Office Love, Paris, Helmut Newton
Άντζυ Ντίκινσον | 07.03.2016 | 11:52
…ή πώς να αποδεχθείτε τις πόρνες του γραφείου
Υπάρχει κάτι πολύ γαμάτο στα πηδήματα του γραφείου per se και εντός της σημειολογίας της ηδονής και του πηδήματος αυτού καθεαυτού. Σε αυτά που αναπτύσσονται από αληθινά αδηφάγα έλξη ή από βαρεμάρα. Από κούραση, νυχτερινές συσκέψεις με νεύρα και πολύ πίτσα χωρίς αποτέλεσμα, επαγγελματικά ταξίδια και τζόιντ δίπλα σε άδειες πισίνες τέλος Φλεβάρη και ουίσκια που πήραν το στραβό το δρόμο.
Όπως και οι υπόλοιπες σχέσεις, κάποιες είναι καθαρές και ξάστερες, της καύλας και της αδυσώπητης, σχεδόν, στύσης στη θέα αυτού του κώλου μέσα σε αυτή τη στενή φουστίτσα, κάποιες της εξουσίας, του θα κάνεις αυτό που σου λέω, θα σου δείξω, θα σε κάνω να βογγάς ατέρμονα νύχτα στο φωτοτυπικό, του θα σε γλείφω μέχρι να ζητήσεις έλεος και να θες να σε γαμήσω. Υπάρχουν αυτά τα πηδήματα που προκύπτουν μετά από ένα χέρι που λοξοδρόμησε και μάλαξε ένα στήθος μέσα σε ένα ασανσέρ για λίγο, πάνω από τα ρούχα και αν και ένιωσε της ρώγα κάτω από το λεπτό ύφασμα και το στρώμα της δαντελίτσας πάντως σίγουρα το άφησε το στήθος παναπονεμένο και αποτραβήχτηκε γρήγορα για να μην τους πάρουν χαμπάρι, όγδοος όροφος, άνοιγμα πόρτας.
Αυτά τα πηδήματα συχνά δεν προλαβαίνουν να φτάσουν σε ξενοδοχεία γιατί στάζει η λαχτάρα όλη μέρα στα πήγαινε και στα έλα στους διαδρόμους και ή ξεθυμαίνουν και εκσπερματίζουν και τελειώνουν πηδώντας το κορίτσι από πίσω μέσα στην τουαλέτα νύχτα και γρήγορα να μην έρθει ο φύλακας ή βάζοντάς το να καθήσει πάνω στο φαλλό μέσα σε ένα αυτοκίνητο πάλι γρήγορα στην ερημιά, να μη βλέπει καλά, στο σκοτάδι, αλλά και να μην μπορεί να κάνει αλλιώς, οφείλει να τη γαμήσει αλλιώς πώς… Θα πεθάνει περιμένοντας, δεν αντέχεται η καύλα, πρέπει να βρει δρόμο, η καύλα είναι ρέμα και νερό ανεξέλεγκτο.
Κοίτα να δεις όμως πόσο γρήγορα οι γυναίκες που πηδιούνται στο γραφείο είναι και οι μόνες που δαιμονοποιούνται. Καργιόλες, αδίστακτες πόρνες της Βαβυλώνος, μανίπιουλέιτορς, αδηφάγες μήτρες και υπολογίστριες του Σατανά. Ενώ οι άντρες κάνουν networking πίνοντας τζίνια και παίζοντας από γκολφ ως 5×5 και ενώ τα αρσενικά προωθούν το πουλαίν τους και είναι μέντορες, φάζι γενικολόγοι υποστηρικτές κάποιου άλλου αρσενικού, οι γυναικες είναι ο Χίτλερ ο ίδιος έτοιμες να κατακτήσουν το Γαλαξία με πολιορκητικό κριό τα μυτερά βυζιά, τους δερμάτινους κορσέδες και ω εκείνο το μυρωδάτο αιδοίο που μπερδεύει τα αγόρια που τί φταίνε κι αυτά, πέφτουν στην παγίδα, έτσι αθώα που είναι και έτσι που κι αυτές είναι ο Βελζεβούλ ο ίδιος.
Το σεξ είναι μια ανθρώπινη συμπεριφορά, φυσιολογική και υπέροχη, χαρίζει υγεία και χαρά αρκεί να την αφήσεις ελεύθερη, να μη ντρέπεσαι για δαύτη. Όπως άλλες συμπεριφορές, χρησιμοποιείται για να επιτύχει πράγματα ή απλώς για την καύλα της και για ένα κάποιο επικό χύσιμο. Οι άνθρωποι κρίνονται φυσικά από τις συμπεριφορές τους υπό συγκεκριμένο κόντεξτ. Όχι μονομερώς όμως. Κοίτα να δεις που αν ένας άντρας διάλεγε τον λάθος άνθρωπο γιατί κι αυτός Γαύρος είναι όπως συζήτησαν στη συνέντευξη, πρώτα την ικανότητα και τον επαγγελματισμό του άντρα θα κατέκρινα. Σαφέστατα αυτός ο τύπος δεν ξέρει πώς να προσλαμβάνει κόσμο, δεν ξέρει καλά τη δουλειά του. Σίγουρα δε μου φταίει ο Γαύρος, ούτε θα τον κατακρίνω τόσο πολύ επείδή ήξερε πως η αναφορά της ιδιότητας θα γονατίσει τον έχοντα την εξουσία. Παρόλα αυτά, η γυναίκα που κάνει σεξ στην εργασία είναι και η μόνη που φταίει, ο άντρας είναι απλώς ένας έπικ γαμιάς κι ας παρασύρεται σα σχολιαρόπαιδο.
Εν τέλει η επικρατούσα άποψη δαιμονοποιεί το σεξ και προσπαθεί να προστατέψει τη φήμη του αρσενικού ενώ του αφήνει το ελεύθερο να πηδά όποιον και όσο συχνά θέλει χωρίς να θίγεται και κανένα προνόμιό του ιδιαίτερα. Κοινωνική καβάντζα.
Θα προτιμούσα να καλοσορίζαμε πια το σεξ σε μια θέση που δεν απειλεί. Δεν απειλεί τις ταυτότητες των ανθρώπων, ίσως για λίγο και λιγάκι να θολώνει τα όρια αλλά αυτό κάνει και η φιλία, η οικογενειακή σχέση, η εργασιακή προ-ιστορία, καλή ή κακή. Θα προτιμούσα να το αφήναμε ήσυχο. Θα προτιμούσα τα κορίτσια που πηδιούνται στο γραφείο να ήταν ελεύθερα να το κάνουν, θα προτιμούσα να είχαν την άνεση να καταγγείλουν αυτόν που τις πιέζει να το κάνουν χωρίς αυτές να θέλουν και θα προτιμούσα να μην θεωρούνταν ιέρειες του Σατανά αν κάνουν όποιο από τα δύο, το γαμήσι ή την άρνησή του.
Θα προτιμούσα αυτές οι ανάσες που φεύγουν επιταχυνόμενες, όταν στηρίζεται το μέτωπο στο χέρι πάνω σε ένα ξύλινο τοίχο σε αίθουσα συσκέψεων και ο συνάδελφος μπαινοβγαίνει με μαγευτικό ρυθμό και αφήνει κι αυτός τις ανάσες του να ακολουθήσουν και τα πιο γρήγορα πιο γρήγορα δεν είναι σίγουρο αν λέγονται γιατί υπάρχει ο φόβος της εφόδου ή γιατί το λίγωμα το επιβάλλει, αυτά όλα να ήταν ελεύθερα. Years ahead.
