08:37 | 21 Νοε. 2016 | tvxs
Χρήστος Γιαννίμπας
Η απόφαση του ΣτΕ για τις άδειες δεν έχει βγει ακόμα αλλά ουσιαστικά δεν έχει πλέον σημασία. Το επίμαχο άρθρο του «νόμου Παππά» που αφορούσε το ΕΣΡ έχει ήδη τροποποιηθεί και φυσικά ο νόμος ισχύει. Άλλωστε, όπως εξήγησα στο Α’ μέρος, το ΣτΕ δεν μπορεί να θέσει εκτός έννομης τάξης κανένα νόμο (όπως και το κάθε ένα από τα άλλα δύο Ανώτατα Δικαστήρια).
Με αφορμή το τηλεοπτικό τοπίο, που επί του παρόντος παραμένει το ίδιο, η ΝΔ και το σύστημα συμφερόντων που εκφράζει πολιτικά, έκαναν μία ακόμα «έφοδο» επιστροφής στην εξουσία. Ο Κυριάκος μπορεί να ονειρεύτηκε Κυριακές αλλά ένας μόνος τρόπος υπάρχει για να επαναλειτουργήσουν το σύστημα συμφερόντων που για δεκαετίες είχε το κράτος λάφυρο και εργαλείο εξυπηρέτησης των ελίτ. Να αυτοκτονήσει η κυβέρνηση παραδίδοντάς τους οικειοθελώς την κυβερνητική εξουσία. Υποθέτω η κυβέρνηση δεν θα αυτοκτονήσει και καμιά ομάδα δικαστών και καμιά απόφασή τους δεν μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση.
Ο μόνος αρμόδιος είναι ο ελληνικός λαός και σ’ αυτόν απέβλεπε η επίκληση Μητσοτάκη που ανέλαβε να εξειδικεύσει ο Βενιζέλος με δηλώσεις του (27/10/16) στους δημοσιογράφους: «Είναι ατομική και συλλογική υποχρέωση όλων των πολιτών που πιστεύουν στη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και την σταθερή πορεία της Πατρίδας μας να αντιδράσουν στο όνομα του Συντάγματος.» Θα πρέπει να έχει πάθει κάποιος «εξάρθρωση εγκεφάλου» ώστε ουσιαστικά να καλεί τον ελληνικό λαό να ρίξει την κυβέρνηση για πάρτη των ΜΜΕ και προκειμένου το διεφθαρμένο χθες να συνεχίσει να αρμέγει την αγΕλλάδα.
«Άγονη ευφυΐα» ή «γόνιμη ανοησία»
Είναι ο ίδιος Βενιζέλος που από το βήμα της Βουλής μας είπε (11/2/16 συζήτηση για τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών): «Τα ΜΜΕ έκαναν πλειοψηφία και κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ.» Η δήλωση αυτή του Βενιζέλου, τον οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αποκαλέσει «άγονη ευφυΐα», αν δεν εντάσσεται στο «λέμε και καμιά μ@@α να περνάει η ώρα», τότε πρόκειται για «γόνιμη ανοησία» που δεν είμαι σίγουρος ότι αντιλαμβάνεται. Κι αυτό γιατί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μας λέει πως δεν είναι η ψήφος του ελληνικού λαού αλλά η δύναμη των ΜΜΕ που βγάζει κυβερνήσεις.
Επειδή όμως η δύναμη αυτή (στο βαθμό που υπάρχει) δεν είναι θεόσταλτη, ποιοι την έδωσαν στα ΜΜΕ αν όχι τα μέλη της «ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ Ε.Π.Ε.» των τελευταίων δεκαετιών; Αυτοί από το 1993 επέτρεπαν την παράνομη λειτουργία των TV και έτρεφαν τα ΜΜΕ με δανεικά κι αγύριστα. Αυτοί το 1998 είχαν την απίστευτη «έμπνευση» να καθιερώσουν καθεστώς παρανομίας εν όψει νομιμότητας!! Έτσι, έβαζαν τσόντα σε άσχετα νομοσχέδια την φράση : «το άρθρο 17 παρ. 1 του ν. 2644/1998 συνεχίζει να ισχύει μέχρι τις 31/12» του κάθε επόμενου έτους. Μέχρι που το 2010 η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε πως η διοίκηση ξεπέρασε κάθε όριο συνταγματικότητας και κήρυξε τη λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών παράνομη. Αποφάνθηκε (3578/2010) πως η «επ’ αόριστον ανοχή της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παρανόμως αντίκειται προς το Σύνταγμα».
