πουτάνα όλα round 2 ή αλλιώς brexit

 

(Επεξήγηση περί του τι ειναι το Ηνωμένο Βασίλειο στα γρήγορα, κάτι που ούτε ο Σαμαράς δεν ήξερε ως ΥπΕξ:
–Μεγάλη Βρετανία είναι το μεγάλο νησί δίπλα στην Ιρλανδία προς την μεριά της Ευρώπης. Η Μεγαλη Βρετανία, η Ιρλανδία και κάτι ψιλά ονομάζονται συνολικά Βρετανικά νησιά. Πως λέμε εμείς Κυκλάδες; Κάπως έτσι, μόνο που υπάρχει και μια μεγάλη…. Κυκλάδα.
– Αγγλία, Ουαλία, Σκωτία (απολαυστικό κείμενο του Β. Ραφαηλίδη) πάνω στο νησί, παλαιότερα αντιπαλοι ή υποτελείς η μια της άλλης και αργότερα οι χώρες του νησιού που απάρτιζαν το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Κοινώς οι Άγγλοι ειναι Άγγλοι, οι Σκωτσέζοι Σκωτσέζοι, οι Ουαλοί Ουαλοί, σε προφανώς φαντασιακό-αυτοαναφορικό επιπεδο, γιατί σε επίπεδο…..γνησιοτητας DNA προφανώς είναι όλοι  μια μίξη μιας και συγκατοικούν σε κείνο το νησί για τουλάχιστον 1000 χρόνια, και όλοι μαζί ειναι Βρετανοί μέσα από διαδοχικές πολιτειακές ενώσεις που πάνε αρκετά χρόνια πίσω (απ όταν η Βασιλεία είχε πολιτική σημασία. Ενθύμιο αυτού με συμβολική κυρίως σημασία είναι ότι ο διάδοχος του θρονου παραδοσιακά γίνεται Πρίγκηπας της Ουαλίας).
– Οι πιο πάνω χώρες μαζί με την Β. Ιρλανδία μας κάνουν το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Β. Ιρλανδίας το οποίο είναι μέλος της ΕΕ, όπως και, λογικότατα, οι χώρες από τις οποίες απαρτίζεται. Οι χώρες θεωρητικά ειναι ισότιμες, κουμάντο όμως κάνουν οι Άγγλοι, που ειναι και η μοναδική χώρα που δεν έχει “τοπική” κυβέρνηση.
Δεν σας πάω σε πιό δύσκολα τύπου Commonwealth, the Crown κτλ διότι θα χάσετε τον μπούσουλα και δεν έχουν και τόση σημασία)

Χωρις να το παίζω ειδήμονας, και καθόλου δεν είμαι, να εισάγω μερικά βασικά συμπεράσματα που έβγαλα από το Βρετανικό Δημοψήφισμα:

* Δεν μπορείς να σνομπάρεις την δημοκρατική απόφαση του λαού της αρχαιότερης δημοκρατίας της Ευρώπης. Είναι τελείως ηλίθιο να νομίζεις πως τα ξέρεις όλα για μια χώρα που είναι…. σχεδόν τέσσερις (Αγγλία, Β. Ιρλανδία, Σκωτία, Ουαλία με τους Ουαλούς να θεωρούνται περίπου Άγγλοι), με 64 εκ. ψηφοφόρους  και πως τελος πάντων δεν μπορείς να λες πως οι λαϊκιστές, οι κωλόγεροι, οι έτσι, οι αλλιώς και τα λοιπά. Το δημοψήφισμα είχε προκηρυχθεί αρκετό καιρό πριν, το ερώτημα ήταν σαφές, σαφέστατο (σίγουρα πιο σαφές από το δικό μας) και οι απόψεις (λογικά) είχαν ενδελεχώς παρουσιαστεί, άρα οι ψηφοφόροι ήταν και ενήμεροι και υπεύθυνοι και αν δεν ήταν, κακό του κεφαλιού τους.

Οπότε κινήσεις – δηλώσεις τέτοιες είναι απλά δηλωτικές του μίσους που έχουν μερικοί για τη δημοκρατία, όταν δεν τους κάνει τα γούστα.

