Ο Μάρτιν Σουλτς μέσα σε λίγες εβδομάδες από την ημέρα που ανακοινώθηκε πως θα είναι υποψήφιος καγκελάριος να ανεβάσει, δημοσκοπικά, το SPD | EPA/RONALD WITTEK
11.02.2017, 23:05 | εφσυν
Μπάμπης Αγρολάμπος, Παντελής Βαλασόπουλος, Κώστας Μοσχονάς
Η Γερμανία τις τελευταίες δύο εβδομάδες ζει ένα πρωτόγνωρο γεγονός. Ενα γεγονός που έχει εκπλήξει τους πάντες και κάνει τους ειδικούς να ψάχνουν τι βρίσκεται πίσω από αυτό. Πρόκειται για τη δημοσκοπική εκτόξευση των Σοσιαλδημοκρατών από την ημέρα που ανακοινώθηκε πως υποψήφιος καγκελάριος θα είναι ο Μάρτιν Σουλτς.
Ολες οι δημοσκοπήσεις έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Δείχνουν πως οι Σοσιαλδημοκράτες μέσα σε περίπου ένα δεκαήμερο έχουν ανέβει κατά 6 με 8 μονάδες και έχουν πλησιάσει πολύ κοντά στους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ.
Μάλιστα, μία από τις δημοσκοπήσεις αυτές έδειξε και ελαφρύ προβάδισμα των Σοσιαλδημοκρατών. Επίσης, στην απευθείας σύγκριση Μέρκελ-Σουλτς, το αποτέλεσμα κάποιων δημοσκοπήσεων είναι πως βρίσκονται πολύ κοντά, ενώ κάποιες άλλες τους φέρνουν ισόπαλους.
Ακόμη και οι Σοσιαλδημοκράτες δεν μπορούν να πιστέψουν το θαύμα αυτό, ενώ και ο Σουλτς επιχειρεί με δηλώσεις του να τους προσγειώσει στην πραγματικότητα, λέγοντας πως «ακόμη μας χωρίζουν αρκετοί μήνες από τις εκλογές», καθώς και ότι «άλλο οι δημοσκοπήσεις και άλλο οι κάλπες».
Οι επικεφαλής των εταιρειών δημοσκοπήσεων έχουν βρει μια εξήγηση η οποία σε γενικές γραμμές έχει ως εξής: ο Σουλτς επαναφέρει στο προσκήνιο τις κλασικές αρχές των Σοσιαλδημοκρατών, προβάλλοντας το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και μιλώντας κατευθείαν στους απλούς πολίτες.
Ετσι, έχει καταφέρει να επαναπατρίσει στο κόμμα τους ψηφοφόρους που τα τελευταία χρόνια είχαν απογοητευτεί από την πολιτική των Σοσιαλδημοκρατών, κυρίως τα χρόνια της διακυβέρνησης με τους Χριστιανοδημοκράτες.
Ο Σουλτς, τονίζοντας τις κλασικές σοσιαλδημοκρατικές αρχές, στοχεύει στο να πάρει αποστάσεις καθαρές από τους Χριστιανοδημοκράτες, με μια αριστερή στροφή σε πολλά ζητήματα, αφήνοντας πίσω του τις πολιτικές που ασκήθηκαν στο πλαίσιο του μεγάλου συνασπισμού.
Ολα δείχνουν πως η προεκλογική στρατηγική του έχει και έναν άλλο βασικό πυλώνα. Να προβάλει το βιογραφικό του Μάρτιν Σουλτς ως το βιογραφικό ενός απλού ανθρώπου που ξεκίνησε από χαμηλά, έζησε τα παιδικά του χρόνια σε δύσκολες συνθήκες, δεν πήγε στο Πανεπιστήμιο και παρ’ όλα αυτά κατόρθωσε να φτάσει ψηλά. Δηλαδή ενός πολίτη της Γερμανίας ο οποίος γνωρίζει από πρώτο χέρι τι ζει ο μέσος κάτοικος της χώρας, ποια είναι τα προβλήματα και οι έγνοιες του.
