08.12.2016, 07:31 | εφσυν
H κυβέρνηση του Μαουρίσιο Μάκρι, του επιχειρηματία-πολιτικού που θέλει να «επανιδρύσει» την Αργεντινή, σε ένα ακόμη δείγμα αλαζονείας και αυταρχισμού, αγνοεί αποφάσεις διεθνών οργανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απαιτούν την απελευθέρωση της πιο διάσημης ιθαγενούς πολιτικής κρατούμενης της Λατινικής Αμερικής.
Τον περασμένο μήνα η Ομάδα Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών για την Αυθαίρετη Κράτηση ζήτησε από τον Μάκρι την άμεση απελευθέρωση της Μιλάγρο Σάλα, προφυλακισμένης από τον Ιανουάριο του 2016.
Το ίδιο απαίτησε την περασμένη εβδομάδα η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Οργάνωσης Αμερικανικών Κρατών.
Και στους δύο θεσμούς που χαρακτηρίζουν αυθαίρετη και καταχρηστική την κράτησή της, ο Μαουρίσιο Μάκρι απάντησε επικαλούμενος την «ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης των Πολιτειών» της χώρας του, όπως αυτής της Πολιτείας Χουχούι που έλαβε την αμφιλεγόμενη απόφαση.
Η Μιλάγρο Σάλα είναι γυναίκα, ιθαγενής, ηγέτιδα κοινωνικών κινημάτων, συνδικαλίστρια, βουλευτής που αντιστέκεται στη λαίλαπα των περικοπών, της λιτότητας και της κοινωνικής διάλυσης που φέρνουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Μάκρι και των συμμάχων του στα πολιτειακά Κοινοβούλια της χώρας.
Ενα εκρηκτικό μείγμα αρετών που της χάρισε διώξεις, συκοφαντίες και μια απόπειρα δολοφονίας, προτού την καταστήσουν την πρώτη πολιτική κρατούμενη της νέας δεξιάς κυβέρνησης.
Παιδί που αφέθηκε νεογέννητο έξω από ένα νοσοκομείο, στα 14 της εγκατέλειψε τη θετή της οικογένεια και βρέθηκε στον δρόμο όπου γνώρισε κάθε είδους βία.
Στα 18 της τη συνέλαβαν με την κατηγορία ότι ανήκε σε συμμορία.
Στη φυλακή οργάνωσε απεργία πείνας που πέτυχε να βελτιώσει κάπως τις άθλιες συνθήκες κράτησης.
«Η Δικαιοσύνη είναι δίκαιη με όσους έχουν χρήμα κι άδικη με όσους δεν το έχουν», ήταν το μάθημα που πήρε από αυτή την εμπειρία που μεταμόρφωσε το περιθωριακό κορίτσι σε μια γυναίκα έτοιμη να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των απόκληρων σαν κι αυτήν.
Δούλεψε στο Δημόσιο όπου αναδείχθηκε συνδικαλίστρια. Υιοθέτησε 12 παιδιά του δρόμου που μεγάλωσαν πλάι στα δύο της βιολογικά.
Πρωταγωνίστησε στο κίνημα των «πικετέρος», των ανέργων που τη δεκαετία του ’90 διαδήλωναν αποκλείοντας επί μέρες κεντρικές οδικές αρτηρίες.
Οργάνωσε τις πρώτες διανομές γάλακτος για τα παιδιά των φτωχογειτονιών, που θα κατέληγαν σε δεκάδες κοινοτικά κέντρα διανομής τροφίμων στις παραγκουπόλεις.
Το 1999 ίδρυσε την οργάνωση Τουπάκ Αμάρου, στη μνήμη του ομώνυμου ήρωα των ιθαγενών που βρήκε φρικτό θάνατο από τους Ισπανούς εισβολείς αποικιοκράτες.
Η οργάνωση μεταμορφώθηκε σε ένα δίκτυο 100 συνεταιρισμών που απασχολούν χιλιάδες πρώην ανέργους και με τη βοήθεια κρατικών επιχορηγήσεων ανέλαβε ένα εκτεταμένο κοινωνικό έργο.
