σχόλιο στο άρθρο “δεν θέλω ν’ αλλάξω το θιάκι, να το χαλάσω θέλω, να το γκρεμίσω θέλω”
sυντάκτης: aris
… «όχι όχι, εγώ δεν θέλω ν’ αλλάξει ο κόσμος το νησί μας.
να χαλάσει θέλω, να τον χαλάσω, να τον γκρεμίσω, αυτό θέλω, να τον δω σωριασμένο, να δρασκελίσω τα χαλάσματα τρέχοντας με τα χέρια ανοιχτά στον άνεμο, στη λευτεριά, ν’ αγκαλιάσω τους ανθρώπους, πόσοι ωραίοι άνθρωποι θα υπάρχουν στο νησί, όλοι θα ‘ναι ωραίοι και αληθινοί, και θα γελούν, θα μιλούν καλοσυνάτα χωρίς να ταπεινώνουν ο ένας τον άλλον»…
Ωχ, ωχ, άσκημη κουβέντα πιάσαμε…
Και όχι τίποτις άλλο πας να χαλάσεις και έμένανε που κατόπιν βαθειάς αμπελοφιλοσοφίας έχω έρτει στα ίσα μου!
Ρομαντισμό και αιθεροβαμινισμό φανερώνουν οι αποπάνω σκέψεις.
Και ποιος σου λέει ρε φίλε ότι μόλις καταστραφεί το παλιό θα επιπλεύσει το καινούριο?
Μπούρδες και κουρουφάξαλα αν μου επιτρέπεις, και όχι ότι δε θα μου άρεσε και μένανε αυτή η αλλαγή.
Το ρεζουμέ είναι φίλε τα λόγια του πατέρα μου που ναυτικός και αυτός μου είπε μια μέρα εκεί κατά τα δεκαπέντε μου:
Γιε εγώ συνέχεια λείπω από το σπίτι γι΄ αυτό να προσέχεις και αν κάποτε δε με ξαναδείς να θυμάσαι αυτό:
Η ζωή είναι πουτ@να και να προσέχεις!
Το είχε φιλοσοφήσει ο γέρος γιατί πολλά είδε και πολλά πέρασε, ακόμα και από αδερφούς…
Λοιπόνε σε κάθε σοβαρή κίνηση που έκανα αρχή μου ήταν πάντα αυτά τα λόγια.
Ξέρεις πόσες φορές έχω πεί να αγιάσουνε τα κόκαλά σου πατέρα μου??
Η ζωή θέλει ρεαλισμό άσχετα αν είναι κάτι τις που σε κουράζει, απολαμβάνεις όμως κάποιες στιγμές που είσαι ελεύθερος και όχι «πελάτης» οποιουδήποτε π@ύστη, ή πουτ@νας.
Όταν ήμουνα τριαντάρης συζήταγα με τον μπάρμπα Χρήστο, έναν απλοϊκό λεβεντόγερο γιατί μου άρεσε η αγνότητα και η απλοϊκότητα των λόγων του.
Γύρναγε λοιπόνε από το Αλβανικό μέτωπο από μια διμοιρία που μόνο τέσσαροι είχανε γλυτώσει. Εκεί κατά τα Γιάννενα τους αφοπλίσανε οι Γερμανοί, αλλά ο γέρος έκρυψε καλού κακού μια λόγχη καρφώνοντάς την μέσα σε ένα σαμάρι.
Στην Άρτα τους πούλησε ένας πορτοκάλια και όταν κάθισε να ξεγελάσει την πείνα του με δαύτα, κατάλαβε ότι ήταν νεράτζια!
Είπα μου λέει να βγάλω την ξιφολόγχη από το σαμάρι και να πάω να τόνε σφάξω, αλλά μετά σκέφτηκα και τί θα κερδίσει ο κόσμος?
Μπας και ήτανε ο τελευταίος αυτής τση φάρας ? Γεμάτος είναι ο κόσμος από δαύτους!
Μάλιστα ! Και σχεδόν αγράμματος ο μπάρμπας …
Του έκαμα δώρο ένα ζευγάρι πανάκριβα Γαλλικά αγροτικά μποτίνια για να μη κρυώνει και εκειός τα εφόραε για να πηαίνει στην εκκλησιά…
Μου έκαμε και αυτός δώρο ένα μυτζηθρότυρο και μια παλιά χουλιάρα αφού την έξυσε με γυαλί για να γίνει όμορφη, που την έχω ακόμα διακόσμηση στην κουζίνα μου.
Πάρε κάτι και από μένανε Αρίστο μου, μου είπε για να με θυμάσαι.
