με αφορμή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα

Αυτά δήλωσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μετά τον χτεσινό ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ μιας ομάδας νεοδημοκρατών βουλευτών και μιας ομάδας αστέγων. Ομολογώ ότι, καθώς έβλεπα το σχετικό ρεπορτάζ και άκουγα τον κ. Μητσοτάκη να μιλάει, δεν κατάφερα να εντοπίσω τί ήταν εκείνο που με αηδίαζε περισσότερο. Ίσως να ήταν η φτηνή κομματική εκμετάλλευση των αστέγων… ίσως η επιπέδου πρώτης δημοτικού εκφραστική μεταφορά περί “μπάλλας στο γήπεδο της ζωής”… ίσως η αόριστη αναφορά σε προβλήματα που κάνουν την εμφάνισή τους έτσι, στο ξεκούδουνο, από μόνα τους, σαν την μουχρίτσα… ίσως η πολλοστή διαπίστωση ότι η εξουσία εννοεί ως “κοινωνική πολιτική” την διαχείριση της ακραίας φτώχειας, πράγμα που σημαίνει ότι, γι’ αυτή την εξουσία, η σκέτη φτώχεια θεωρείται φυσιολογική και δεδομένη. Για τον κ. Μητσοτάκη και τους ομοίους του, αν έχεις ένα πιάτο φαΐ και μια παράγκα να στοιβάξεις τα παιδιά σου, δεν θεωρείσαι ακραία φτωχός, άρα δεν συμπεριλαμβάνεσαι στα σχέδια των “στοχευμένων κοινωνικών προοπτικών”.

Χτεσινή εικόνα από το Ρουφ: Ένας άστεγος συνομιλεί με έναν που μεγάλωσε σε σπίτι με εφτά τουαλέτες.

Δεν ξέρω γιατί αλλά, όποτε ακούω τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να μιλάει για δημοκρατία, για λαό, για φτώχεια και για κοινωνική πολιτική, το μυαλό μου πάει στον “επίτιμο” πατέρα του και γυρίζει στο καλοκαίρι τού 2011, τότε που οι πλατείες βούλιαζαν από τις συγκεντρώσεις των “αγαναχτισμένων” ενώ το σύνθημα “να καεί το μπουρδέλο η βουλή” προκαλούσε πολιτικούς τριγμούς. Η 15η Ιουνίου εκείνης της χρονιάς ήταν μια σημαντική μέρα καθώς είχαν προγραμματιστεί η έναρξη της συζήτησης στην βουλή για το μεσοπρόθεσμο και η συνάντηση εκπροσώπων των αγαναχτισμένων με την πολιτική ηγεσία. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο φορτισμένη ώστε γίνονταν συζητήσεις ακόμη και για το κατά πόσο θα ήταν εφικτό να λειτουργήσει η βουλή στις 15 Ιουνίου.

Το προηγούμενο βράδυ, στις 14 του μηνός, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν καλεσμένος τού Αλέξη Παπαχελά στην εκπομπή “Οι νέοι φάκελοι” στον τηλεοπτικό Σκάι, σε μια συνέντευξη που, όπως φάνηκε, είχε ως απώτερο στόχο να τρομοκρατήσει τον κόσμο. Εκείνο το βράδυ ο πατέρας τού σημερινού προέδρου οργίασε, δικαιώνοντας απολύτως τον χαρακτηρισμό “πολιτικό κτήνος”, που του είχε αποδώσει το 1990 ο Γιώργος Τράγκας από τον ραδιοφωνικό Σκάι (τι ειρωνεία!). Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από εκείνη την συνέντευξη, όπως σώζεται στην ιστοσελίδα της εκπομπής (*):

• ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: (…) Το θέμα είναι ότι αν αυτό το Κίνημα κάποια στιγμή πάρει μεγάλες διαστάσεις 200 – 300 χιλιάδων ανθρώπων, τότε τι κάνει μια δημοκρατική Κυβέρνηση; Διότι έχει ένα πρακτικό πρόβλημα πλέον και νομιμοποίησης αν θέλετε απέναντι στον κόσμο.
• ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Επειδή θα μαζευτούν 200.000 άνθρωποι -και αν μαζευτούν, που δεν θα μαζευτούν- δεν σημαίνει ότι η δημοκρατία θα πάψει να λειτουργεί κ. Παπαχελά. Το Σύνταγμα δεν προβλέπει ότι αν μαζευτεί μια διαδήλωση 200 χιλιάδων πέφτει η Κυβέρνηση. Μπορεί μια Κυβέρνηση να αποφασίσει να παραιτηθεί και να κάνει εκλογές, ή να επισπεύσει εκλογές εάν βρεθεί ενώπιον μιας τέτοιας κατάστασης, το καταλαβαίνω. Αλλά θα είναι δική της απόφαση και εν πάση περιπτώσει θα αποφασίσει ο πολιτικός κόσμος κ. Παπαχελά. Εγώ θέλω να σας πω ότι αυτή την ώρα, σαν παλιός πολιτικός που αφιέρωσα όλη μου τη ζωή, τη μακρά, δόξα τω Θεώ -ο Θεός με ευλόγησε από αυτής της πλευράς- στην υπηρεσία του τόπου, διαμαρτύρομαι έντονα όταν καταδικάζουν όλους τους βουλευτές συλλήβδην και τους φωνάζουν «κλέφτες». Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι φωνάζουν τους βουλευτές; Επιτέλους οι βουλευτές, όλοι οι βουλευτές έχουν μια νομιμοποίηση, τους ψήφισαν οι ίδιοι, οι Έλληνες πολίτες για να γίνουν βουλευτές και οι Έλληνες πολιτικοί είναι τίμιοι κ. Παπαχελά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι παραβιάζουν το νόμο.
• ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: (…) Εσείς πιστεύετε ότι η Βουλή πρέπει ό,τι και να γίνει αύριο ό,τι και να σημαίνει αυτό, ότι πρέπει να μείνει ανοιχτή;
• ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως η Βουλή πρέπει να μείνει ανοιχτή, αλίμονο αν δεν μείνει η Βουλή ανοιχτή. Η δημοκρατία κ. Παπαχελά έχει χρέος να προστατέψει τον εαυτό της και οι αρχηγοί οι υπεύθυνοι πολιτικοί, οι ηγέτες όποιοι και νά ‘ναι έχουν χρέος αυτή την ώρα να κρατήσουν τη Βουλή ανοιχτή.
• ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: Απλώς το καταλαβαίνετε αυτό ότι σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε ακόμη…
• ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να υπάρχει οτιδήποτε.
• ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: Να σημαίνει ότι έχουμε ακόμη και νεκρούς.
• ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να έχουμε και νεκρούς. Τι θα πει αυτό “να έχουμε νεκρούς”; Εάν οι άλλοι πάνε να καταλάβουν…; Δηλαδή τα παλιά, τα χειμερινά ανάκτορα θα καταλάβουμε; Το Κοινοβούλιο τους φταίει; Μα το Κοινοβούλιο αμφισβητείται κ. Παπαχελά; Μα αν πρόκειται να αμφισβητείται το Κοινοβούλιο έχουμε στάση. Οι βουλευτές πρέπει να πάνε στη Βουλή και ελπίζω πως θα πάνε. Βεβαίως σας ξαναλέω και πάλι άνθρωποι είναι και μερικοί μπορεί να λυγίσουν, αλλά πρέπει να τους ενθαρρύνουμε να τους τονώσουμε. Δεν μπορεί να περάσει η πολιτική αυτή. 

“Να έχουμε και νεκρούς”, λοιπόν, είπε ο μέγας πολιτικός ανήρ, επιβεβαιώνοντας την ρήση τού Χάρρυ Τρούμαν “πολιτικός είναι κάποιος που καταλαβαίνει από κυβέρνηση, πολιτικός ανήρ είναι ένας πολιτικός που έχει πεθάνει εδώ και 10-15 χρόνια”. Κατά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, δεν πειράζει να πέσουν και μερικά κορμιά, αρκεί να μη δεχτεί πλήγμα η δημοκρατία τους. Και, κατά τον ίδιο τον “επίτιμο”, δεν επιτρέπεται ούτε καν να αμφισβητείται το κοινοβούλιο. Ούτε καν να αμφισβητείται! Καθ’ όσον αμφισβήτηση του κοινοβουλίου σημαίνει ότι υπάρχει στάση. Παναπεί, αφήστε μας να σας ξεσκίζουμε και μη διαμαρτύρεστε διότι και 200.000 να μαζευτείτε, δεν τό ‘χουμε σε τίποτε να σας καθαρίσουμε.

Δεν ξέρω αν και κατά πόσο όλα αυτά φόβισαν τότε τον κόσμο αλλά ξέρω πως κανένας από την Νέα Δημοκρατία δεν τα καταδίκασε. Ως εκ τούτου, δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω ότι ο γυιος αυτού του “πολιτικού ανδρός” κουμαντάρει άλλα μυαλά. Συνεπώς, ο άστεγος μπορεί να παίξει όση καλή μπαλλίτσα γουστάρει, αρκεί να βολευτεί με το ξεροκόμματο που “στοχευμένα” του πετάμε και να μη τολμήσει να ξεσηκωθεί γιατί θα τον πάρει και θα τον σηκώσει…

Κάτι τέτοια σκεφτόμουν χτες βράδυ με αφορμή έναν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα, διαπιστώνοντας εν τέλει πως οι κάθε λογής Μητσοτάκηδες κάνουν ένα παιδαριώδες λάθος: οι οποιουδήποτε είδους απειλές τους θα έπρεπε να στρέφονται εις εαυτούς, μιας και αυτοί είναι που φοβούνται. Αυτοί κυκλοφορούν με μια διμοιρία σωματοφύλακες, όχι εμείς. Εμείς δεν φοβόμαστε και δεν φοβηθήκαμε ποτέ. Συνεπώς, αν αυτοί θέλουν νεκρούς, εμείς δεν λέμε όχι. Αλλά να προσέχουν. Άστεγους και μη.

——————————————————–
(*) Στο βίντεο, το επίμαχο απόσπασμα αρχίζει στο χρονικό σημείο 37’46”.