thegreekcloud | 10.02.2017 | 13:53
Βέρα I. Φραντζή
Είναι λίγο περίεργο το πώς «κατάντησε» το facebook μετά από τέτοια ανατροφή στα γόνατά όλων μας και ταχταρίσματα και πουδραρίσματα. Το γεγονός της μη προσιτής έκφανσης στην επικοινωνία εξαιτίας της απόστασης από τον τρισυπόστατο κόσμο δεν ήταν αρκετή για να αποφύγουμε το κουτσομπολιό. Σου-ψου-μου σεμεδάκια απλώνονται στα καλοριφέρ και μαζεύουν τις σκόνες ή καλύπτουν τα πασαλείμματα από δήθεν συμπάθειες και επαίνους. Και πηγαδάκια στα ίνμποξ και κλίκες και παρέες και αρχίζουν να βγάζουν βρόμες και συμπεράσματα. Έπειτα, μπλοκαρίσματα ομαδικά προς κάποιον, ακόμη και λιντσαρίσματα με σκριν σοτς και ψόφους άτοκους έχουμε, αν χάσατε το ποστ μέσα στην αναμπουμπούλα του καταλύματος που χτίστηκε με λάσπη και άχυρα.. φουουου και μπαμ και κάτω!
Αν βλέπεις πάνω από 200 κοινούς και κάνεις προσθέσεις όμοιας λογικής προφίλ, καταντάς με έναν μικρό κύκλο πανομοιότυπων ανθρώπων που ενδεχομένως όλοι μαζί θα έκαναν μία απόλυτα ματ επιφάνεια, γυαλιστερή σαν πίστα πατινάζ και καλογυαλισμένη σαν καθαρός ποπός νεογέννητου. Καταπληκτικό το «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει», αλλά η πορνογραφία της πραγματικότητας χρειάζεται ακουαφόρτε, κολίανδρο και αλάτι Ιμαλαϊών, αν το αντέχει η τσέπη των εγκεφαλικών κυττάρων και το δημοκρατικό σου φρόνημα.
Και δημιουργείς και λανθασμένη εικόνα του τι σημαίνει το μέσο, το μέσο το οποίο αυτή τη στιγμή είναι πολύ δυνατό ως δίαυλος επικοινωνίας, μεταφοράς καπνών, γραμμάτων με κολλημένα γραμματόσημα στο μέτωπο, ασμάτων και τεθλασμένων γραμμών, ποδηλάτων χωρίς σέλα και βεβαίως αγόγγυστα οργιαστικών τετελεσμένων γεγονότων όπως αυτά ποτίζονται στα παράθυρα των γουόλ των διαδικτυακών φίλων μας. Γιατί νομίζεις πως έτσι είναι το κάδρο και η παράσταση εκεί έξω. Αλλά ο ζωγράφος εδώ είναι αφηρημένος και χτυπημένος από τη μοίρα και ούτε ο Πικάσο δεν τα έχει σουλουπώσει στη Γκουέρνικα ετούτα που συμβαίνουν ανάμεσα στα συμπόσια μεταξύ γήινων.
Το ξεκατίνιασμα του συγγραφέα στα σόσιαλ μίντια μου προκαλεί εμετικές τάσεις από τα μάτια, ακόμη και αν τα έχω βαμμένα με την πιο ακριβοπληρωμένη μάσκαρα και την λυπάμαι για τις στρώσεις μαύρου ρίμελ που χαράμισα. Οι συγγραφείς που γράφουν στο εταιρικό τους προφίλ ότι διάγουν έντιμο βίο ως γραφιάδες θα έπρεπε σέβονται τις λέξεις, ειδικά τις βρισιές. Οι βρισιές είναι σαν τις πουτάνες, εκτονώνουν με τη λιγότερη δυνατή βία, με θεάρεστο τρόπο, το απόκοσμο επιθετικό όλον του όχλου.
Η τηλεπερσόνα που έγινε ιέρεια και πρόβατο μέσα σε μία μέρα είναι από τα αποτελέσματα της ανήθικης βάιραλ εκδοχής του κουτσομπολιού. Τι να πεις για ένα κορίτσι που λέει τη γνώμη του εκτός από μπράβο αλλά στηρίζει τη θεωρία κάνοντας πους-απς στα τηλεοπτικά πάνελ; Ο καθένας έχει μερίδιο ευθύνης για τον προηγούμενο βίο του, αλλά αν βρει το θάρρος να πει «ως εδώ και μη παρέκει» έχει αξία.
Μετά ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις όλη την ανθυποκουλτούρα ξεπεσμένων μοντέλων που κοκορεύονται για τις ερωτικές τους περιπτύξεις, μπας και θυμηθούμε το όνομά τους, και υποβασταζόμενες δασκάλες γιόγκα από τη μοναξιά του καθημερινού κυνηγιού του τέλειου που πίνουν στην καθισιά τους ένα μπουκάλι πόσιμο υαλουρονικό οξύ των πεντακοσίων εμέλ να δηλώνουν μέσα σε ένα σκοτεινό φόντο ότι θα είναι οι νικητές του «Survivor» και επιστρέφεις καλοσυνάτος, μορφωμένος και ελαφρύς σαν νιφάδα χιονιού. Ας ποστάρω, ας ποντάρω…