* Σε ευθεία με το δικό μας δημοψήφισμα αυτοί που ψήφισαν έξοδο λέγεται πως ειναι:
(πολύ καλή ανάλυση από την guardian. Ξέρετε από αυτές που κάνουν σε 2 παραγράφους, και αυτές με το ζόρι, τα δικά μας ΜΜΕ)
– οι πιο γεροι
– οι πιο αμόρφωτοι
που ήταν (τα έχουμε πει) το προνομιακό κοινό του ΝΑΙ στο δικό μας δημοψήφισμα, και προνομιακό κοινό του κάθε Άδωνη, κοινώς είχαμε μια αντιστροφή. Στο Ην. Βασίλειο τα πιο δυναμικά στοιχεία του πληθυσμού έδειξαν πως ειναι υπερ της ΕΕ (μαζί με  σχεδόν το σύνολο των πολιτικών, επιχειρηματιών, τραπεζών, των ελίτ δηλαδής) αν και αυτοί δεν έφτασαν. Πιθανότατα ο χωρισμός σε ηλικιακές ομάδες ειναι άτοπος, ο χωρισμός όμως σε οικονομικές ομάδες/τάξεις δεν μπορεί να είναι. Στον τομέα των ελιτ παντως δενπαρατηρείται μια αντιστροφή σε σχέση με το δικό μας δημοψήφισμα. Και εδώ η ελιτ αναφανδόν είχε υποστηρίξει τυφλά το μέσα-με-καθε-όρο-και-με-κάθε-τρόπο.
Όσον αφορά τα πολιτικά κόμματα, απ ότι κατάλαβα η κεντροαριστερά ήταν αναφανδόν υπερ παραμονής, με τους δεξιοι μοιρασμένους και τους ακροδεξιοι μονοκούκι υπερ εξόδου. Για την αντίθεση με το εδώ δημοψήφισμα όπου η αριστερά σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης, το οποιο κέρδισε το πόπολο, φαντάζομαι η αιτία θα ειναι οι διαφορετικές πορείες των πολιτικών ομάδων στις αντίστοιχες χώρες τον τελευταίο αιώνα.*** Σημείωση: ο γράφων χαίρει πολύ, καλημέρα σας, πως η πλειοψηφία του κόσμου ειναι χαζοί του κερατά. Και στην Ελλάδα και στην Αγγλία και ολούθε. Ετσι ειναι ο κόσμος. Απλά ειναι καλύτερο να διαχέονται οι χαζοί σε μια δημοκρατία παρά να κάνουν οι χαζοί κουμάντο όπως σε μια αριστοκρατία ή μια βασιλεία (ειδικά το τελευταίο στην Ελλάδα μας έχει πονέσει με την δυναστεία των ηλιθίων που είχαμε μπλέξει). Η αυτάρεσκη μαλακία μερικών που νομίζουν πως οι “εξυπνοι” ειναι οι δικοί τους και πως πρέπει να κόψουμε το δικαίωμα ψήφου στους άλλους ειναι που εκνευρίζει. Ρε μπαγλαμάδες αμα βάζαμε iq τεστ στην Ελλάδα ή έστω ζητάγαμε πτυχίο πανεπιστημίου για να έχει δικαίωμα ο άλλος να ψηφίζει, τότε η ΝΔ δεν θα έπαιρνε καν διψήφιο ποσοστό, το δε ΠΑΣΟΚ θα εξαφανιζόταν.  Γιατί καλή η φαντασίωση του καφενείου, αλλά να κοιτάτε και τα δεδομένα. Στόκοι, ε στόκοι. (Παρένθεση: Εδώ το “καλύτερο βιογραφικό της χώρας”, ο Κούλης ντε, είναι μια περίπτωση εντελώς ….περιπτωσιακή με πολλά στελέχη της ΝΔ πραγματικά να τρομάζουν με αυτά που κατά καιρούς πετάει)