Ενας απλός Γερμανός
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στις μέχρι τώρα ομιλίες του ο Σουλτς πάντοτε επαναλαμβάνει το ίδιο απευθυνόμενος στο κοινό του: «Πιστεύετε πως έφτασε ο καιρός να γίνει καγκελάριος ένας απλός Γερμανός, ένας άνθρωπος που δεν πήγε να δώσει εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο; Εγώ πιστεύω πως ναι, πως ήρθε αυτός ο καιρός». Και πάντοτε όταν λέει τις παραπάνω φράσεις καταχειροκροτείται.
Χαρακτηριστικό της ώθησης που έχει δοθεί από τον Μάρτιν Σουλτς στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα είναι ότι μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες 28.000 πολίτες έγιναν νέα μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Στις μέχρι σήμερα ομιλίες του όμως, ο Σουλτς έχει αποφύγει ένα θέμα: δεν έχει κάνει καμιά αναφορά στην οικονομική κρίση και ειδικά στην Ελλάδα. Αφήνει το θέμα αυτό -και ειδικά τη σύγκρουση με τον υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε- στον υπουργό Εξωτερικών Γκάμπριελ, τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Τόμας Οπερμαν, ή τον ειδικό των Σοσιαλδημοκρατών για οικονομικά θέματα, Κάρστεν Σνάιντερ.
Οι παραπάνω έχουν αναλάβει τον ρόλο της υπεράσπισης της Ελλάδας απέναντι στον Σόιμπλε. Ειδικοί εκτιμούν πως οι Χριστιανοδημοκράτες, αλλά και η Ακροδεξιά θα χρησιμοποιήσουν το ελληνικό θέμα για να χτυπήσουν τον Σουλτς ως τον πολιτικό που αν γίνει καγκελάριος θα χαρίσει τα χρέη της Ελλάδας. Ισως για τον λόγο αυτό, ο ίδιος ο υποψήφιος καγκελάριος Μάρτιν Σουλτς αποφεύγει να αναφερθεί στην Ελλάδα.
Πάντως, οι Σοσιαλδημοκράτες μέχρι στιγμής κάνουν λόγο για χαλάρωση της πίεσης προς την Ελλάδα σε ό,τι αφορά την αποπληρωμή του χρέους. Είναι κάθετα αντίθετοι στην όποια σκέψη για Grexit, αλλά υπάρχουν και κάποια ζητήματα στα οποία συμφωνούν με την πολιτική Μέρκελ.
Υποστηρίζουν πως η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει τον σκληρό δρόμο των μεταρρυθμίσεων, γιατί μόνο με μεταρρυθμίσεις η χώρα θα γίνει ανταγωνιστική και θα έρθουν επενδύσεις. Πιστεύουν με άλλα λόγια πως μόνον οι επενδύσεις από τον ιδιωτικό αλλά και από τον δημόσιο τομέα θα βγάλουν τη χώρα μας από την κρίση. Δηλαδή σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύουν πως υπάρχει εύκολος δρόμος για την Ελλάδα.
Το στοίχημα της Αριστεράς
► Του ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ
Σε αναζήτηση μιας νέας πολιτικής αφήγησης μπαίνει το κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία εν όψει των εκλογών, καθώς πιέζεται δημοσκοπικά από την άνοδο των Σοσιαλδημοκρατών μετά την ανάδειξη του Μ. Σουλτς ως υποψηφίου απέναντι στην καγκελάριο Αν. Μέρκελ, ενώ από την άλλη το ακροδεξιό AfD παραμένει σταθερά στην 3η θέση, παρά την υποχώρηση των ποσοστών του.
Το στοίχημα για το Die Linke, να κερδίσει και πάλι την 3η θέση που το ανέδειξε ως αξιωματική αντιπολίτευση μετά τις εκλογές του 2013, θεωρείται πολύ δύσκολο και γι’ αυτό παρακινδυνευμένο να τεθεί ως εκλογικός στόχος.
«Με το SPD και το ακροδεξιό AfD να ανεβαίνουν δημοσκοπικά,
στο Die Linke αυξάνεται η πίεση στο εσωτερικό του κόμματος
για συνεργασία με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους
| EPA/RONALD WITTEKΜέχρι την παραίτηση του Ζ. Γκάμπριελ από την ηγεσία του SPD ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς, Ντίτμαρ Μπαρτς, πλαγιοκοπούσε τακτικά τους Σοσιαλδημοκράτες με προτάσεις κυβερνητικής συνεργασίας.
