Φέτος, λέει, είναι της μόδας τα ολόσωμα μαγιώ, αυτή η ντροπή και εντελώς ενάντια στο καλοκαίρι, ιδέα. Τα ολόσωμα μαγιώ είναι μάστιγα και προφανώς φτιαγμένα από ανθρώπους που δεν ξέρουν πώς είναι να είσαι όλη την ημέρα στη θάλασσα.
Αδιαφορώ για τις μόδες και τους φτύνω στη μούρη τα σχεδιάκια και τα κοψίματα, το μαγιώ είναι ένα βρακάκι, για πάντα θα υπερασπίζομαι ελεύθερα στήθη και ρώγες στον άνεμο.
Τί πιο καλοκαίρι από την ώρα που φτάνεις να θες να βουτήξεις στη θάλασσα και λύνεις τα κορδονάκια του στηθόδεσμου του μαγιώ, ο οποίος ίσα που σε έφτασε ως εκεί δηλαδή και τον ευχαριστούμε, τώρα ήρθε η ώρα να λύσουν τα δάχτυλα, να διπλώσουν και να φυλάξουν για αργότερα. Να χτυπήσει το αεράκι και ο ήλιος το στήθος ελεύθερο, σαν αλατοπίπερο, αλάτι-πιπέρι, βυζί με μυρωδιές και χρώμα φρη επιτέλους, καμπύλη και ρώγα που εμβαπτίζεται στο νερό και λίγο ανατριχιάζει και σφίγγει σε άμυνα αλλά και απολαμβάνει το γλείψιμο του ρεύματος και του νερού.
Είχε απολαύσει το άλειμα με το λιπαρό προστατευτικό λαδάκι, αν στο φρόντισε αντρικό χέρι ακόμα καλύτερα, χέρι που πέρασε με προσοχή το υλικό παντού, από το λαιμό σου στο στέρνο με μεγάλες κινήσεις και κυκλικά στο στήθος να μη μείνει τίποτα ακάλυπτο, επικίνδυνος ο ήλιος, και πάνω από τη ρώγα περνώντας το χέρι στάθηκε για λίγο, χούφτωσε ασυναίσθητα, σταμάτησε κι αυτός κι εσύ να αναπνέεις, φευγαλέα όμως, λίγο την αγρίεψε τη ρώγα και σε κοίταξε. Την τέλειωσε τη δουλειά του κύριος πάντως, αν και καυλωμένος, αλλά ανθρώπινο, ποιός άλειψε ποτέ βυζί δίχως καύλα, να μου τον δείξετε. Το άλειψε κι αυτό το βυζί ευχαριστήθηκε και ευχαριστιέται και το νερό μετά μα πιο πολύ ευχαριστιέται όταν το γλείψει αργότερα να του πάρει τα ζουμιά από τα καρπούζια.
Η ευτυχία μετριέται και από έναν άντρα που σου γλείφει τα ζουμάκια από καρπούζι από το στήθος και την κοιλιά σου και τελικά σε πηδάει κρυφά με τα αλάτια.
Μονοκίνι, αδιαφορώ για τη μόδα και ό,τι άλλο.