*** Σημείωση 2: Οψίμως κυκλοφορεί και η άποψη, παραπλήσια με το πιο πάνω σκεπτικό, πως οι λαοί δεν πρέπει να δίνουν απάντηση σε τεχνοκρατικά ερωτήματα.  Φίλτατε, αν απόρροια των ζητημάτων ειναι κάτι που αφορά τον λαό, ε ο λαός στις γαμημένες τις δημοκρατίες δικαιούται να πει την γνώμη του. Διότι αυτός φορολογείται, αυτός έχει παιδιά, αυτός θα πολεμήσει αμα γίνει μαλακία, και τέλος πάντων τις αποφάσεις αυτός τις λούζεται. Αν τώρα εσείς  προτιμάτε να αποφασίζουν καποιοι άλλοι για σας, ντάξει, τα γούστα μας χωρίζουνε. Ασε που η ιστορία ειναι γεμάτη με πεφωτισμένους ηγέτες που τα έκαναν σκατά (με τον Κάμερον να διεκδικεί ένα από τα μετάλλια) με αυτοκτονικό και ηλίθιο τρόπο (τρανταχτά παραδείγματα από την ελληνική ιστορία: Δηλιγιάννης, Ιωαννίδης, Ζαχαριάδης, οι μισοί τουλάχιστον Γλυξμπουργκ). Αν τώρα η ηγεσία έχει αφήσει την πλέμπα στο στάδιο του μαλάκα, αμόρφωτου, φοβικού τύπου, ε κάποτε (έτσι ή αλλιώς) θα λουστεί τις μαλακίες της, κάτι που εδώ και περίπου 100 χρόνια δεν κάνει η βρετανική ηγεσία, ή έστω δεν το κάνει πολύ.

* Σε εθνικό επίπεδο:
Η μεγάλη ξεφτίλα ειναι πως ενώ λογικά θα φοβόμασταν τις “υπό” χώρες του Ην. Βασιλείου (Σκωτία κ Β. Ιρλανδία) για απόσχιση από την ΕΕ, την κουτσουκέλα την έκαναν οι πιο παλιοι, οι πιο κονομημένοι, οι πιο ευνοημένοι (τι διάολο) του συστήματος “Ηνωμένο Βασίλειο etc”, οι Άγγλοι και οι Ουαλοί.
Βεβαίως για κάποιους που νογάνε λίγο ιστορία και ξέρουν πως “απο πάντα” η Αγγλία ήταν η λιγότερο…. ευρωπαϊκή χώρα της Ευρώπης αυτό δεν ήταν τεράστια έκπληξη, αλλά τι να κάνεις η ιστορία δεν ήταν ποτέ το φόρτε μας σε αυτήν την χώρα, και όπως φαίνεται και αλλαχού.

Update: Παλιό, αγαπημένο βιντεάκι, από μια από τις κορυφαίες σειρές ever που μας εξηγεί πως σκέπτεται ο μέσος άγγλος αλλά και οι sirs της επαρχίας 😉

* Παλιά τσακωνόμασταν για τις δημοσκοπήσεις, για το μεχρι πότε πρέπει να έχουμε δημοσκοπήσεις και για το αν οι δημοσκόποι τα παίρνουν ρε αδερφε (τα παίρνουν, τα παίρνουν). Πλεον να δείτε που οι δημοσκοπήσεις απομυθοποιούνται μόνες τους και σε λίγο δεν θα ασχολείται μαζί τους κανένας. Στην Μεγ. Βρετανία ουτε αξιόπιστο exit poll (!) δεν κατάφεραν να βγάλουν, κάτι που -του πούστη πια- ακόμα και οι ελληνικές εταιρείες δημοσκοπήσεων το κουτσοκαταφέρνουν ρε αδερφέ.
* Όσκαρ γκαντεμιάς πρέπει να δοθεί στην Σκωτία. Μετρήστε:
– Έκαναν δημοψήφισμα ανεξαρτησίας από το Ην. Βασίλειο λιαν πρόσφατα και το “μενουμε” κέρδισε με κυριότερο επιχείρημα την παραμονή στην ΕΕ
– Όλες οι Βρετανικές κτλ ομάδες (οι 2 Ιρλανδίες, Ουαλία (!), Αγγλία) πέρασαν στο euro εκτός από αυτούς
– Ψηφισαν με καλη διαφορά υπέρ Bremain
– Και το υπόλοιπο Ην. Βασίλειο αποφάσισε να την κοπανήσει από την ΕΕ!!!