Τον Οκτώβριο του 2016 με συνέντευξη στη Rheinische Post, δήλωσε ότι «ο Ζ. Γκάμπριελ θα μπορούσε να γίνει καγκελάριος αύριο αρκεί να απέσυρε την υποστήριξη προς την Αν. Μέρκελ» και «την επομένη θα είχε τη στήριξη της Αριστεράς και των Πρασίνων».
Στη συνέχεια μετά και τις συζητήσεις σε επίπεδο κοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών Σοσιαλδημοκρατών-Αριστεράς-Πρασίνων, που δεν είχαν αποτέλεσμα, τον Ιανουάριο του 2017, ο Ντ. Μπαρτς πρότεινε μετεκλογική συνεργασία προς τους Σοσιαλδημοκράτες του Ζ. Γκάμπριελ.
Σε συνέντευξη στα μέσα του ομίλου Funke έθεσε ως όρους να τερματιστούν οι εξαγωγές όπλων και να εναρμονιστεί το συνταξιοδοτικό σύστημα σε όλη τη χώρα. Η συμπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας Σ. Βάνγκενκνεχτ από την πλευρά της σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις δεν άφησε κανένα περιθώριο για κυβερνητική συνεργασία με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Σε αυτό το παιχνίδι τακτικής το Die Linke έσπευσε να πάρει αρνητική θέση και έναντι της υποψηφιότητας του Φ.Β. Σταϊνμάγερ, για την προεδρία της Δημοκρατίας. Υπέδειξε μάλιστα ως υποψήφιο απέναντι στον Σοσιαλδημοκράτη πολιτικό, που υποστηρίζεται και από τους Χριστιανοδημοκράτες, τον καθηγητή Κρίστοφ Μπουτερβέγκε.
Η πρόταση του Die Linke αναμένεται να συγκεντρώσει τις ψήφους των εκλεκτόρων του κόμματος (64 βουλευτές της ομοσπονδιακής Βουλής και 30 αντιπρόσωποι των τοπικών Κοινοβουλίων) από το σύνολο των 1.260 εκλεκτόρων. Ανάλογη στάση είχε τηρήσει και στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας το 2010 και το 2012.
Μετά την εκλογή του νέου προέδρου, την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, από τον πρώτο γύρο, το Die Linke κινδυνεύει να βρεθεί στη θέση που βρέθηκε και με την υποψηφιότητα του απερχόμενου προέδρου Γ. Γκάουκ, το 2012, την οποία είχαν υποστηρίξει όλα τα άλλα κόμματα. Οι επικρίσεις για τη στάση του συνεχίστηκαν μέχρι τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013, κυρίως από την πλευρά του SPD. Στην περίπτωση που επαναληφθεί το ίδιο θα είναι πολύ δύσκολο για το Die Linke να κρατήσει ανοιχτή την προοπτική της συνεργασίας με το SPD και τους Πράσινους. Αλλωστε ήδη έχουν εκφραστεί ανοιχτά διαφωνίες, από την πτέρυγα Βάνγκενκνεχτ-Λαφοντέν.
Η ανάδειξη του Μ. Σουλτς και το φιλολαϊκό προφίλ που έχει ο αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών περιπλέκουν και άλλο τα πράγματα, καθώς το SPD τώρα αφήνει ανοιχτή την πρόσκληση κυβερνητικής συνεργασίας με την Αριστερά και τους Πράσινους, προσβλέποντας στις ψήφους των αμφιταλαντευόμενων ψηφοφόρων τους. Το SPD καταγράφει δημοσκοπική τροχιά από το 20% στο 30%, ενώ το Die Linke και οι Πράσινοι υποχωρούν σε ποσοστά κάτω από το 10%. Παράλληλα, η νέα ατζέντα των Σοσιαλδημοκρατών για μεγαλύτερη αλληλεγγύη και κοινωνικό κράτος αυξάνει την πίεση στο εσωτερικό του Die Linke για επίσπευση των δικών του προγραμματικών θέσεων. Εως τώρα, οι προτάσεις δίνονται θεματικά, με καμπάνιες για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, την εργασία.
Και η πίεση που δέχεται όμως από το ξενοφοβικό ΑfD δεν είναι ευκαταφρόνητη. Η εντυπωσιακή άνοδος του νέου ακροδεξιού σχήματος, ιδίως στις περιοχές της ανατολικής Γερμανίας σε όλες τις τοπικές εκλογές, δημιουργεί πρόβλημα διαρροών και στο Die Linke.