Δεν πάει να λέει το ΣτΕ, ο Βενιζέλος θα είναι πάντα Βενιζέλος. Στη συζήτηση τροπολογίας για τις τηλεοπτικές άδειες (Βουλή 3/11/16) μας είπε: «Οι σταθμοί στους οποίους τώρα θέλετε να δώσετε και προσωρινή άδεια λειτουργίας, οι λειτουργούντες σταθμοί, έχουν δώσει 1,5 δις και πλέον στο ελληνικό δημόσιο τα τελευταία χρόνια και για την χρήση συχνοτήτων.» Ντελάλης των καναλαρχών αλλά και ψεύτης αφού για την χρήση συχνοτήτων ουδέποτε πλήρωσαν ούτε και είπαν ότι πλήρωσαν. Ακόμα και στις διαφημίσεις τους γι’ αυτά που έχουν πληρώσει, αναφέρονταν σε φόρους, ΦΠΑ κ.λπ. αλλά όχι και για την χρήση των συχνοτήτων. Άλλωστε, αυτή ουδέποτε τους παραχωρήθηκε, ούτε έγινε διαγωνισμός ούτε και στο ΣτΕ έπαθαν παράκρουση.
Η κυβερνητική εξουσία
Αυτή από μόνη της δεν φτάνει για να αλλάξει τους κοινωνικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς, οικονομικούς κ.λπ. συσχετισμούς και συνακόλουθα τον τρόπο παραγωγής και διάθεσης του πλούτου. Αλλά και χωρίς αυτήν την κρατική (εν τέλει) εξουσία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, τουλάχιστον χωρίς «έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα». Κι αυτό είναι κάτι που οι ολιγάρχες το ξέρουν μιας και η κυβερνητική εξουσία ήταν το δικό τους γήπεδο.
Ο διεφθαρμένος μέχρι το μεδούλι κρατικοδίαιτος ελληνικός καπιταλισμός, ξέρει πως η κρίση ήταν (μια ακόμα) ευκαιρία να λεηλατήσουν τη χώρα και τους Έλληνες. Κρατική και ιδιωτική περιουσία (κινητή και ακίνητη) πέρασαν στα χέρια τους σε μια τεράστιας έκτασης ανακατανομή πλούτου[1]. Για το σύστημα συμφερόντων η κρατική εξουσία είναι όρος επιβίωσης. Έξω από τις παροχές και την προστασία της κρατικής εξουσίας, χωρίς το διεφθαρμένο τραπεζικό σύστημα και τους επικεφαλής του (και στην ΤτΕ), είναι αμάθητοι να λειτουργούν. Το ίδιο και οι πολιτικοί τους εκφραστές. Βασικό τους όπλο τα ΜΜΕ και οι «πρετεντέρηδες». Αυτά κι αυτοί θα πουλήσουν τα πολιτικά ληγμένα προϊόντα στους ψηφοφόρους.
Όταν π.χ. ο Ψυχάρης στη Βουλή, γνωρίζοντας ότι παρακολουθεί όλη η Ελλάδα, δηλώνει πως έπαιρνε τα δάνεια με αέρα δεν είναι ζήτημα θράσους, περιφρόνησης στη Βουλή και στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Πολύ απλά είναι ο εαυτός του. Είναι ο ελληνικός καπιταλισμός. Μια ολιγαρχία 30 οικογενειών με μπροστάρηδες τους πολιτικούς τους εκπροσώπους της ομάδας Μητσοτάκη, Σαμαρά και τις γλίτσες που τους υπηρετούν (οικονομολόγους, δημοσιογράφους κ.λπ.).
