thegreekcloud | 23.12.2016 | 11:41
Ρυτίδες και βαθουλώματα. Είχε σκεβρώσει σαν ένα παρατεταμένο σύμφωνο μπροστά μου και με περιποιούταν. Αναχρονιστικό το έθιμο της δουλειάς. Κάθε Χριστούγεννα κορίτσια δουλεύουν σαν τις σταχτοπούτες με πολύ μέικ-απ και άρωμα στις μασχάλες, κουρασμένα βλέφαρα και κρυοπαγήματα στα χέρια για να είναι ευτυχισμένες μερικές οικογένειες, για να με κάνουν όμορφη. Είχε μαζέψει μπροστά μου με το ποντικίσιο στόμα της και τα χνώτα βαριά από την πολλή κατανάλωση καφεΐνης και γεμάτη επιβαλλόμενη χαρά μου έγνεφε με ενδιαφέρον τραβώντας τη λίμα πέρα δώθε με δεξιοτεχνία ζωγράφου μπροστά στο ανέγγιχτο θέαμα της φύσης. Και ήταν κουρασμένη και πεινούσε και είχε πάει η ώρα οχτώ το απόγευμα και ακόμη έπινε καφέ και αισθανόμουν τους κύκλους κάτω από τα μάτια της να τριγυρίζουν σαν δίνες και ρουφήχτρες προς τις κόρες των ματιών της και να μαζεύουν όραση και λάμψη και νιάτα από τα εικοσικάτι χρόναι της. Και αισθανόμουν τις σκουριασμένες φλέβες των ποδιών της να σπρώχνουν τον αίμα σε όλο της το σώμα αναγκαστικά μέχρι να πάει για ύπνο.
3 ευρώ πουρμπουάρ για έναν σύγχρονο δούλο κοστίζει όσο μια πάστα σε ένα φθηνό φούρνο. 3 ευρώ για όλο το ζήλο του υπαλλήλου.
Σώπα, κορίτσι μου, σώπα. Ελπίζω να μη θες να παντρευτείς να ηρεμήσεις, να κάνεις παιδιά και να μαγειρεύεις όλη μέρα. Τότε θα είναι ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα που θα πρέπει να μαστορεύεις ανακαλύπτοντας την ανιδιοτελή αγάπη. Τώρα, είσαι πιο ανθρώπινη και παράοφορη. Σώπα και έρχεται η αργία…
Οι γιορτές έχουν κάτι οξυδερκές ως θεσμός. Οι άνθρωποι θέλουν να ξεκουραστούν και να φάνε. Αυτό σημαίνει πως ακόμη είμαστε αρκετά διαυγείς πνευματικά και διακρίνουμε την ανάγκη του σώματος να πράξει αυτό το οποίο έχει σχεδιαστεί. Να λοβοτομήσει το πρόγραμμα και να πλάσει τον μικρόκοσμο της αυταρέσκειας τους, που τόσο καιρό χαλυβδώνει με το ξυπνητήρι να χτυπά στις εφτά και τον καφέ να ζεσταίνει στις εφτά και δέκα, ένα γρήγορο χαστούκι στις 8 και πάλι ευχαριστημένοι παλιάτσοι με τα μουστάκια μας και τη λακ μας και τα φτερωτά μας καπούλια να λαχανιάζουμε, να προσκυνάμε, να τρώμε λίγο οικόπεδο από τον γείτονα και να αποφεύγουμε τις νάρκες των πεζοδρομιών. Πάλι από την αρχή και δίπλα μας τα λαμπιόνια, κοπάδια φωτεινά ενέργειας, να χλευάζουν τον φως του ήλιου που είναι στάσιμο και μονόχνωτο και διαφανές. Μπλε και πράσινο και γέννηση μωρού του θεανθρώπου,τρίγωνα και μπάλες. Η γενέτειρά μου δεν θα με ξαναδει ποτέ.
