02.03.2017, 10:11 | εφσυν
Ιωάννα Μητσοπούλου*
Ολόκληρη η ζωή είναι μια μάχη. Μια μάχη στην οποία είμαστε μόνοι, ανεξάρτητα αν πιστεύουμε πως είμαστε μαζί. Είναι μια μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Μια μάχη ανάμεσα στο σώμα και στην ψυχή.
Τις ανάγκες και τις επιθυμίες. Μια μάχη ανάμεσα στο είμαι και στο είσαι. Μια μάχη όπου ερχόμαστε αντιμέτωποι με την καλύτερη αλλά και τη χειρότερη πλευρά του εαυτού μας. Είναι δυο αντιθέσεις που πάντα θα φτιάχνουν τη ζωή, αυτό που είμαστε. Είναι μια μάχη αντιμέτωπη με τον φόβο.
Ο φόβος… Τόσο μικρή λέξη με τόσο τεράστια σημασία. Όλοι μας έχουμε αδυναμία σε κάτι κι αυτό το κάτι φτιάχνει τον φόβο, που φωλιάζει βαθιά μέσα μας. Για τον κάθε άνθρωπο σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Πολλές φορές είναι κρυφός αλλά και ύπουλος. Εμφανίζεται όταν δεν τον περιμένεις και δυσκολεύει τη μάχη της ζωής μας.
Ο φόβος δεν είναι μια τυχαία λέξη, ένα τυχαίο συναίσθημα, ένα απλό ουρλιαχτό. Είναι κάτι βαθύτερο για τον καθένα. Ίσως, αν κάποιος τον ανακαλύψει, βρει το νόημά του για τον εαυτό του και μόνο, τότε βρει το νόημα για τη μάχη της ζωής.
Υπάρχουν άνθρωποι που κρύβουν τον φόβο ακόμα πιο βαθιά, γεννώντας έτσι περισσότερο ακόμα φόβο, ώσπου εκείνος τους πνίγει αθόρυβα, διακριτικά, κάνοντάς τους να χάσουν τη μάχη. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που όσο κι αν ψάχνουν, δεν βρίσκουν κανένα φόβο μέσα τους, και ίσως αυτό συμβαίνει γιατί πάνω απ’ όλα φοβούνται τον ίδιον τους τον εαυτό.
* Μαθήτρια Α’ Λυκείου, 6ο Λύκειο Αθηνών
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών
«Ο φόβος των “βαρβάρων” υπάρχει κίνδυνος σήμερα να κάνει εμάς τους ίδιους βαρβάρους»
){kind=link}