Κατασκεύασε περίπου 7.000 κοινωνικές κατοικίες, ίδρυσε τρία σχολεία, ένα κέντρο αποκατάστασης αναπήρων, δύο ιατρικά κέντρα, ένα φαρμακείο, ένα μικροβιολογικό εργαστήριο, ανάμεσα στα πολλά άλλα που προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες στους πολίτες.
Αντίσταση και αλληλεγγύη ήταν πάντα το σύνθημά της, που δεν χωρούσε πια στη νέα αργεντίνικη πραγματικότητα, ιδίως όταν γίνονταν πράξη από μια πανίσχυρη οργάνωση σαν την Τουπάκ Αμάρου, που μάλιστα στήριξε τις κυβερνήσεις των Κίρτσνερ.
Τον Δεκέμβριο του 2015 ανέλαβε κυβερνήτης στην Πολιτεία Χουχούι ο συντηρητικός Χεράρντο Μοράλες.
Η πρώτη του απόφαση ήταν να αυξήσει τον αριθμό των μελών του Ανώτατου Δικαστηρίου από πέντε σε εννέα, διορίζοντας κομματικούς του συντρόφους στο σώμα.
Η δεύτερη, να ανακοινώσει πως θα διαλύσει τους υφιστάμενους συνεταιρισμούς, δηλαδή τον πυρήνα της μαχητικής δομής που δημιούργησε η Σάλα.
Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, τα μέλη της οργάνωσής της έστησαν μια κατασκήνωση διαμαρτυρίας μπροστά στο κυβερνείο.
Στις 15 Ιανουαρίου οι σύμμαχοι του κυβερνήτη δικαστές του Χουχούι διέταξαν τη διάλυση της Τουπάκ Αμάρου και την επομένη προχώρησαν στη σύλληψη και κράτηση της αγωνίστριας με την κατηγορία της «στάσης κατά της κυβέρνησης» λόγω της καθιστικής διαμαρτυρίας της.
Επειτα πρόσθεσαν κι άλλες κατηγορίες, ανάμεσά τους σύσταση παράνομης οργάνωσης με στόχο τη διασπάθιση και οικειοποίηση δημόσιου χρήματος που δόθηκε για έργα τα οποία ουδέποτε υλοποιήθηκαν.
Γιατί ο Μάκρι αψηφά το υψηλό πολιτικό κόστος να διατηρεί φυλακισμένη τη Μιλάγρο Σάλα, αθετώντας τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα;
Γιατί το διακύβευμα για το νεοφιλελεύθερο όραμά του μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο από το να έρθει σε σύγκρουση με τα Ηνωμένα Εθνη, γράφει ο αναλυτής Εντγκάρντο Μόκα:
«Ο Μάκρι κι οι σύμμαχοί του, μέσα από τη “θεσμική αναγέννησή” που υπόσχονται, θέλουν να ακυρώσουν όποια συλλογική πολιτική εμπειρία αναπτύσσεται εκτός των επίσημων ευνουχιστικών θεσμών.
Η νεοφιλελεύθερη ουτοπία είναι μια σιωπηλή και ήσυχη κοινωνία που εκφράζεται μόνο μέσω των νόμιμα “εγκατεστημένων” -με ό,τι αυτό μπορεί να υπονοεί- εκπροσώπων τους.
Ο,τι διαδραματίζεται εκτός των τειχών αυτών των θεσμών, πρέπει να στιγματιστεί, να εκμηδενιστεί και αν χρειάζεται να κατασταλεί.
Η ιδέα ενός μετώπου πολιτών με ηγετικές φυσιογνωμίες σαν τη Μιλάγρο Σάλα, μιας νέας πλειοψηφίας στην Αργεντινή που να θέτει στο επίκεντρό της το κράτος δικαίου, τρομοκρατεί την κυρίαρχη σήμερα πολιτική σκηνή. Γι’ αυτό και αντιστέκεται τόσο στην απελευθέρωση της Σάλα».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
