Ο κ. Μαρινάκης (αριστερά) με έναν φίλο του σε παλαιότερες,
ευτυχισμένες στιγμέςthegreekcloud | 18.03.2017 | 19:47
Εξαιρετικά (και ασυνήθιστα) αβρός ήταν ο Πάνος Θεοδωρίδης με τη νέα εφημερίδα που θα κυκλοφορήσει αύριο, την «Ελευθερία του Τύπου». Τι ευχές, τι κατευώδια, τι κάτσε να δούμε, τι ελπίδες, μη σας τα πολυλογώ, σχεδόν βούρκωσα διαβάζοντάς τον.
Μετά θυμήθηκα ότι η εφημερίδα αυτή είναι «συμφερόντων Μαρινάκη». Του Βαγγέλη.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, γιατί φαίνεται πως χρειάζεται επανάληψη.
Ένα Μέσο Ενημέρωσης, μια εφημερίδα ας πούμε, είναι ο Εκδότης του. Από αυτόν αρχίζει και σε αυτόν τελειώνει, καθώς αυτός έχει το Όραμα, αυτός έχει και τα Χρήματα. Εργαζόμενοι πάντα θα βρίσκονται (ιδίως σε περιόδους κρίσης) όσο υπάρχουν αρκετά χρήματα και γι’ αυτούς, όσο δε για τους αναγνώστες, η ελληνική πραγματικότητα, στην οποία ακμάζουν τόσες εφημερίδες με ουσιαστικά μηδαμινή κυκλοφορία, επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι αναγώστες μπορεί και να είναι περιττοί όσο τρέχουν τα έσοδα από τη διαφήμιση.
Να επιστρέψουμε όμως στο Όραμα, και συγκεκριμένα στο Όραμα Μαρινάκη (Βαγγέλη). Ο οποίος Μαρινάκης (Βαγγέλης) έχει δώσει ικανότατα δείγματα της ιδιοσυστασίας του στην μέχρι τούδε πολιτεία του στα κοινά, είτε στα πολιτικά, είτε στα επιχειρηματικά, είτε στα αθλητικά, είτε στα άλλα. Προσωπικά αμφιβάλλω αν ο Εκδότης θα διαβάζει τη νέα εφημερίδα του, κι αν τη διαβάζει, αν θα μπορεί να την καταλαβαίνει πλήρως. Αμφιβάλλω αν τώρα διαβάζει κάτι άλλο από τον «Γαύρο», την «Espresso» και το «Μακελειό», και ποια εσωτερική ανάγκη τον ώθησε να βγάλει την «Ελευθερία του Τύπου». Εν συντομία: τι μπορεί να κάνει τον Πετεφρή (ή οποιονδήποτε άλλον εχέφρονα συμπολίτη) να προσδοκά ότι η νέα εφημερίδα του Μαρινάκη (Βαγγέλη) θα είναι κάτι περισσότερο ή διαφορετικό από τον Ολυμπιακό (ΣΦΠ) σε περιβάλλον Ενημέρωσης;
Μην απαντήσετε, ρητορική είναι η ερώτηση.
Αν η παρομοίωση λειτουργίας εφημερίδας με ποδοσφαιρική ομάδα (μιλάμε πάντα για την Ελλάδα) σας φαίνεται τραβηγμένη, ας αναλογιστούμε ότι οι ομάδες χαρακτηρίζονταν ανέκαθεν από τον Πρόεδρό τους (και όχι από τους παίκτες ή τους οπαδούς), ο οποίος έδινε τον τόνο και τα χρήματα για να παίρνει (ή να δίνει) αγώνες και πρωταθλήματα.
(Με την ευκαιρία, να άλλη μια ομοιότητα στο ρόλο σύγχρονου Πρόεδρου με Εκδότη: μπορεί να έχουν τα Χρήματα και το Όραμα, αλλά να τους έχει απαγορευτεί η ενασχόληση με το άθλημα, ή να θέλουν να αποφύγουν άλλα επιχειρηματικά ασυμβίβαστα, και να χρησιμοποιούν πρόθυμους ενδιάμεσους για το ρόλο του φαίνεσθαι και εμφανίζεσθαι ενώπιον των Αρχών, που προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν.)
Οι ομάδες εξελίσσονται μέσα στο χρόνο, όπως και οι κοινωνίες, και καμία ποδοσφαιρική ομάδα δεν έχει καταφέρει να διατηρήσει ανέπαφο το ιδρυτικό της όραμα ― αν έχει καταφέρει να το διατηρήσει. Τι σχέση έχει ο τρέχων Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ κλπ. με τις αντίστοιχες ομάδες πριν από είκοσι χρόνια (για να μην πάμε παλιότερα); Ό,τι σχέση έχει το ΠΑΣΟΚ της Φώφης με αυτό του Αντρέα: ένας τίτλος έμεινε, μια σφραγίδα, μπορεί και κανένας συνταξιούχος θυρωρός ή φροντιστής, και κάποια παιδιά των παλιών οπαδών που έμειναν πιστοί από οικογενειακή παράδοση.
Οι τίτλοι εφημερίδων, κι οι εφημερίδες οι ίδιες, είναι επίσης ενδεικτικές. Μέχρι πριν από λίγο κυκλοφορούσε μια «Ακρόπολις» που δεν είχε καμία σχέση με την ομότιτλη εφημερίδα του Γαβριηλίδη, ενώ η «Καθημερινή» κυκλοφορεί ακόμα ― ή μάλλον μια εφημερίδα που έχει αυτόν τον τίτλο, αλλά δίχως άλλη σχέση έχει η τρέχουσα εφημερίδα του Αλαφούζου με την ομότιτλη εφημερίδα του Κοσκωτά ή της Βλάχου (πόσο μάλλον του Βλάχου); Άλλοι εκδότες, άλλοι δημοσιογράφοι, άλλοι αναγνώστες, άλλες εποχές, άλλο όραμα = άλλες εφημερίδες. Κι αν θέλετε να το τραβήξουμε στ’ αλήθεια, τι σχέση έχουν τα τρέχοντα «Νέα» και το «Βήμα» του Ψυχάρη με τα ομότιτλα του Λαμπράκη;
Ο τίτλος «Ελευθερία» είναι ιστορικός, τον χρησιμοποιούσε ο εκδότης Πάνος Κόκκας σε μια εφημερίδα που, τελικά, έπαιξε έναν περίεργο ρόλο στα χρόνια πριν τη Δικτατορία. Τώρα δεν ξαναβγαίνει η «Ελευθερία» του Κόκκα (ουδεμία σχέση με κόκα, αφήστε τις εξυπνάδες), κι ας είναι παρεμφερή τα λογότυπα, βγαίνει η «Ελευθερία του Τύπου», που δεν είναι η «Ελευθεροτυπία», αλλά μοιάζει εμφανισιακά με τα «Νέα» (η ημερήσια έκδοση) ή το «Βήμα» (η κυριακάτικη έκδοση). Άλλωστε από την δεξαμενή των «Νέων» και του «Βήματος» τράβηξε πολλούς συνεργάτες η «Ελευθερία του Τύπου», καθώς ο Εκδότης φαίνεται ότι έταξε και πριμ μεταγραφής (όπως στο ποδόσφαιρο) και μισθοδοσία με ασφαλιστική κάλυψη.
Για Πορτοφόλι δεν ξέρω, αλλά αυτός ο Εκδότης πρέπει να έχει πολύ μεγάλο Όραμα…
