Σε ότι δεν αφορούν τα χερσαία οικόπεδα οι υπογραφές αναμένεται να πέσουν μέσα στο μήνα.
Προφανώς, εναλλακτικούς τρόπους εσόδων, από την παραγωγή και την διαμόρφωση μιας νέας στρατηγικής ανάπτυξης, μέσα από ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αναγκάστηκε να αναζητήσει, στα χρόνια της κρίσης, η Ελλάδα. Ένας από αυτούς τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε διάφορα σημεία της χώρας αλλά κυρίως στην γειτονιά μας στο Ιόνιο. Αρχής γενομένης από τον Γ. Παπανδρέου, που στη συνέχεια τον ακολούθησε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ για να τα κληρονομήσουν στον Αλέξη Τσίπρα.
Όλα κυλούν μέσα σε ένα περίεργο περιβάλλον και με μια γραφειοκρατία που δεν παλεύεται. Τα ζητήματα ασφαλώς που ανακύπτουν είναι πολλά και μόνο το εάν, οι κυβερνήσεις είδαν βραχυπρόθεσμα έσοδα στον κρατικό κορβανά ή βρήκαν την ευκαιρία, μέσα στην αναμπουμπούλα της κρίσης, να ξεπουλήσουν τον πλούτο των υδρογονανθράκων που για πολλά χρόνια περίμεναν την ώρα τους στο Ιόνιο, την Δυτική Ελλάδα και την Κρήτη.
Περιφέρεια και τοπικές κοινωνίες
Οι εταιρίες θεωρώντας τα πάντα δεδομένα στο Ιόνιο, προχωρούν σε στρατηγικές κινήσεις μέσα από τις οποίες δημιουργούνται συνεργασίες ή οχήματα σε μια περίοδο που ο κρατικός μηχανισμός περιάλλων τυρβάζει.
Το ζήτημα είναι, τι θα κάνει η Ζάκυνθος, και κυρίως η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων. Έχουν αντιληφθεί πως το κατεξοχήν, νούμερο ένα ζήτημα του 2015 και του 2016 στο Ιόνιο, μοιάζει να παραμένει αδιάφορο για τον κ. Γαλιατσάτο και ολόκληρο το Περιφερειακό Συμβούλιο που δεν αντιλαμβάνονται πόσο πολύ σοβαρός παράγοντας στις εξελίξεις είναι η πολιτική της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων που ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως μεγάλα είναι τα παιχνίδια που φαίνεται ότι ξεκίνησαν στη σκακιέρα του Ιονίου πελάγους αλλά με παίχτες που έχουν τη δύναμη, το χρήμα και την εμπειρία να ρυθμίσουν τα πάντα. Στην προσπάθειά αυτή το μόνο που δεν βλέπουν μπροστά τους είναι οι τοπικές κοινωνίες.
Η ολιγωρία εκ μέρους των Κρατικών και Περιφερειακών Αρχών μπορεί να αποβεί ασυγχώρητα τραγική για το μέλλον της περιοχής – οικονομικά και περιβαλλοντικά.
Η Κυβέρνηση
Η κοινοπραξία Total-Edison-ΕΛΠΕ επιλέχθηκε πριν από λίγες ημέρες με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος Πάνου Σκουρλέτη ως προτιμητέος επενδυτής για το Οικόπεδο 2, στα πλαίσια του διαγωνισμού που πραγματοποιήθηκε για έρευνες υδρογονανθράκων σε 20 οικόπεδα στο Ιόνιο και την Κρήτη. Πλέον, η Επιτροπή Αξιολόγησης θα καλέσει την κοινοπραξία προκειμένου να οριστικοποιηθεί η σύμβαση, όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η απόφαση του ΥΠΕΝ έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία ανανεώθηκε η διοίκηση της ΕΔΕΥ. Παράλληλα, αναμένεται και η αξιολόγηση των άλλων δύο οικοπέδων “1” και “10”, τα οποία διεκδικούν τα ΕΛΠΕ αυτόνομα, στα πλαίσια της ίδιας διαδικασίας. Τέλος, μέσα στον Νοέμβριο αναμένεται να πέσουν οι υπογραφές και στην περίπτωση των χερσαίων οικοπέδων, δηλαδή για τις περιοχές “ΒΔ Πελοπόννησος” και “Αρτα – Πρέβεζα” με προτιμητέο επενδυτή τα ΕΛΠΕ και την περιοχή της “Αιτωλοακαρνανίας” με προτιμητέο επενδυτή την Energean Oil & Gas.
