του έλληνα ο τράχηλος ζεστο εβιάν δεν υπομένει

Τέλος πάντων χτες ήταν η συγκέντρωση των #παραιτηθείτε και μετά από πολύ καιρό θυμήθηκα τις παλιές μου φόρμες και έμεινα on line αρκετή ώρα για να δω τι σκατά γίνεται.

Τα συμπεράσματα μου ειναι τα εξής:

1. Εχει επισημανθεί και αλλού αλλά θα το πω και εγώ. Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις παλαιότερα δεν ήταν τόσο αντικυβερνητικές, έτσι σκέτα όσο κυρίως αντιμνημονιακές αλλά και ενάντια στο γενικώς γενικά κατεστημένο το οποίο μέσα από μια πορεία μεταπολίτευσης 40 χρόνων μας έφερε εδώ που μας έφερε. Το ζητούμενο ήταν η αλλαγή πολιτικής, το να πάτε σπίτια σας, το να πάνε οι κλέφτες στην φυλακή, να φύγουν τα μνημόνια και άλλα τέτοια. Πέραν του εφικτού των αιτημάτων σχημάτιζε τελος πάντων μια γοητευτική αφήγηση σύμφωνα με την οποία ο λαός δήλωνε αμέτοχος για τις ματσαράγκες των απο πάνω και ζητούσε να την κοπανήσουνε όλοι οι μέχρι πρότινος κυβερνήσαντες. Σε αυτόν τον απολιτικ αχταρμά και στο γοητευτικό στόρι χωράγανε και χωρέσανε λοιπόν όλοι όσοι δεν είχαν κυβερνήσει μέχρι τότε αλλά και αυτοί που είχαν ψηφίσει κυβερνητικά μεν, ένιωθαν αμέτοχοι στην ματσαράγκα δε. Ο Σύριζα δεν έγινε μεγάλος λόγω των διαδηλώσεων, ο Σύριζα πήγε στις διαδηλώσεις και έπαιξε μονότερμα επειδή όποιος άλλος πήγαινε (πλην ΚΚΕ) θα έτρωγε ξύλο. Τόσο απλά και απέριττα.

Τέλος πάντων το όλο στόρι ήταν αρκετά πειστικό και τα μνημόνια ακόμα φρέσκα για να ακολουθήσει ο κόσμος το κεντρικό meme που έλεγε πως για τον Ακη, την Ζιμενς κτλ κτλ δεν ειμαστε συμμέτοχοι και δεν θα πληρώσουμε εμείς τον λογαριασμό.

Το πρόβλημα με το τρεχον σκριπτ ειναι πως το στόρι του δεν ειναι πειστικό. Δεν μπορείς να ζητάς να πέσει μια κυβέρνηση με το επιχείρημα πως εσύ θα εφάρμοζες το Μνημόνιο (το οποίο υπερψήφισες πέρυσι) καλύτερα, ενώ κατά γενική ομολογία η τρέχουσα κυβέρνηση το εφαρμόζει καλύτερα απ΄ότι το έκανες εσύ. Ο συνδετικός κρίκος των #παραιτηθείτε δεν είναι η αλλαγή πολιτικής αλλά η αλλαγή προσώπων. Σήκω συ να κάτσω εγώ και τέτοια. Και αν σκεφτείς πως μετά βίας έχουν ενάμιση χρόνο απουσίας από την εξουσία αρχίζεις και τρομάζεις με το τι ειναι διατεθειμένοι να κάνουν για να επανέλθουν όταν η πείνα τους για εξουσία αρχίζει και φουντώνει ή αν -θου κύριε- ετούτη η κυβέρνηση αρχίζει και σημειώνει τίποτις επιτυχίες.

Να συμφωνήσουμε πως το κεντρικό σκριπτ ειναι προβληματικό ή μόνο οι “αποεδώ” το βλέπουμε;

Τέλος πάντων δεν μπορώ να βρω σκριπτάκι στο οποίο θα γεμίσει το Σύνταγμα με κόσμο με απαιτήσεις – μίξη των παρακάτω:

– ΦΠΑ στο 23% αντί για 24%

– Απολύσεις στο δημόσιο

– Να έρθει ο Άδωνης στο Υπουργείο Υγείας

…….

εεεε δεν βρίσκω άλλα διότι μάλλον δεν υπάρχουν άλλα 🙁

2. Ως συνήθως η καθ ημών δεξιά έχει χάσει σημειολογικά την μπάλα. Όταν την τελευταία πενταετία (και όχι μόνο), όποτε γινόταν διαδήλωση έπεφτε το ξύλο της αρκούδας, με τις ευλογίες των Υπουργών (προφανώς) αλλά και των ΜΜΕ (καθόλου προφανώς), το να βγαίνει ξαφνικά απο το πουθενά ο Μητσοτάκης και να καθιστά υπεύθυνο τον Πρωθυπουργό για την ασφάλεια των διαδηλωτών (!) το λες και απο τα συντομότερα ανέκδοτα.

Το να βγαίνουν άνθρωποι σήμερα και να παραλληλίζουν την τρέχουσα κυβέρνηση με την …χούντα (οι ίδιοι οι οποίοι έβγαζαν σπυράκια σε παρόμοιους παραλληλισμούς όταν τα ΜΑΤ κοπάναγαν στα τυφλά) σημαίνει ότι προφανέστατα είτε κοροϊδεύουν την νοημοσύνη μας είτε έχουν αίσθηση της πραγματικότητας παρόμοια με αυτήν του Σαμαρά (που έχω σχολιάσει αρκετες φορές στο παρόν μπλόγκ) σύμφωνα με τον οποίο καλός αριστερός ειναι ο εξόριστος αριστερός και αφού δεν είστε ήδη εξορία μας ….καταπιέζετε.