Αυτή είναι η ζωή, σκατένια για τους ανθρώπους και μίζερη για τους «έξυπνους» που κερδίζουν πέντε χάνοντας δέκα.
Το πολυλόησα λίγο αλλά ας το «ψάξουν» οι συνομήλικοι και πολύ περισσότερο οι νεότεροι.
Ας κάνουν τις επιλογές (οι νεότεροι) στον τρόπο ζωής τους χωρίς να πολυπιστεύουν ότι θα αλλάξουν προς το καλύτερο πολλά πράγματα.
Ας μην απογοητεύονται.
Αξίζει η προσπάθεια μα και η «μαγιά» που μένει για τους επόμενους, γιατί διαφορετικά καήκαμε σαν ανθρωπότητα!
Και μη ξεχνάτε ότι αυτά είναι λόγια ενός γραφικού μακάκα.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα
άσχετο:
μα φίλε μου, μου λες ν αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι,
να μην προσπαθήσουμε να τ αλλάξουμε
να επιτρέπουμε να μας κυβερνάνε “θλιβερά εκτοπλάσματα της κοινωνικής συμβατικότητας”/ χ γιανναράς
να επιτρέπουμε να ταίζουν τεμπέληδες, να συντηρούν εκατοντάδες ψευτοομίλους ταμπέλες, ατάλαντους καλλιτέχνες, μετριότατους έως και κωμικούς συγγραφείς, επιπόλαιους ή επιδεικτικά χυδαίους και έμπειρους απατεώνες δημοτικούς άρχοντες.
και δίνοντας έμφαση στα λόγια της αφρ μάνου η οποία απευθυνόμενη στις κυβερνήσεις των τελευταίων 42 χρόνων λέει:
Αυτή η χώρα θα γίνει χώρα και δεν θα γίνει από σάς, λυπάμαι.
Εσείς είχατε 42 χρόνια να το κάνετε και αντ’ αυτού,
την διαλύσατε εις τα εξ ων συνετέθη.
Άλλοι θα την φτιάξουν.
Σαν αντιπολίτευση δεν έλεγαν και πολλά.
Σαν κυβέρνηση είναι καλύτεροι από σάς.
Με λάθη-όχι εγκλήματα
Με καθυστερήσεις – όχι πάντως 42 χρόνια
Με ερασιτεχνισμούς – όχι επαγγελματίες αετονύχηδες
Με γκάφες – όχι ακόμα ανεπανόρθωτες
Και δυστυχώς, και με λαϊκισμούς – όχι όμως “αριστοκρατικές”
απάτες, τύπου Λιάπη, Βερελή, Τσοχατζόπουλου κ.ά. ….
σκέψου να είχαμε ακόμη μητσοτάκηδες / καραμανλήδες / βενιζέλους
σκέψου να διαχειριζόταν το τελευταίο μνημόνιο οι σαμαράδες\αδώνηδες/πλεύρηδες
κι ακόμη σκέψου να μας κυβερνούσε το κκε της λιάνας, να βγαίναμε απο ευρώπη και να το κάναμε τι;
βόρεια κορέα, βουλγαρία, κούβα, μπας και κάποτε όλος πλανήτης εμπιστευτεί τον κουμουνισμό;
δεν είχαμε εναλλακτική φίλε μου, τυχεροί είμαστε που βρέθηκε ο τσίπρας με το συριζα και αγωνίζονται για το λαό μας
και πολύ σωστα τα λέει η α σαμίου:
“όσο βλέπω λαμόγια να πληρώνουν και να δίνουν εξηγήσεις σε εξεταστικές, και καταθέσεις κλεφταράδων να δεσμεύονται, πάλι Τσίπρα θα ψηφίσω δαγκωτό! Κι όταν βλέπω τα στραβά, πάλι θα τα λέω, γιατί αυτό διαφοροποιεί τον πολίτη από το κομματόσκυλο”
μα φίλε μου
“αν έχει νόημα η λέξη «κόλαση», σίγουρα σημαίνει τον βασανισμό να ζει κανείς τη μία και μοναδική ζωή του σε κοινωνία που κυριαρχούν η συμβατικότητα, τα προσχήματα, ο αμοραλισμός”./ χ γιανναράς
και να επιτρέπουμε σε κάθε ηλίθιο να την καταστρέφει, να την κάνει κόλαση; λέγοντας απλά πως η ζωή είναι πουτάνα;
δεν φτάνει φίλε μου, μόνος σου δεν κάνεις τίποτα, θέλει συλλογικό αγώνα για να νικήσεις όσους επιβουλεύονται τη ζωή σου.
