11:28 | 18 Νοε. 2016 | tvxs
Αλέξανδρος Ζέρβας
Δεν έχουν περάσει ούτε δυο μήνες από την αναφορά που είχα κάνει στην καταδίκη μιας 51χρονης σε 15ετη κάθειρξη, επειδή είχε πλαστογραφήσει το απολυτήριο Δημοτικού, προκειμένου να προσληφθεί ως καθαρίστρια σε παιδικό σταθμό του δήμου Λάρισας. Με αφορμή τη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει κανείς πως η ελληνική δικαιοσύνη αποδεικνυόταν «ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι», αναλογιζόμενος τη στάση που είχαν τηρήσει εκπρόσωποί της σε άλλες υποθέσεις πολύ πιο κεφαλαιώδους σημασίας, όπως του Noor 1, της Energa και της Siemens.
Όλα αυτά αυτομάτως μου ξαναήρθαν στο μυαλό μαθαίνοντας τη χθεσινή εξέλιξη της επ’ αόριστον αναβολής στην εκδίκαση της υπόθεσης DePuy. Πρόκειται για μια βρετανική εταιρία (θυγατρική της πολυεθνικής Johnson & Johnson), στελέχη της οποίας κατηγορούνται για πώληση υπερκοστολογημένου ορθοπεδικού υλικού κατά την περίοδο 2000-2006 σε δεκάδες δημόσια νοσοκομεία.
Μεταξύ των 24 κατηγορουμένων για τη συγκεκριμένη υπόθεση, εκτός των στελεχών της εταιρίας, περιλαμβάνονται μεγαλογιατροί καθώς και πρώην διευθυντές δημόσιων νοσοκομείων, οι οποίοι σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα δωροδοκήθηκαν κατ’ εξακολούθηση για να «διευκολύνουν» την αγορά του εν λόγω υλικού σε τιμή 35% άνω του κανονικού. Σύμφωνα δε με τις εκτιμήσεις, η ζημιά που υπέστη το Δημόσιο από τις παραπάνω «αμαρτωλές συναλλαγές» ανέρχεται στα 11,5 εκατομμύρια ευρώ.
Υπό κανονικές συνθήκες θα περίμενε κανείς η δικαιοσύνη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ιδιαίτερα από τη στιγμή που πρόκειται για μια υπόθεση μεγάλου ενδιαφέροντος. Αντ’ αυτού το δικαστήριο φρόντισε να κάνει δεκτή την ένσταση της υπεράσπισης για επ’ αόριστον αναβολή, η οποία επικαλέστηκε τη μη έγκαιρη κλήση των αλλοδαπών κατηγορούμενων. Πρόκειται μάλιστα για μια απόφαση, η οποία ουσιαστικά βάζει στο αρχείο την όλη υπόθεση, αφού ο κίνδυνος παραγραφής των αδικημάτων είναι πλέον κάτι παραπάνω από ορατός.
Δεν μπορεί κανείς βέβαια να ξέρει πόσο ισχυρά νομικά επιχειρήματα είχε η πλευρά της υπεράσπισης προκειμένου να επιτύχει ό,τι πέτυχε. Είναι δεδομένο όμως ότι «ρίχνει νερό στο μύλο» όσων επιχειρούν να ρίξουν «σκιές» πάνω στους θεσμούς της χώρας. Γιατί άντε να πείσεις τον οποιονδήποτε πως η τιμωρία μιας φουκαριάρας, που πλαστογράφησε για να φαίνεται πως έβγαλε και την ΣΤ’ Δημοτικού (για να κερδίσει το μισθό καθαρίστριας), αποτελεί πολύ πιο μεγάλη προτεραιότητα σε σχέση με την εξιχνίαση συγκεκριμένων μεγάλων οικονομικών σκανδάλων.
Άντε να εξηγήσεις πώς είναι δυνατό να υπάρχει τέτοια ανεκτικότητα απέναντι σε κάθε λογής μεγαλοσχήμονες για υποθέσεις δεκάδων εκατομμυρίων, όταν όλο και περισσότεροι πολίτες ζούνε με τον εφιάλτη δικαστικών αποφάσεων για κατασχέσεις εξαιτίας οφειλών μερικών χιλιάδων ευρώ.
Είναι προφανές πάντως πως πλέον «και οι κρίνοντες κρίνονται». Γιατί η δικαιοσύνη, εκτός από το να διεκδικεί μεγαλοφώνως την ανεξαρτησία της από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία (όπως έκανε πρόσφατα συγκρουόμενη με την κυβέρνηση γύρω από το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών), οφείλει παράλληλα να αποδεικνύει προς όφελος ποιου λειτουργεί. Και στις δύσκολες μέρες που ζούμε, δυστυχώς μοιάζει να εδραιώνεται η αίσθηση ότι κατά βάση αυτή είναι τυφλή μόνο όποτε τη βολεύει…
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ…
Θεραπεύοντας τον ασθενή… Δημόσια Υγεία
Αντ.Καρπετόπουλος: Συναρπαστικά σουρεαλιστικό το ελληνικό…
