november 9th, 2016 · 10:06 pm | camerart
Η εξεζητημένη μόδα είναι μια από τις καλύτερες αφορμές να τραβήξεις έγχρωμο. Βέβαια αν και μπορείς να τη δεις συχνά, ειδικά στους δρόμους των μαγαζιών ένδυσης, δυστυχώς δεν είναι πάντα πρόσφορη η φωτογράφιση της γιατί συγχέεται με το γύρω περιβάλλον, έμψυχο και άψυχο, και αυτό έχει σαν συνέπεια να μετριάζεται μέσα στην εικόνα η παρουσία της. Για να αναδειχθεί χρειάζεται ένα κάπως πιο ουδέτερο φόντο και η σημερινή φωτογραφία είναι από τις αληθινά ιδεωδέστερες περιπτώσεις που μού έχουν τύχει ποτέ. Και μάλιστα με ένα μόνο καρέ-δεν πρόλαβα να έχω άλλο στη πολυσύχναστη οδό Αιόλου.
Τέτοιου είδους φωτογραφία θέτει ευθύς το βασανιστικό ερώτημα σε έναν ψείρα με τα στοχαστικά της τέχνης του όπως εμένα: τί είδους φωτογραφία είναι τελικά αυτή; Καταγραφή; Δηλαδή ντοκουμέντο; Κάτι για το οποίο εγώ δηλώνω παγερά αδιάφορος έως ελαφρά εχθρικός; Ποιο είναι ακριβώς το μερίδιο της Τέχνης εδώ;
Το ότι δεν είναι ντοκουμέντο νομίζω προκύπτει ήδη από τα λεγόμενα μου πριν: δεν θα προχωρούσα στη λήψη αν δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις της σαφήνειας και της σωστής ανάδειξης του χρωματικού συμβεβηκότος. Το ότι είναι τέχνη δεν προκύπτει μόνο από το ότι αυτό το χρωματικό συμβεβηκός αναδεικνύεται στην πλήρη του ένταση και ακεραιότητα αλλά και ότι εντάσσεται σε μια φόρμα που όχι μόνο το αναδεικνύει σωστά αλλά και το υπηρετεί με την αρμονική της διαλεκτική των διαφόρων στοιχείων που την απαρτίζουν. Η εικόνα λειτουργεί καλά και στο ασπρόμαυρο αλλά, όχι μόνο στη συνείδηση μου αλλά και στην ίδια τη πραγματικότητα της, λειτουργεί καλύτερα σαν έγχρωμη: η οικονομία της φόρμας αφήνει στο χρώμα τον αποφασιστικό πρώτο ρόλο.
Share this:
Loading…
Related
In “Γαβ και νιάου κι άμα λάχει τσίου”
In “Editorial Photography”