(μιλάμε για τον ορισμό του κουβά. Τέτοια γκαντεμιά σε ψηφοφορίες ουτε ο Άδωνης)
Ε, άδικο έχει η πρωθυπουργός της χώρας να επαναφέρει το ενδεχόμενο αποσχιστικού δημοψηφίσματος;
* Οσκαρ γκαντεμομαλακίας πρέπει να πάρει και ο Κάμερον. Με το πανέξυπνο επιχείρημα “i am a winner, i can win this” (και κοροϊδευουμε τους δικούς μας πολιτικούς, βλ. Σαμαρά: “εγω δεν χάνω από αυτόν” και τέτοια) έβαλε το Δημοψήφισμα στην προεκλογική ατζέντα από το πουθενά (διαβάστε), μην τύχει και χάσει την πρωθυπουργία και δεν έχουμε Κάμερον και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δημοκρατία ηθελες καμερονούκο, λούσου τα τώρα. Μιλάμε για πολιτικό iq επιπέδου Τραμπ, Άδωνη και βγάλε. Τώρα αμε στον παγκο, και αμα κάνει καμια κέντα η Σκωτία ή η Β. Ιρλανδία και την κοπανήσει να δεις τι ωραία που θα σε περιποιηθεί η αγγλική και ευρωπαϊκή ιστορία. Μιλάμε για ρεκόρ κοντόφθαλμης και αυτοκτονικής (για το σύστημα “Ηνωμένο Βασίλειο υπό τους Άγγλοι”) πολιτικής, γιατί απ΄όσο ξέρω το Δημοψήφισμα δεν υπήρχε στην ατζέντα μέχρι που το έβαλε ο Κάμερον, σε καιρούς δύσκολους για την ΕΕ. Και όμως χάρις σε αυτό πηρε τις εκλογές, έγινε πρωθυπουργός, το έκανε το δημοψήφισμα από θέση ισχύος και κατάφερε να το χάσει από τον Άγγλο Καρατζαφέρη (Φαράτζ) και τον Άγγλο Άδωνη (Τζόνσον). Τι να πω, συγχαρητήρια.
(υπενθυμίζω πως η Ελλάδα έχει χάσει εθνικό εδαφος ΜΟΝΟ από δεξιες έως υπερδεξιές κυβερνήσεις. Ο Κάμερον μάλλον ζήλεψε την δόξα του Ιωαννίδη, αλλά αυτός παίζει να χάσει κοτζαμάν χώρα/χώρες χωρίς να πέσει ούτε μία ντουφεκιά)
* Το Ην. Βασίλειο δεν έχει βγει ακόμα απο την ΕΕ και είναι αμφίβολο αν και πότε θα βγει. Ο χρόνος απεμπλοκής θα ειναι μακρύς, ακόμα και ο Φάρατζ θα το τρενάρει, το Δημοψήφισμα ειναι “συμβουλευτικό” και όχι δεσμευτικό, οι παράπλευρες επιπτώσεις (είπαμε ήδη μερικές) μπόλικες και μπελαλίδικες, αλλά άμα πέσουν τα μπετά πάνω στο γυαλί και αυτό ραγίσει, γάμα τα. O τέκης υποστηρίζει πως θα πάρει κάμποσα ως άπειρα τέρμινα, αλλά ειναι πεπεισμένος πως το πουλόβερ ξηλώνεται (περισσότερα επ’ αυτού πιο κάτω), διότι απλούστατα το σύστημα δεν δουλεύει και το Brexit απλά το υπογραμμίζει.