Το πολιτικό σχέδιο της ολιγαρχίας
Το στοίχημα της αριστερής παρένθεσης έχει πάψει να είναι το σχέδιό τους. Αυτό παίχτηκε μια φορά από την ολιγαρχία με το Σαμαρά και το έχασαν. Μετά το αρχικό μούδιασμα «τρέχουν» ένα πιο συγκροτημένο πολιτικό σχέδιο που εξελίσσεται σε δύο παράλληλα πεδία και που τελικό σκοπό έχει την παλινόρθωση της πολιτικής εξουσίας της ολιγαρχίας. Κι αυτή δεν ταυτίζεται ντε και καλά με τη ΝΔ στην κυβέρνηση που αυτονόητα είναι η προτιμητέα επιλογή.
Το ένα πεδίο είναι η με κάθε τρόπο επιχείρηση ανακοπής των προσπαθειών εξόδου από την κρίση όπως και των προσπαθειών για παραγωγική και θεσμική ανασυγκρότηση της χώρας. Ο Μητσοτάκης και η ομάδας του δεν έχουν ενδοιασμούς να υπονομεύσουν το μέλλον της χώρας ακόμα και να ξευτιλιστούν για λογαριασμό της πλουτοκρατίας που υπηρετούν και η οποία (πλουτοκρατία) τρέχα γύρευε πόσο σφικτά κρατάει τα καρύδια τους. Άλλωστε σε προσωπικό επίπεδο ο Μητσοτάκης και η ακροδεξιά ομάδα του, ξέρουν πως αν αποτύχουν οι πατρόνες τους δεν θα τους χρειάζονται. Τι να την κάνουν μετά την ακροδεξιά ρητορική Μητσοτάκη, Γεωργιάδη κ.λπ. που διώχνει τους μη αντιδραστικούς δεξιούς και κεντροδεξιούς;
Το δεύτερο πεδίο είναι η ίδια η κυβέρνηση (ίσως και ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ). Δηλαδή, στη λογική να σώσουν ό, τι μπορούν από τα προνόμιά τους και το κράτος λάφυρο ου μην αλλά και εργαλείο ικανοποίησης μιας αδηφάγας ελίτ, κάνουν πολλαπλές «επιθέσεις» προσέγγισης της κυβέρνησης ενώ δεν λείπουν «οι προσφορές» προσώπων σε πόστα, κυβερνητικά και μη, που πιστεύουν πως θα τους φανούν χρήσιμα. Φυσικά εξαρτάται από την ίδια την κυβέρνηση (την ηγετική της ομάδα), αλλά κυρίως από τα μεσαία και κατώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με Αριστερή συνείδηση το κατά πόσο αυτό το σχέδιο θα περπατήσει.
Η μη λύση ήταν η πιο ιδανική λύση
Για την συγκρότηση του ΕΣΡ με πλειοψηφία 4/5 η ερώτηση είναι πρόδηλη. Κι αν αυτή η «αυξημένη πλειοψηφία» δεν επιτυγχάνεται γιατί ο (κάθε) Μητσοτάκης ψιλά αρμενίζει και ποσώς ενδιαφέρεται για το Σύνταγμα και την «επιδίωξη ομοφωνίας»; Ας απαντήσουν οι «μέγα» (ή μήπως MEGA;) συνταγματολόγοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μιας και η αναθεώρηση του 2001 είχε την πρωτοτυπία να είναι συναινετική[2]. Προφανώς σκέφτηκαν την πιθανότητα να μην επιτυγχάνεται η αυξημένη πλειοψηφία. Την σκέφτηκαν αλλά συνειδητά δεν πρόβλεψαν λύση, όπως πχ υπάρχει στο ζήτημα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας που εν τέλει αρκεί πλειοψηφία 151 βουλευτών. Άλλωστε δεν είναι η μόνη συνταγματική «αβλεψία» (πχ «ευθύνες» υπουργών). Δείτε όμως τι έγραφε το 2002 ο Βενιζέλος για το ζήτημα αυτό.