Αλλά μεταξύ μας, τι πολιτικό κριτήριο περιμένεις από αυτούς;

3. Προφανώς εν έτει 2016 δεν έχει καμία πολιτική σημασία το πόσο κόσμο θα κατεβάσεις στο Σύνταγμα, μιας και η δεκαετία του 80 έχει παρέλθει προ πολλού. Αλλά όταν υποτίθεται πως η κυβέρνηση τα έχει κάνει σκατά και δεν παει άλλο και τα λοιπα, και καλείς σε λαϊκή κινητοποίηση για να ρίξεις την κυβέρνηση και δεν μαζεύεις ούτε τους μισούς από αυτούς που μαζεύει το ΠΑΜΕ ή το Gay Pride πρέπει να το κοιτάξουμε λίγο το πράγμα (σημείωσις: ειναι η 1η διαδήλωση τα τελευταία χρόνια που είχε λιγότερο κόσμο από αυτον που υπολόγιζε από πριν η αστυνομία).

Και προφανώς οι δικαιολογίες τύπου είχε ήλιο, είχε στάση εργασίας το μετρό και δεν συμμαζεύεται είναι απλά άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Με αυτά τα μυαλά όχι επανάσταση (γιατί τι νομίζετε πως ειναι η προσπάθεια να ρίξεις την κυβέρνηση;) δεν ξεκινάς, ούτε πρέφα δεν αρχίζεις.

4. Προσωπικό συμπέρασμα. Από το φόνο Γρηγορόπουλου και δώθε έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι οι μισοί και πλέον μπαχαλάκηδες ειναι της ασφαλειας. Αν ήταν οι “καθ’ έξιν” μπαχαλάκηδες, τότε απλά θα κατέβαιναν σε ντου και επί Σύριζα – που δεν είχε και πολλούς μπάτσους. Σαν να κερδίζω πόντο ε;
5. Θυμίζω πως οι μούτζες στην Βουλή παλαιότερα (κατά Πασχον και όχι μόνο) δυνάμωναν την ΧΑ, θυμίζω πως ο Μητσοτάκης μπαμπάς ζήταγε επέμβαση Στρατού (και ας υπάρξουν νεκροί, τι να κάνουμε), θυμίζω τη ζημιά που γινότανε τότε στον τουρισμό (και είχανε λυσσάξει τα κανάλια). Αν τώρα, μεταξύ μας, χτες γινότανε το 1/10 από μεριά εξουσίας από αυτά που γινόντουσαν τότε, τα κανάλια θα είχαν φρυάξει. Ο μέσος αγανακτισμένος (από τους υπερεικοσαπλάσιους που διαδήλωναν τότε στο Σύνταγμα καθε γαμημένη μέρα), που είχε φάει δακρυγόνα και το ξύλο της αρκούδας, βλέποντας στην τηλεόραση αυτούς που ζητάγανε νεκρούς και ξύλο τότες (ας μην κοροϊδευόμαστε, είμαστε μικρή χώρα και γνωριζόμαστε μεταξύ μας) να διαδηλώνουν και να μην τρέχει από άποψη εξουσίας κάστανο, ε θα έκανε τις συγκρίσεις μόνος του.

6. Βασικον:

Εχω βαρεθεί να εξηγώ τα εξης:
– Εννοείται πως δεν ειμαι ο μέσος συριζαίος, οπως εννοείται πως δεν ειμαι ο μέσος πασόκος, νεοδημοκράτης και κουκουές. Κινούμεθα εντός της πλέμπας μεν, αλλά τιθέμεθα άνωθεν αυτής εκ του φυσικού μας. Αφενός διότι έτσι είναι, αφετέρου διότι είμεθα ψώνια.
– Καθε κόμμα της ταξης του 30% έχει αναγκαστικά κατιμά μέσα, δεν ξέρω αν έχετε κάνει καμια βόλτα στην πιάτσα καθόλου τα τελευταία χρόνια, αλλά ο μέσος Έλληνας ειναι αρκούντως μαλάκας, βολεψάκιας και αμόρφωτος. Διακομματικά και υπερκομματικά. Συγνώμη φίλτατοι, αλλά έτσι είναι.
– Προσπαθώ να καταλάβω με ποια λογική καλούμαι να απολογηθώ για κάθε μαλακία που κάνει κάθε συριζαίος επι προσώπου γης, και μάλιστα επί προσωπικού, λες και κρέμονται από τα αρχίδια μου. Δεν θυμάμαι να έπαιρνα τηλέφωνο και να έκραζα προσωπικά τους Νεοδημοκρατες, μνημονιακούς φίλους μου ή να τους σύγκρινα με τον Άδωνη ή τον Βαρβιτσιώτη κάθε φορά που ο χ νεοδημοκράτης έκανε μαλακία. Αφενός διότι έχω λίγο μυαλό και αφετέρου διότι θα έπρεπε να κάνω αυτή την δουλειά όλη μέρα, κάθε μέρα. Χαίρω πολύ φίλτατε που δεν μοιάζω στον μέσο συριζαίο, και συ δεν μοιάζεις στον μέσο νεοδημοκράτη, τζημεροειδές ή πασόκο, γιατί αν έμοιαζες δεν θα σε έκανα παρέα. Και προφανώς δεν έλεγα στον κολέγα μου κάθε μέρα πως ειναι σταγόνα στον Αδωνίδειο ωκεανό μαλακίας που ειναι η ΝΔ, ή ότι άλλη μαλακία ψήφισε, γιατί αυτό εννοείται.
– Αν και μεταξύ μας δεν ξέρω τι θα έπρεπε να κάνει ο μέσος συριζαίος για να σας είναι κάπως σέξι και θελκτικός. Όταν έχετε φάει στην μάπα αυτά: