6-12-2016 – 14:30μμ | αλτσαντιρι
Η Ευρώπη πήρε το δρόμο της διάλυσης. Το ΟΧΙ της Ιταλίας γίνεται το καινούριο χαλί στο οποίο θα περπατήσουν τα πόδια της επόμενης αποχώρησης.
Δεν πρόκειται για ευρωζώνη, αλλά για σκλαβοζώνη.
Ο σώζων λαόν, σωθήτω!
Δέσμιοι ενός νομίσματος monster, το οποίο δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Είναι το μόνο νόμισμα παγκοσμίως που δεν μπορεί να επιζήσει παρά μόνο αν είναι υγιές.
Απαγορεύεται να αρρωστήσει.
Όποια χώρα λοιπόν αρρωστήσει, απομονώνεται για να μην μολυνθούν και οι άλλες χώρες, περιορίζεται και παραδίδει την εθνική της αξιοπρέπεια και κυριαρχία. Ναι, δεν παραδίδουμε πια τα όπλα. Παραδίδουμε τις τράπεζες, τις ζωές μας, τα σπίτια μας, όλα όσα με κόπο φτιάξαμε.
Είμαστε αιχμάλωτοι των Γερμανών, οι οποίοι αυτοί κυρίως επωφελούνται από την κρίση, τόσο που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η κρίση «εφευρέθηκε» για να επωφεληθούν.
Πρέπει το ευρώ να κινείται περίπου στα όρια που κινείται και το δολάριο για να μπορούν να αυξάνουν οι εξαγωγές του. Η κρίση αυτή ευνοεί καθαρά τη Γερμανία. Εμείς έτσι κι αλλιώς, έχουμε πάψει πια να είμαστε μια παραγωγική χώρα. Ακόμα και τα χωράφια μας, τα χώματα μας, τα παραδώσαμε στις εντολές της Ευρωπαϊκής ένωσης και χάσκουν μόνο οι ελιές, που ακόμα δεν κάηκαν τα καλοκαίρια, να θυμίζουν τον ευλογημένο αυτόν τόπο.
Ελιές, μαστιχόδεντρα, πορτοκαλιές.
Η Ιταλία πήρε τον δρόμο.
Ο Σόιμπλε τρίβει τα χέρια του. Πόσα χρόνια θα περάσουνε για να καταλάβουν οι μορφωμένοι και οι πολυδιαβασμένοι αυτού του τόπου ότι ο Σόιμπλε είναι ο νέος ευρωτύραννος, είναι ο καταστροφέας του ευρωπαϊκού οράματος. Δεν υπολογίζει κανέναν. Ό,τι θέλει κάνει. Μιλούν δεν μιλούν οι άλλοι, στο τέλος μιλάει αυτός και το βουλώνουν. Η Μέρκελ στα όρια της υπηρέτριας του.
Αλλά ποιος να αντιμιλήσει σε ένα σύστημα που επί 40 έτη ταΐζει τα πιο πολλά πολιτικά στόματα της χώρας μας; Οι πιο καλές οικογένειες Γερμανούς χορηγούς έχουν.
Παρακολουθήσεις καταγγέλλει το ΚΚΕ. Τίποτα ύποπτο, απαντά ο ΟΤΕ. Ο ΓερμανοΟΤΕ μας.
Κοίταξαν τα καλώδια, τίποτα το ύποπτο.
Όμως το ΚΚΕ δεν τρελάθηκε και συνήθως όταν λέει κάτι το ψάχνει πολύ. Είναι τρομακτικό αυτό που ζούμε.
Είδα την ταινία «Σνόουντεν», του Όλιβερ Στόουν. Συγκλονιστική!
Τα σενάρια συνωμοσίας μοιάζουν ανέκδοτα μπροστά στην πραγματικότητα. Οι κοινωνίες έχουν αρρωστήσει από τον φόβο. Παρακολουθούνται όλοι. Κι εμείς εδώ, στην Ελλάδα, περιμένουμε την σειρά μας.
Έτσι όπως περιμένουμε στην αίθουσα να μας καλέσει ο γιατρός για την εξαγωγή.
Να δούμε τι θα αποφασίσει για μας ο θείος Σόιμπλε.