«Υπήρχαν δύο διαφορετικά σενάρια για το πώς θα προκύπτει η συγκρότηση του ΕΣΡ. Για το αν δηλαδή την απόφαση για τη στελέχωση του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου θα λάμβανε η αρμόδια διαρκής Επιτροπή της Βουλής με πλειοψηφία 2/3 ή η διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, με πλειοψηφία 4/5. Η επικράτηση του δεύτερου σεναρίου ενέχει τον κίνδυνο να μην μπορεί η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής να διορίσει μια ανεξάρτητη αρχή, διότι δε συγκεντρώνει την πλειοψηφία των 4/5». Και καταλήγει στη διαπίστωση: «Άρα, πρόκειται για ένα βάρος πολύ σημαντικό προς τη μειοψηφία, η οποία εάν δεν συναινέσει από ένα σημείο και μετά αδρανοποιεί ή εν πάση περιπτώσει ευτελίζει ενδεχομένως μια συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη αρχή.»
Ας παραβλέψουμε πως ακόμα και η πλειοψηφία των 2/3 είναι πιθανόν να μην επιτυγχάνεται, όπως άλλωστε και στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας που όμως υπάρχει η λύση της πλειοψηφίας των 151 βουλευτών. Οι άνθρωποι ξεμπροστιάζονται μόνοι τους. Έφτιαξαν «Ανεξάρτητες» «Αρχές» (ΑΑ) και φρόντισαν τα «γονίδια» των ΑΑ να είναι προβληματικά κι όχι μόνο όσον αφορά την επιλογή των μελών τους. Τούτο διότι η μη λύση ήταν η πιο ιδανική λύση για το σύστημα της διαπλοκής (κι όχι μόνο για το ΕΣΡ αλλά και τις άλλες ΑΑ, συνταγματικές και μη).
Το 2001 που γίνεται η συνταγματική αναθεώρηση, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κλείνουν 25 χρόνια στην κυβερνητική εξουσία και στις εκλογές παίρνουν αθροιστικά το 85% των ψήφων. Από την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, η συναίνεση έχει φτάσει στην (σχεδόν) πλήρη ταύτιση. Η ολιγαρχία δεν έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις στον ένα ή στο άλλο πόλο του δικομματισμού. Γι’ αυτήν ισχύει η ρήση του Ντενγκ Σιάο Πινγκ «Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια».
Αυτό που θέλει η ολιγαρχία είναι να κρατάει τα κλειδιά της εξουσίας κι ένα απ’ αυτά είναι και το ΕΣΡ. Οι ολιγαρχίες πάντα ήθελαν και θέλουν να υπάρχουν ανοικτά ζητήματα που θα λύνουν οι ίδιοι με τις φανερές ή κρυφές επεμβάσεις τους. Από την απλή συγκρότηση ενός ΕΣΡ μέχρι περιφερειακές αντιθέσεις και συγκρούσεις.
* Ο Χρήστος Γιαννίμπας είναι αρθρογράφος και συγγραφέας.
Παραπομπές
[1] Πριν δέκα μόλις χρόνια, ούτε ο ίδιος ο Μελισσανίδης δεν θα πίστευε ότι θα του δώριζαν τον ΟΠΑΠ, την κότα με τα χρυσά αβγά, με τίμημα τα καθαρά κέρδη μιας χρονιάς. Σάμπως θα πίστευε ο Λάτσης ότι θα του δώριζαν το «ελληνικό» με 68 ευρώ το στρέμμα; Για να μην πω για τράπεζες κ.λπ. αρκούμαι σε μια ερώτηση. Το ΑΕΠ μειώθηκε 25%. Μισθοί συντάξει και γενικά τα εισοδήματα (που είναι το 95% του ΑΕΠ) μειώθηκαν 40%. Η διαφορά που πήγε; Οέο;
[2] Πρωτοτυπία, γιατί το 1975 στη Βουλή έμεινε μόνο η ΝΔ, αφού αποχώρησε η αντιπολίτευση. Το 1986 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αποχώρησε η ΝΔ και μάλιστα την τελευταία στιγμή πριν την τελική ψηφοφορία. Το 2001 η πραγματική (κι όχι τηλεοπτική) ομοφωνία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ είχε ήδη εδραιωθεί. Το 2012 αποκαταστάθηκε και η τηλεοπτική.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ…
«Καμιά νομοθέτηση για τις άδειες πριν την εξάντληση των…
Χάνοντας την τηλεοπτική μάχη, κερδίζοντας τον πόλεμο. Του Σ…
){kind=link}