Βέρα I. Φραντζή | 16.05.2016 | 17:00
Ιστορία 1η
Τις παραμονές των Πανελληνίων η τηλεόραση έπαιζε με καταιγιστική ροή διαφημιστικά σποτ για συμπληρώματα διατροφής και βιταμινούχα σκευάσματα και άλλα χίλια δυο ματζούνια για ενίσχυση σκέψης και ψυχής. Ενώ ουσιαστικά το μόνο που σε σώζει εκείνες τις ώρες είναι ένας βαθύς και λυτρωτικός ύπνος (που συνήθως δεν έρχεται λόγω απύθμενου άγχους), οι φαρμακοβιομηχανίες παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.
Έτσι, με έπεισαν και αγόρασα ένα ροζ πηχτό αηδιαστικό σκεύασμα, το οποίο μου υποσχόταν νοητική διεργασία αλά κογιότ με νέφτι στον κώλο και επιδόσεις Αινστάϊν. Τι άλλο θες από τη ζωή εκείνη τη δεδομένη στιγμή;
Το πρωί εκείνης της ημέρας του Μαϊου, έφαγα το πρωινό μου και ήπια το διαλυμένο σε χυμό ελιξήριο της γνώσης μονορούφι. Λόγω άγχους στην κοιλιά μου χόρευε ένα ολόκληρο λαογραφικό μπαλέτο χορούς σε φολκλορικό ντελίριο. Το θεογενές μείγμα έπιασε αμέσως δουλειά καρυοθραύστη και το συκώτι μου έδινε σουβλερές προειδοποιήσεις. Μέχρι να τελειώσει η ώρα της εξέτασης και να βγω από την αίθουσα, μου είχε δημιουργήσει ένα τόσο μεγάλο κενό στο στομάχι που έφαγα μια ολόκληρη πίτσα από την αβυσσαλέα πείνα. Πεινούσα όσο δεν είχα πεινάσει ποτέ. Και ενώ ήταν το μάθημά μου η Νεολληνική Γλώσσα, έγραψα μόνο 14,1. Θυμάμαι πως είχα χρησιμοποιήσει πολλούς επιθετικούς προσδιορισμούς που ταίριαζαν περισσότερο σε σάιτ μαγειρικής και ουχί το θέμα της αστυνόμευσης και την σπίλωσης της ιδιωτικότητας από τα ριάλιτι σόου.
Και πάλι τα καταφέραμε.
Ιστορία 2η
Οταν πια ήμουν συνειδητοποιημένη ότι δεν θα μάθω ποτέ απέξω την προπαίδεια, ότι τα μαθηματικά μοντέλα δεν είναι της κατανόησης της εγκεφαλικής μου λειτουργίας και ότι οι θετικές μου ικανότητες «περιορίζονται» ότι μπορώ να αγαπήσω έως το άπειρο και ακόμη παραπέρα, σταμάτησα να μελετάω φυσική και άλγεβρα -ενοχικά σχεδόν. Την προηγούμενη των εξετάσεων των μαθηματικών, συνειδητοποίησα για δεύτερη φορά και ακόμη πιο ενήλικα πως δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσω ή να λύσω οποιαδήποτε άσκηση και μου συνέστησα να κάνω ένα σκονάκι…
Ως καλή και αξιοπρεπής μαθήτρια, δεν είχα εξασκηθεί στην τεχνική του σκονακίου και έτρεμα σύγκορμη από το ατόπημα που ετοίμαζα στο δωμάτιο μου με περίσσια απερισκεψία (γιατί ως γνωστόν αν δεν έχεις ιδέα τι να διαβάσεις από ένα βιβλίο, πώς θα ξέρεις να επιλέξεις τι σκονάκι να κάνεις;).