Στις περιοχές αυτές κυριαρχεί η αγανάκτηση για την οικονομική στασιμότητα και προστίθενται οι ρατσιστικές αντιδράσεις για το πρόγραμμα υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων. Στις ανατολικές περιφέρειες είχε τις καλύτερες εκλογικές του επιδόσεις το Die Linke με ποσοστά πάνω από 15% και στις τοπικές και τις προηγούμενες ομοσπονδιακές εκλογές.
Εάν προστεθεί στην προεκλογική ατζέντα εκ νέου και το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, οι πιέσεις για την Αριστερά της Γερμανίας θα κλιμακωθούν καθώς είχε αντιταχθεί στα δύο πρώτα προγράμματα και στην περίπτωση που βρεθεί στον αέρα το τρίτο, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί πώς θα συνεχιστεί η χρηματοδότηση, θέμα που έχει ήδη ανοίξει από την πλευρά του υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε και τα μηνύματα που στέλνουν οι βουλευτές της Χριστιανικής Ενωσης (CDU-CSU) είναι αρνητικά, όπως και από το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) που φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο του εταίρου σε μια νέα κυβέρνηση με την Αν. Μέρκελ.
Απο δήμαρχος… υποψήφιος καγκελάριος
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
► Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ
Ενας πρώην βιβλιοπώλης φιλοδοξεί να γκρεμίσει από τον θρόνο της καγκελαρίας την πανίσχυρη Ανγκελα Μέρκελ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία. Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τον υποψήφιο του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) Μάρτιν Σουλτς σε ανοδική πορεία και οι πιθανότητες να θέσει ένα τέλος στη μακρόχρονη κυριαρχία της Ανατολικογερμανίδας στη γερμανική πολιτική σκηνή αυξάνουν μέρα με την ημέρα.
Για να φτάσει, όμως, ο 62χρονος γεννημένος στο Eschweiler (Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία) στην κορυφή του SPD και μάλιστα να απειλεί με ήττα την υποψήφια των Χριστιανοδημοκρατών κόρη του πάστορα, πέρασε από πολλά στάδια: βιβλιοπώλης, δήμαρχος, ευρωβουλευτής, επικεφαλής της Ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τελικά πρόεδρος της Ευρωβουλής…
Το ονειρό του
Γνώρισε, όπως η Ανγκελα Μέρκελ, την εκκλησιαστική πειθαρχία σε ιδιωτικό λύκειο και χωρίς αναλαμπές ακολούθησε πανεπιστημιακές σπουδές. Το πρώτο του όνειρο ήταν να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αλλά ύστερα από έναν σοβαρό τραυματισμό εγκατέλειψε τα γήπεδα.
Παραμένει, όμως, ακόμη και σήμερα φανατικός οπαδός της ομάδας της Κολονίας. Σιγά σιγά φούντωσε μέσα του το πάθος της «βιβλιοφαγίας». Παρακολούθησε για ένα χρόνο μαθήματα επαγγελματικής κατάρτισης βιβλιοπώλη και για μία 5ετία εργάστηκε σε διάφορα βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους. Το 1982, σε ηλικία 27 ετών, είχε επιτέλους το δικό του βιβλιοπωλείο, το οποίο θα διευθύνει μέχρι να γίνει ευρωβουλευτής.
Γιατί αποφεύγει να αναφερθεί στην Ελλάδα και σε ποια
ζητήματα συμφωνεί με την πολιτική Μέρκελ |Το 1987 εκλέγεται δήμαρχος της πόλης Wurselen. Είναι ο πιο νέος δήμαρχος της περιφέρειάς του και αρχίζει να έχει πολιτικές φιλοδοξίες. Αλλωστε, είναι μέλος του SPD από το 1974, σε ηλικία 19 ετών. Το 1994 εκλέγεται για πρώτη φορά ευρωβουλευτής και στη συνέχεια η πορεία του είναι εντυπωσιακά ανοδική. Πολύγλωσσος, καλός ομιλητής και αποτελεσματικός στις δημόσιες σχέσεις, άρχισε να ανεβαίνει ένα ένα τα σκαλιά που οδηγούν στην κορυφή.
Το 2000 γίνεται επικεφαλής των Γερμανών ευρωβουλευτών στην Ομάδα των Σοσιαλοδημοκρατών και μετά τις εκλογές του 2004 αναλαμβάνει τα ηνία της Ομάδας. Το 2012 εκλέγεται πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και θα παραμείνει στη θέση αυτή μέχρι τον Ιανουάριο του 2017 για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στις γερμανικές εκλογές.
Προγήθηκε η αποτυχημένη προσπάθεια να γίνει πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θέση την οποία κατέλαβε ο Λουξεμβούργιος Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, με τον οποίον εξακολούθησε να διατηρεί θερμές φιλικές σχέσεις.
Η θητεία του Μάρτιν Σουλτς στο Ευρωκοινοβούλιο σημαδεύτηκε από πολλά περιστατικά. Ενα από αυτά ήταν το επεισόδιο που είχε το 2003 με τον πρώην Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Ενοχλημένος από την κριτική που άσκησε ο Μάρτιν Σουλτς εναντίον της πολιτικής του επί ιταλικής προεδρίας, ο «καβαλιέρε» τού ζήτησε με οργισμένο ύφος ενώπιον της Ολομέλειας του Σώματος να παίξει τον ρόλο του…«Κάπο» στην τηλεοπτική σειρά που διακωμωδούσε τους Γερμανούς την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η προκλητική συμπεριφορά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι προκάλεσε διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ της Ιταλίας και της Γερμανίας. Και ο Μάρτιν Σουλτς έγινε γνωστός σε όλη την Ε.Ε.
Επεισοδιακές σχέσεις
Κόκκινο πανί για τον Μ. Σουλτς ήταν τα ακροδεξιά κόμματα. Το 2009, στο Στρασβούργο, ο ηγέτης του γαλλικού κόμματος «Εθνικό Μέτωπο» Ζαν Μαρί Λεπέν έπειτα από ένα σφοδρό σφυροκόπημα του Μ. Σουλτς κατά των ρατσιστικών δηλώσεων του πατέρα τής Μαρίν, που τον διαδέχθηκε, βρέθηκε εκτός εαυτού λέγοντας: «Ο Σουλτς είναι ένας κύριος που έχει το κεφάλι του Λένιν και μιλάει σαν τον Χίτλερ».
Επεισοδιακές ήταν οι σχέσεις του Μάρτιν Σουλτς με τον πρώην συμπρόεδρο των Πρασίνων, Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Σε μία Ολομέλεια, ο «κόκκινος Ντάνι», φανερά εκνευρισμένος από τις συνεχείς παρεμβάσεις του συμπατριώτη του, έχασε την ψυχραιμία του και του ζήτησε να σωπάσει όχι με τόσο ευγενικό τρόπο («Σκάσε επιτέλους»), ξεχνώντας ότι εάν κάποιος παρενέβαινε συχνά στις ομιλίες των άλλων ήταν ο ίδιος.
Πάντως, πρέπει να επισημανθεί ότι ο Μάρτιν Σουλτς άφησε σημαντικό έργο πίσω του. Απόδειξη ότι αναγνωρίζεται από εχθρούς και φίλους πως ήταν ο καλύτερος πρόεδρος που πέρασε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Βρήκε όταν ανέλαβε πρόεδρος ένα θεσμικό όργανο σε ρόλο «φτωχού συγγενή» σε σχέση με το Συμβούλιο Υπουργών και την, έστω παραπαίουσα, Κομισιόν.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, έδωσε στο Ευρωκοινοβούλιο μία νέα φωνή και υπόσταση και συνετέλεσε αποτελεσματικά για την αύξηση του κύρους του στην Ε.Ε. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο αντικαταστάτης του, ο Ιταλός Αντόνιο Ταγιάνι, θα έχει την ίδια προσφορά. Αλλωστε, δεν φαίνεται να διαθέτει ούτε τα ίδια προσόντα ούτε την προσωπικότητα του Μάρτιν Σουλτς.
Ως προς την Ελλάδα και τα προβλήματά της, ο Μάρτιν Σουλτς προσπάθησε να βοηθήσει και να παίξει τον ρόλο του διαμεσολαβητή. Φυσικά, το κατά δύναμιν, δεδομένου ότι στην πόρτα της ευρωζώνης βρίσκεται ο «κέρβερος» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