* Τώρα τι μέλλει γενέσθαι;
Στο Ελλάντα το έχουμε πάρει χαμπάρι. Ακόμα και με τις εκθέσεις ιδεών τύπου Κούλη και Τσίπρα. Η λογική ειναι απλή. Η μορφή αυτή της ΕΕ δεν εμπνέει, δεν γοητεύει το πόπολο. Και δεν ειναι η δόξα, δεν ειναι τα λεφτά, αν δεν έχουν χαμπαριάσει οι άγγλοι ότι θα έχουν χασούρα δεν φταίω εγώ, ειναι η πεποιθηση πως αυτή η ΕΕ δεν ειναι “for the people and by the people” και κυρίως η συνειδητοποίηση ότι 40 βάλε χρόνια Ευρώπη και ακόμα δεν έχει εμπεδωθεί κάποια υπερεθνική-“Ευρωπαϊκή” συνείδηση. Η Ευρωπαϊκή ένωση δεν ελκύει τα πλήθη, θες ο λαϊκισμός, θες η ιστορική αμνησία, θες η μαλακία, θες πιθανότερα το τεράστιο έλλειμα δημοκρατίας που παρατηρείται μιας και ο μοναδικός ευρωπαϊκός απευθείας δημοκρατικός θεσμός, το ευρωκοινοβούλιο, γειώνεται συνεχώς από την Γερμανία ή την Κομισιον. Η δε ηγεμονική συμπεριφορά της Γερμανίας και των πέριξ τσουτσουνακιών ειναι τόσο άγαρμπη που θυμίζει περισσότερο  αυτοκρατορικές συμπεριφορές του παρελθόντος παρά μια χώρα ισότιμη μεταξύ ισοτίμων ή έστω primum inter pares. Και αμα παρατηρήσεις αυτοκρατορική συμπεριφορά σε τρίτους, και ο αυτοκράτορας δεν εισαι εσύ, ε δεν θέλει και πολύ να πάρεις τα χαμπάρια σου.
Πέραν της πλάκας, της αντιευρωπαϊκότητας των Άγγλων, του λαϊκισμού, του προσφυγικού-μεταναστευτικού (το οποίο πρακτικά ειναι, προς το παρόν τουλάχιστον, μή θέμα, αλλά καλά να πάθετε που το φουσκώνατε ζωντόβολα των ΜΜΕ), της μαλακίας του Κάμερον και της γκαντεμιάς των Σκωτσέζων, αν θέλουμε να προσωποποιήσουμε τη ευθύνη για την κοπάνα της Αγγλίας, το φούντωμα του ευρωσκεπτικισμού γενικώς και το ξήλωμα του πουλόβερ, αν και όταν έλθει τελικώς, πρέπει αναγκαστικά να βαλουμε το μπιλιέτο σε ένα φακελάκι και να το στείλουμε στην κυρία Μέρκελ (διαβάστε αυτό, έχει πολύ καλό ρεζουμέ). Εδώ και περίπου μια δεκαετία σε πείσμα όλων των σοβαρών αναλυτών, αμερικάνικων προτροπώναλλά και της κοινής λογικής, απ΄όταν βγήκε η κερά Αγγέλα σκέπτεται περισσότερο σαν βλαχοδήμαρχος της (γερμανικής) πέρα Ραχούλας παρά σαν παγκόσμια ηγέτης. Και αν αναρωτιέστε τι γίνεται αν βάλετε έναν βλαχοδήμαρχο της (γερμανικής) πέρα Ραχούλας να κουμαντάρει μια ήπειρο, ε μην αναρωτιέστε, τα βλέπετε.
– Οταν σε παίρνει τηλ ο Ομπάμας να σε ρωτήσει τι γίνεται με την οικονομία της ΕΕ και απαντάς πως δεν ασχολείσαι γιατί έχεις εκλογές στην Βεστφαλία-Ρηνανία, ε να σε βράσω και σένα και τη Βεστφαλία-Ρηνανία σου. (το γράφει ο Ιγνατίου σε βιβλίο του. Αν τώρα λέει ψεμματα ο Ιγνατίου, χέστε αυτόν).
– Οταν ξεφτιλίζεις διαρκώς μια χώρα για να το παίξεις εσύ αφεντικό (τα καλά τα δικά μας) με ποια λογική περιμένεις οι πολίτες άλλων χωρών, πιο δυνατών, να έχουν όρεξη να υποστούν τα ίδια αν πεσουν στην ίδια θέση;
– Όταν κάνεις παρέα με φασίστες και ναζί για αμφίβολα οφέλη τύπου Ουκρανίας, τι περιμένεις να εισπράξεις τελικά;
– Όταν επιτρέπεις να φουσκωθεί το προσφυγικό πρόβλημα πέρα από την πραγματικότητα, παράλληλα δίνεις κώλο στην Τουρκία και πιο παράλληλα δεν κάνεις τίποτα για να το σταματήσεις (ενώ έκανες ουκ ολίγα για να το ξεκινήσεις), ε μετά τι να σου κάνω εγώ;
– Όταν εφαρμόζεις συνθήκες και συμφωνίες αλα καρτ (πχ που μας αφορούν: το ανοιγοκλεισιμο συνόρων, το κοψιμο χρήματος από την ΕΚΤ), μην περιμένεις να γίνεις συμπαθής σε ανθρώπους που προσπαθούν να καταλάβουν τι σκατά ισχύει με βάση τους νόμους και τις συμφωνίες.
