frauem in Allgemein 13. May 2016 4 Words
Μεγάλο πλήγμα στον ανδρισμό του Έλληνα επήλθε τις τελευταίες ημέρες από μια – αμφιβόλου προέλευσης και επιστημονικότητας- έρευνα στην οποία οι επιδόσεις των ελληνικών πεών δεν τα πήγαν και τόσο καλά. Κύριος οίδε γιατί κάποιος νιώθει τόσο υπεύθυνος προσωπικά για ένα επίτευγμα στο οποίο δεν έχει καμία απόλύτως επιρροή αλλά να, η πατριαρχία δεν έχει κακή επίδραση μόνο στα κορίτσια. Την πληρώνουν και τα αγόρια. Που οφείλουν να είναι πουτσαράδες. Οφείλουν δηλαδή να είναι τα γνωστά τρία:
Πουτσαράδες
Γυναικάδες
Φραγκάτοι
Στο βωμό των τριών αυτών στήθηκε το σύνολο του ελληνικού σουρεαλισμού ενώ με μεγάλη λεπτομέρεια καθρεφτίζουν τις απαρχές της ελληνικής κοινωνικής κρίσης. Η ελληνική κοινωνική κρίση, μια κρίση που εντάθηκε από τη συνοδευόμενη αλλά και υποβοηθούμενη (μεγάλα συγκοινωνούντα δοχεία) οικονομική κρίση πιστεύω ακράδαντα έχει τις ρίζες της στη φτηνή βερσιόν – τη ντεμέκ βερσιόν- της ελληνικής πατριαρχίας.
Το πέος του τσολιά
Το πόσο γαμεί το πέος αυτό
Το πόσα φράγκα εξοικονομεί ή τέλος πάντων, επιδεικνύει πως διαθέτει το πέος αυτό.
Το τιμημένο, ελληνικότατα ελληνικό, δυσανάλογα βαρύ και εκμαυλιστικό, πέος.
Από μικρή ηλικία, μου αυτοδιαφημιζόταν και κουνιώταν επιδεικτικά μπροστά στα μάτια μου. Μια εδώ μια εκεί, με στύση βασιλική και πολλές φορές άξιο της φήμης του, ας μη γελιόμαστε
Μου αρέσουν τα ελληνικά πέη, μη λέμε και ψέμματα, έχω γλείψει πολλά με μεγάλη ευχαρίστηση και έχω αφήσει άλλα τόσα να με πηδήξουν αδιακρίτως. Α. Ήταν πολλά υπέροχα. Όχι επί τούτου όμως. Και επειδή από νωρίς έφερε η ζωή στα πόδια μου, με μια μικρή βέβαια υποβοήθηση από μέρους μου, μεγάλο στατιστικό δείγμα πεών από τα μήκη και τα πλάτη όχι μόνο της Ελλάδας μα και του πλανήτη ολόκληρου, θα σας πω πως όσο αγαπάς το πέος τόσο αγαπάς τον άντρα και εν τέλει πάντως σίγουρα δεν αγαπάς την πούτσα του τσολιά. Η πολυγαμία είναι μια επιστημονικά απελευθερωτική κίνηση για τις γυναίκες. Σου ανοίγει ορίζοντες και πρoοπτικές σίγουρα όχι περιορισμένες σε φαλλούς και πηδήματα. Καταλαβαίνεις νωρίς πως, κοίτα να δεις, έχει κι αλλού πορτοκαλιές, πως παίζουν άντρες που κάνουν δουλειές χωρίς να απειλείται η βαρύτητα του πέους τους, άντρες που σου δείχνουν πως μετράς, άντρες που σε φροντίζουν, άντρες που δεν είσαι γι’ αυτούς μόνο τρόπαιο χωρίς να λογίζουν τον εαυτό τους το ίδιο.
Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο η σίγουρα πλαστή αυτή στατιστική με έκανε να γελάσω. Θυμήθηκα τον γηραιό αγρότη που παραπονιόταν σε ένα καφενείο της Πελοποννήσου πώς η σαραντάχρονη βουλγάρα που τον παντρεύτηκε για να πάρει τα κτηματάκια γι’ αυτήν και το γιό της όταν ο παππούς αποδημήσει, δεν κάθεται να την πασπατεύσει.
Μια αντρική κοινότητα που αρνείται να δει το αυτονόητο: πιάνεις στην αγορά, όσα πιάνει η αρυτιίδωτη φάτσα σου, μετά πιάνουν τα φράγκα, κανένα αστειάκι και το να είσαι καλός άνθρωπος. Όπως για όλους μας. Δεν έχεις κληρονομικό δικαίωμα σε στρατιές παρθένων μόνο γιατί εισαι ΧΨ γονιδιακώς.
Γέλασα λοιπόν, χαιρέκακα για την κατάθλιψη που η έρευνα θα προκαλούσε στους μόνιμους ματσιστές της βαλκανικής. Τα αγόρια συντετριμμένα έτρεχαν να δικαιολογήσουν την εξαίρεση.
Γέλασα χαιρέκακα γιατί ήταν ένα χαζό μεν, ικανοποιητικά ελαφρύ δε χτύπημα στη βάση της πατριαρχίας ή της αντίληψης της πατριαρχείας στην Ελλάδα. Του πρώτου αξιώματος.
Της αρχής του κακού.
Του αναμφισβήτητου.
Του μεγαλειώδους μεγέθους.
Του πέους.
Του τσολιά.
Και οι κρυφοαντιδράσεις των αντρών απόδειξη του πόσο κακό έχει κάνει το πέος αυτό στους ίδιους τους φέροντες.
Σας το λέω εγώ. Η Άντζυ η Ντίκινσον.
Λάτρης του φαλλού από όπου κι αν προέρχεται.
Post navigation
