληροφόρηση- εξίσου και τη σπατάλη δημόσιου (και όχι μόνο) χρήματος, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, «αρετές» που συνοδεύουν αυτή την παραδημοσιογραφική επιχειρηματική λειτουργία;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Για κακουργήματα κατηγορούνται ο εκδότης και οι 2 δημοσιογράφοι