(μπορώ να συνεχίσω για αρκετή ώρα, αλλά λογικά τα θυμάστε)
* Το έγραψε φίλος στο τουίτα και μπορεί να έχει και δίκιο. Το όλο στορι μπορεί να κάνει καραμπολα και να ωφελήσει εμάς γενικώς και τον Τσίπρα ειδικώς (!)
Πως;
Ιδου το αισιοδοξο σκριπτάκι:
– Η ΕΕ το παίζει βαρύ πεπόνι συνολικά και συλλογικά ενάντια στην Αγγλία για να κοψει το βήχα σε νέες τέτοιες τάσεις.
– Η Αγγλία ομως δεν ειναι πέρα Παναγιά, ούτε εχει ΑΕΠ σαν το δικο μας, οπότε επιβιώνει.
– Το επόμενο κόλπο της ΕΕ ειναι να ακούσει τον Αλέξη και τον Κούλη (μην γελάτε ρε) και να προσπαθήσει να γίνει πιο ελκυστική στους πολίτες. Αμεση εφαρμογή στην Ελλάδα. Οσο η Ελλάδα παραμένει το καλό παιδί, θα γίνεται και χαϊδεμένο. Θα πάρει κάτι για το χρέος, θα παρει κανα πακέτο παραπέρα, θα μπει στην ανάπτυξη, θα εμφανίσει σαξές στόρι και ο Αλέξης ο κωλόφαρδος θα το χρεωθεί.
Βεβαίως το πιθανότερο είναι να μην γίνει τίποτε δραστικό, δεν μας έχει συνηθίσει η ΕΕ σε ταχεία λήψη αποφάσεων ή καινοτομίες στην πολιτική της, με αποτέλεσμα το πουλόβερ αργά και σταδιακά να συνεχίσει να ξηλώνεται – απονομιμοποιείται και η κατάσταση να παραμείνει πάνω κάτω η ίδια για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Η Γερμανία της Μέρκελ μεγάλωσε εντός ΕΕ μην κάνοντας τίποτα και αφήνοντας τα πράγματα να τσουλήσουν. Ξέρει πως όσο δεν αλλάζει τίποτε η ίδια θα ισχυροποιείται και αν και όταν γίνει το μπαμ θα την κοπανήσει από πλεονεκτική θέση. Όσο λοιπον η Γερμανια και οι χώρες που την ακολουθούν συνεχίσουν στην ίδια λογική τα πράγματα θα παραμένουν ίδια, ήτοι ισχυροποίηση των Βόρειων Χωρών, ισορροπία τρόμου στο Νότο, ανισομερής ανάπτυξη, de facto ισχυροποίηση Κομισιον και eurogroup έναντι Ευρωκοινοβουλίου κτλ κτλ.
Αλλά.
Υπάρχει και το απαισιόδοξο σκριπτάκι κατά το οποίο:
– Η ΕΕ αναγνωρίζει πως παρααπλώθηκε και πρέπει να μαζεύεται σε πιο μικρές και πιο…. προτεσταντικές δομές. Οπότε:
– Οροι αυστηροποιούνται, τα απαιτούμενα γίνονται απαιτητά και όχι τόσο γούτσου γούτσου, με σχέδιο να την κοπανήσουμε εμείς και μαζί κάμποσα άλλα γουρουνάκια και να μείνουν στην ΕΕ “λίγοι και καλοι”, οι πετυχημένοι κετς. Το ότι μετά θα τον πιούνε τριφασικά δεν το έχουνε χαμπαριάσει ακόμα, αλλά αυτό λίγο θα μας νοιάζει εμάς στο status failed state που θα είμαστε. Προφανώς και τότε θα το χρεωθει ο Αλέξης ο γκαντέμης προσωπικά.
Τώρα, που θα σκάσει η μπίλια….. τι να πω ρε παιδιά, δηλώνω φύσει αισιόδοξος, αλλά φοβάμαι ότι…..