Τουριστική περιοχή ή πετρελαιοπαραγωγός ζώνη
Όλη αυτή η κατάσταση για μια ακόμη φορά προκαλεί προβληματισμό ότι κάποιοι επιδιώκουν αποπροσανατολισμό των κατοίκων της Ζακύνθου και του υπόλοιπου Ιονίου, μιας αμιγώς τουριστικής περιοχής, η οικονομία της οποίας σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο συνδράμει με πολλά εκατομμύρια συνάλλαγμα και ευρώ από το τουριστικό προϊόν. Για αυτό και το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα επιλέξουμε: να έχουμε μια τουριστική περιοχή ή μια πετρελαιοπαραγωγό ζώνη με τις όποιες συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο.
Πέρασαν δυο χρόνια
Σε δύο εβδομάδες συμπληρώνονται ακριβώς δύο χρόνια από τη δημοσίευση της διεθνούς πρόσκλησης για το μεγάλο γύρο παραχωρήσεων στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης, ο οποίος θυμίζουμε ολοκληρώθηκε με την κατάθεση προσφορών τον Ιούλιο του 2015. Έκτοτε η διεθνής κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν τα ΕΛΠΕ και κατέθεσε ενδιαφέρον για το οικόπεδο 2 ανέμενε – και συνεχίζει να αναμένει – το πράσινο φως για να προχωρήσει τις έρευνες και να λάβει τις σημαντικές επενδυτικές αποφάσεις για να προχωρήσει ή όχι σε γεωτρήσεις. Στο διάστημα που μεσολάβησε πάντως, δεν ήταν δεδομένο ότι και οι τρεις συμμετέχοντες (ΕΛΠΕ, Total, Edison) θα συνεχίσουν μέχρι τέλους.
Όλοι γνώριζαν για το πετρέλαιο στο Ιόνιο
• Aπό την αρχαιότητα σε επιφανειακά κοιλώματα της νήσου Ζακύνθου αναβλύζει μαύρο πετρέλαιο (Μαζούτ) το οποίο οι κάτοικοι ονόμαζαν “Νάφθα” και το χρησιμοποιούσαν για την καύση πυρσών.
• Μάλιστα, το 1928 η Ελληνική Κυβέρνηση έστειλε το τορπιλοβόλο «Πέργαμος» για να κάνει δοκιμές καύσεως.
• Από το 1941 έως το 1945 ο Γερμανικός πολεμικός στόλος έκανε τροφοδοσία καυσίμου πετρελαίου από πετρελαιοπηγές τις οποίες οι Γερμανοί είχαν διανοίξει στην Ζάκυνθο.
• Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί Ναζί, προκειμένου να επιτύχουν τον ανεφοδιασμό των στρατευμάτων τους στην Βόρεια Αφρική, είχαν ξεκινήσει έρευνες στην περιοχή της Ζακύνθου και γενικά του Ιονίου πελάγους.
• Την κρυφή επιθυμία των Γερμανών, πρώτος επεσήμανε στο βιβλίο του με θέμα «τα πετρέλαια του Ιονίου», ο δημοσιογράφος Κυριάκος Διακογιάννης, το 1979, με το βιβλίο: «Οι σαρκοφάγοι του Ελληνισμού». Εκεί αναφέρεται, ότι πρώτοι οι Άγγλοι ήταν εκείνοι που γνώριζαν από το 1920(;) για το πετρέλαιο της Ζακύνθου και ότι το 1927 αγγλική εταιρεία βρέθηκε στο νησί, για να μελετήσει τις δυνατότητες άντλησης πετρελαίου. Αυτές τις πηγές έκλεισαν οι Άγγλοι το 1946 με τσιμέντο ταχείας πήξεως.
• Από το 1965 όλοι γνώριζαν για το πετρέλαιο στο Ιόνιο.
• Το 1967 ο Σωτήριος Σοφιανόπουλος, έκανε νέες διανοίξεις πετρελαιοπηγών στην Ζάκυνθο όπου και κατασκεύασε ένα μικρό διυλιστήριο δοκιμαστικής παραγωγής το οποίο παρήγαγε άριστης ποιότητος πετρελαιοειδή με ελάχιστα ποσοστά θείου, ενώ είχε εκπονηθεί σχεδιασμός κατασκευής μεγάλου διυλιστηρίου στην Ζάκυνθο.
• Το 1977 παρήγαγε το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου και κατέληξε στα δικαστήρια κατηγορούμενος από την κρατική μηχανή, παρόλο που είχε πάρει δύο άδειες γι’ αυτό τον σκοπό.