Θα μας πετάξει; Θα μας κρατήσει;
Θα μας βοηθήσει λίγο η καλή κυρία Μέρκελ, θα είναι κακός μαζί μας ο κ. Τραμπ, τι θέλουν από μας οι Αλβανοί, τι θέλουν οι Τούρκοι;
Μια Ελλάδα που φτωχοποιείται και βυθίζεται.
45 δισεκατομμύρια ελάφρυναν το χρέος στα βραχυπρόθεσμα μέτρα. Ακόμα κι αυτή η σταγόνα καλή είναι, όμως δεν είναι αρκετή, δεν είναι αποτρεπτική. Το χρέος αυτό δεν είναι βιώσιμο.
Όχι άλλα μέτρα, όχι τέταρτο μνημόνιο. Ως εδώ!
Όμως μας περικυκλώνουν από παντού. Δεν πηδάς όμως από το τρένο της Ευρώπης, όταν τρέχει με μεγάλη ταχύτητα, αν δεν σε βαστούν τα πόδια σου, διότι πέφτοντας θα βρεθείς με τα πόδια λυγισμένα μπροστά στους εχθρούς. Άλλοι θέλουν τα νησιά μας, άλλοι θέλουν τις τράπεζες κι εμείς αδύναμοι και φοβισμένοι τρέχουμε να βρούμε ένα ασφαλές υπόστεγο. Το μεγάλο λάθος της Ελλάδας και η ιστορία θα το πει, όταν το βουλώσουν οι τηλεοράσεις και οι εντεταλμένοι της, διότι ναι υπάρχει περίπτωση στη χώρα αυτή κάποτε να μιλήσει και η μουγγή μας ιστορία, η δεμένη χειροπόδαρα στα υπόγεια, από τους Μπογδάνους και τους Πορτοσάλτε, θα μιλήσει και θα πει πως ήταν ολέθριο λάθος που μπήκαμε στο ευρώ, στον χρόνο που μπήκαμε.
Είχα πει για τον Σημίτη, τότε, ότι αυτό που ζούμε είναι η υστερία του μέτριου να γράψει ιστορία. Ο Σημίτης αγόρασε την είσοδο στο ευρώ, χρεώνοντας τη χώρα με εξοπλισμούς και Ολυμπιακούς αγώνες, δηλαδή κάτι παραπάνω από 100 δισ.
Αυτές τις μέρες οι Γερμανοί είναι χαρούμενοι και ας τους αφήσουμε να χαρούν.
Η πύλη με τη διαβόητη επιγραφή «Arbeit macht frei» («Η εργασία απελευθερώνει») που κλάπηκε στα τέλη του 2014 από το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, στη Γερμανία, βρέθηκε στη Νορβηγία, ανακοίνωσαν οι αστυνομικές αρχές της Βαυαρίας.
» Η δουλειά σε απελευθερώνει». Αυτό έγραφε η είσοδος στο Νταχάου.
Μέσα ξέραμε ακριβώς τι δουλειά γινότανε. Βασανιστήρια, βασανιστήρια, βασανιστήρια. Καίγανε ζωντανούς ανθρώπους στους φούρνους μέχρι που μπήκανε οι Αμερικανοί και τέλειωσε η «εργασία» του Νταχάου.
Οι Αμερικανοί στη συνέχεια υποχρέωσαν τους Γερμανούς να κρατήσουν ζωντανά στη μνήμη μας αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Όμως η ίδια ρήση του Χίτλερ κυνηγάει ακόμα τους Γερμανούς. Είμαστε στον 21ο αιώνα κι αυτοί μας λένε ακριβώς τα ίδια λόγια. Χρειάζεται δουλειά ακόμα, πολλή δουλειά.
Έχουν γίνει πολλά, αλλά χρειάζονται κι άλλα να γίνουν. Τώρα οι φούρνοι βαφτίστηκαν σε μεταρρυθμίσεις και διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων.
Η δουλειά απελευθερώνει ή η δουλεία;
Ένας αιώνας περπάτημα για να βρεθεί στο ίδιο σημείο η ιστορία.
Και ρωτώ: Η δουλειά απελευθερώνει;
Αν ναι, τότε γιατί δεν αφήνουν τους Έλληνες να δουλέψουν; Γιατί συνεχίζουν αυτά τα φριχτά βασανιστήρια;
Ω Ευρώπη, Ευρώπη!!
Τα πάντα ΜΑΤΕΟτης!!