Όταν είδα τα θέματα, διαπίστωσα πως ίσως να έχω αντιγράψει κάτι που θα με βοηθούσε στα θέματα εξέτασης. Πήρα θάρρος από το γεγονός της αμέμπτου μέχρι τότε ηθικής μου, το βάπτισα νόμιμον το σκονάκιον και ζήτησα να πάω στην τουαλέτα για να του ρίξω μια ματιά. Ως εντελώς βούρλο, το είχα τοποθετήσει μέσα στο παπούτσι μου. Όταν μπήκα στην τουαλέτα, είδα πάνω από τα καζανάκια και μέσα στο κάλαθο των αχρήστων λυσάρια απο φροντιστήρια και παντός είδους σημειώσεις και βοηθήματα. Γραμμένα στους τοίχους μπορδουκλωμένα σκονάκια από μαθηματικά κατεύθυνσης και γενικής παιδείας. Παρόλα αυτά προτίμησα το δικό μου αγιοποιημένο και λάϊτ αμαρτιάς σκονάκι.
Η ζέστη ήταν αφόρητη, το άγχος επίσης. Προσθέστε ότι η φυσική εφίδρωση του οργανισμού μου είναι πολυ παραγωγική και θα έχετε την εικόνα που είχε πάρει το σκονάκι έπειτα από το περπάτημα έως το σχολείο και τα υπόλοιπα παρελκόμενα. Όταν το έβγαλα από το υπόδημα ήταν σαν πετσέτα αθλητή στίβου έπειτα από τρίωρη προπόνηση. Με τρεμάμενα χέρια έβγαλα το δικό μου πενιχρής γνωσιακής αξίας χάρτινο δεκανίκι. Το υγρό πετσετάκι μου με τους μαθηματικούς τύπους έπεσα μεσα στη τρύπα της τούρκικης λεκάνης. Το κοίταξα σαν τον αγαπημένο που με έχει πληγώσει βαθιά, αλλά ξέρω πως είναι καλό που με παρατάει, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει σωσμός. Τράβηξα το καζανάκι και βγήκα αμόλυντη από την τουαλέτα των κοριτσιών.
Έγραψα 10,1. Όπως είπα στον χοντρούλη μαθηματικό μου, ανέλπιστα καλά.
Ιστορία τρίτη
Την μέρα που έγραφα ιστορία κατεύθυνσης είχα τη φάτσα του φυτού που πια δεν αγχώνεται με τίποτα και όλα τα έχει υπό έλεγχο. Σηκώθηκα κυρία το πρωί χωρίς καν να κάνω πασάλειμμα, που το θεωρούσα ντεκαντάνς νοοτροπία για τα εικοσάρια μου.
Ετοίμασα πρωινό. Το γάλα είχε τελειώσει (έπινα ακόμη γαλά… μιλάμε για την αρχιφλωριά προσωποιημένη). Έψαξα και βρήκα ένα νουνού μέσα στο ντουλάπι της κουζίνας. Το έβαλα μέσα σε μία κούπα και το κατέβασα γρήγορα, μιας και μύριζε αυτήν την αδιαμεσολάβητη γαλατίλα που προκαλεί ανατριχίλα ακόμη και σε γαλαθηνό βρέφος.
Έγραψα υπέροχα, βγήκα από την αίθουσα και βρήκα την μητέρα μου κρεμασμένη στα κάγκελα του σχολείου να με ρωτάει αν είμαι καλα.
Το νουνού είχε λήξει από την εποχή που είχαμε δραχμές, αλλά το στομάχι μου ευτυχώς το πήρε είδηση, αφού επέστρεψα στο σπίτι νικήτρια. Ξερνούσα σαν αρρωστιάρικο γατί δύο ώρες.
Έγραψα 17,9.
Συμπέρασματα (αντίστροφης αποτύπωσης από την παραπάνω εξιστόρηση ανδραγαθημάτων)
Το άγχος δεν είναι καλό σύμβουλος για σωστή και ισορροπημένη διατροφή.
Το άγχος δεν είναι φίλος και συμπαραστάτης σε παρασπονδίες, απιστίες και μουλωχτές διαδικασίες.
Το άγχος δεν είναι οδηγός για αγορές, αλλά ειναι φίλος των διαφημιστών.
Καλή επιτυχία στα παιδιά!
Δειτε επίσης:
