ο απόλλωνας σκότωσε τρεις φορές τον ίδιο δράκο, τον πύθωνα συγχαρητήρια φίλε μου
iloveithaki.gr | 22/3/2017
από capt kostas patrikios
ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
Ζερβουδάκη 17, Άγιος Νικόλαος, Τ.Κ 10445, Αθήνα Αριθμός Μητρώου Πολιτιστικού Φορέα 1116 Τηλ. 210 2833768, Φαξ:2102840724 και 2107713764 E-mail:kaba@electroklima.gr
Δευτέρα, 20 Μαρτίου 2017
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ & ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
Αριθμός Μητρώου Πολιτιστικού Φορέα στο ΥΠΠΟΤ 1116
Εδρα: Ζερβουδάκη 17, Άγιος Νικόλαος, Τ.Κ 10415, Αθήνα
ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ www.somateiodeel.blogspot.com
Στον ανωτέρω διαγωνισμός Ο Κώστας Σπ. Πατρίκιος είναι στις διακρίσεις με το ποίημα ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΚΡΊΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΠΕΖΌ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΟ OLYMPIC BOND
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΠΑΤΡΙΚΩΣΤΑΣ»
ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ
Μολυβένια σύννεφα μπροστά
Και ο Ήλιος μόλις έχει Δύσει
Το θαλασσοπούλι αργοπετά
Προς το ερημωμένο βραχονήσι
Ορφανός και μόνος μένω εγώ
Στην γέφυρα του πλοίου πάνω
Τι να κάνω η να σοφιστώ
Βάρδια συναδέλφου αναλαμβάνω
Το καράβι σχίζει τα νερά
‘άξιο παλληκάρι πάντα βγαίνει
Τα θαλασσωκύματα τ’αψιφά
Μια ζωή για με συνηθισμένη
Ξάφνου η λαμαρίνα τρίζει κοπανά
Σείετε το πλοίο και κωλώνει
Μπρουμουτίζει μέσα στα νερά
Μα υψώνετε σε λίγο καμαρώνει
Γέρνει και μπατάρει δεξιά
Πριν καλά καλά ισιώσει
Κύματα μεγάλα σαν βουνά
Το ξαναχτυπούν να τελειώσει
Και κοιτώ το βραχονήσι πας στο χάρτη
Τι κοιτάζω εγώ αλήθεια για να δω
μα ξεχνιέμαι και φωνάζω είναι σκάρτοι
όσοι βρίζουν η μαλώνουν ναυτικό
έτσι η βάρδια μου σιγά σιγά διαβαίνει
γλύτωσα της νύχτας το σκοτάδι
η καμπίνα μου σε λίγο μ’αναμένει
που τα βρίσκω όλα ένα ρημάδι
κάθομαι στην μοναξιά μου και κουνιέμαι
σκέφτομαι πως ο σεισμός περνά διαβαίνει
μα η ζωή που ζω και συλλογιέμαι
είναι για μένα μια ζωή συνηθισμένη
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Ε.Ν.
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ(πατρικώστας)
ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΟ «OLYMPIC BOND»
Η τσαμπούνα του “BOND” σφύριξε 3 φορές, ήταν το αποχαιρετιστήριο για το κατευόδιο του Υπάρχου που…..ξεκουμπζόνταν….Κρεμασμένοι στα ρέλια με υψωμένα τα χέρια ,άλλοι υποκριτικά και άλλοι ειλικρινά έστελναν τον τελευταίο αποχαιρετισμό .Κάπου παράμερα ,ακουμπισμένος στο Άλμπουρο ο Βαγγέλης ο Πόμαν σκούπιζε τα καυτά του δάκρυα με το αιώνιο λαδωμένο πανί του, πιο δίπλα του ο Μπλάκης ο Αιγύπτιος Μαρκώνης ζώντας στον δικό του κόσμο άρχισε να μονολογεί «έχει πράμα καλό» σχολιάζοντας όχι την επικαιρότητα ,αλλά την βαρυφορτωμένη με καρπούζια λάντζια, ενώ ο Ιησούς όχι ο χριστός ,ο Ονδουριάνος ναύτης παζάρευε κάτι γάντια ,πιθανώς για να προστατέψει τα χέρια του από την ασπρίλα και ποτέ από την μαυρίλα γιατί είναι πιο μαύρα και από τα κατάμαυρα .Ο μάγερας μες τα καλά του με υψωμένη την κουτάλα χαιρετούσε από την πρύμνη ,εκτός και αν ήταν η ώρα της προπονήσεως του ,αλώστε δεν εξηγείτε χωρίς προπόνηση ,χωρίς κουταλιές να είναι ακατανίκητος στο πιγκ-πόγκ. Όλοι ο καθένας με τον δικό του τρόπο ,με το δικό του συναισθηματισμό, προσπαθούσε να ανταμείψει τον άνθρωπο που έφευγε ,να ευχηθεί στο καλό και σιδηροπλοίαρχος στο νέο του πόστο ,άσχετα αν μέσα τους πάλευαν με τις αντιδράσεις …καλύτερα νάμενε…. Καλύτερα πούφυγε….να σταυρώσουμε και καμιά ώρα..
Τα χέρια υψώθηκαν για τελευταία φορά καθώς το τακ…τακ….από την λάντζα ακούστηκε πνιγμένο μες την φωνή του λοστρόμου ,να βλαστημά την σφαίρα για να γλυκάνει τον πόνο του λες και περίμενε η εξάτμιση από την λάντζα να πετάξει άσπρη μπογιά. Κι’όταν η τελετή …ένας άνδρας φεύγει …μπήκε στο δρόμο της, τότε μόνο πρόσεξα τον Αριστείδη από την Λευκάδα να είναι αμέτοχος ,καθισμένος διχάλα στο κεφαλάρι από το μεσαίο βίντσι λες και καβαλούσε ξέστρωτο γαϊδούρι, κοιτούσε περίεργα προς την πρύμνη και η όψη του ομοίαζε σαν Λευκαδίτικη μπαρμπαροσυκιά.
Τον πλησίασα και του μίλησα στην δικιά μας Λευκαδίτικη διάλεκτο που δεν θα μπορούσε ούτε ο φίλος ο Θιακός από το OLYMPIC GAMES να μας καταλάβει έστω και αν είχε χίλια λεξικά, σε αυτό το κάτι ,το γνώριμο το ατόφιο ,το δικό του ,ο Αριστείδης ξύπνησε, κατέβασε το κεφάλι ,σούφρωσε το μουτράκι του ,έβγαλε τα μαύρα του γυαλιά ,έξυσε το αυτί του ,έτριψε τα μάτια του και έβγαλε και το γυάλινο μάτι που είχε την ατυχία να φέρει αφού από κάποιο ατύχημα είχε χάσει το κανονικό. Έτσι μονόφθαλμος όπως ήταν με κοίταξε …Με κοίταξε με τέτοια κακία..λες και ήμουνα εγώ ο άνθρωπος που του ‘έκλεψε τον τίτλο του κλεφτοκοτά.
Επιτέλους το παιδί μίλησε και είπε : -Προ…πρόοδος είναι αυτή; Καλό καράβι .μεγάλο καράβι ,καινούργιο καράβι αλλά από Τσαμπούνα τίποτε….τίποτε…Γι’αυτό χολοσκάς αγόρι μου ; για την τσαμπούνα μπαρκάρισες; Τι ήταν να το πω, πιο βάσκανο μάτι έφερε την κακιά στιγμή. Πηδώντας από το γαϊδουράκι του άρχισε να ουρλιάζει ….Που ξέρεις εσύ από τσαμπούνες ;Που ξέρεις εσύ από καράβια με τσαμπούνες; Ναι για την τσαμπούνα μπαρκάρισα και τέτοια τσαμπούνα είχα και στα ψαροκάικα στο χωριό μου στο Βλυχό στην Λευκάδα. Θα φύγω λοιπόν ,ακούς θα φύγω και τώρα αμέσως. Χτένισε τα μαλλιά του με τα δάχτυλά του ,χάιδεψε με καμάρι το προσεγμένο μουστάκι του ,φόρεσε τα γυαλιά του σενιαρίστηκε και κοίταξε τον δρόμο προς την γέφυρα του πλοίου, θολά τα είδε η τότε το θυμήθηκε; Λες και τον τσίμπησαν ψήλοι άρχισε να ψαχουλεύει ,να ξύνει να ψάχνετε,έβγαλε το πουκάμισο ,έψαξε τις μασχάλες, μετά το φανελάκι ,καμάρωσε το τιμόνι με την άγκυρα στο στήθος του ,μα δεν ικανοποιήθηκε .Έλυσε τα παπούτσια του ,τα έβγαλε μαζί με τις κάλτσες με ένα πρωτότυπο δικό του σύστημα, μετά άρχισε να λύνει το παντελόνι ,να το βγάζει να ψαχουλεύει. Μια απορία άρχισε να γεννιέται στο μουτράκι του ,σούφρωσε τα χειλάκια του και κοίταξε και το τελευταίο εσώρουχο .Όχι δεν δίστασε το έπιασε και αυτό και το κατέβασε με μανία, κι’απότομα άρχισε να φωνάζει θριαμβευτικά νάτο … νάτο…. .Μέσα στην σαστιμάρα μου δεν κατάλαβα αρχικά τι εννοούσε ,δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έκανε αυτό το περίεργο στριπτίζ δια να μας διαφημίσει το μαγιό με τα χρώματα του Ολυμπιακού που φορούσε κάτω από το τελευταίο του εσώρουχο ο δείχτης του δεξιού του χεριού με έπειθε ότι κάτι άλλο έτρεχε .έκλεισα το αριστερό μου μάτι αφού βεβαιώθηκα ότι τα θηλυκά ήταν ανύπαρκτα να με μουντάρουν ,τον πισωπλάτισα και διόπτευσα με τόση μαεστρία που κι’ο ίδιος φοβήθηκα ,μήπως με παρεξηγήσουν οι αξιωματικοί γεφύρας ότι τους έκλεβα την τέχνη η με συλλάβει ο Καπετάνιος και με κλείσει μες τ’άγρια μεσάνυχτα πάνω εκεί ,σε κείνον τον περιστερώνα και με αναγκάσει να σκοπεύω για να εντοπίσει την θέση του πλοίου. Το μάτι μου δεν αστόχησε ακολουθώντας την ευθεία έπεσε διάνα στον στόχο του και τότε το είδα και εγώ. Ήταν το μάτι ,το γυάλινο μάτι του Αριστείδη, πεσμένο νεκρό θρυμματισμένο μες τον υγρό τάφο του κρουζέτου .Φαίνετε στην προσπάθεια του να ξειππεύσει δεν έδωσε την δέουσα προσοχή και με το ξεκαβαλίκεμα του έπεσε το μάτι, τσούλησε και ιδού τα αποτελέσματα. Μα πως έγινε ; τόλμησα να πω. Σαν λύκος γύρισε μόνο το κεφάλι του με κοίταξε ,δεν μίλησε ,έσκυψε μάζεψε τα ρούχα του τα πήρε παραμάσχαλα και έφυγε τρεχάτα για την πρύμνη.
Λίγο αργότερα σενιαρισμένος κι’αγνώριστος κρατώντας το απολυτήριο στο χέρι και με την βαλίτζα στο κεφάλι σαν λυγερόκορμη Λευκαδίτισσα έπαιρνε τον δρόμο για το ξεμπάρκο ,κάνοντας όλους να αναρωτηθούν ,μα δεν είχε άλλο μάτι; Ναι είχε ήθελα εγώ να πω ,αλλά το “BOND» δεν είχε 2 τσαμπούνες.
Τον φουκαρά τον Αριστείδη, λυπήθηκε ο λοστρόμος και έστειλε τον Γιάννη τον καμαρότο να τον βοηθήσει μα παρεξηγήθηκε ο Τόλης επαγγελματίας ταξιτζής και οδηγός σε νταλίκες, έτρεξε για το καροτσάκι και έδειξε μεγάλη προθυμία να βοηθήσει και τότε παρουσιάστηκε το ανθρωπάκι. Ήταν από τους νεοφερμένους ,καλοσυνάτος, πρόθυμος σαν όλους τους καινούργιους. Αδέλφια μου θα πάω εγώ σαν πιο ξεκούραστος για να ευχηθώ στον χριστιανό να έχει και καλό ταξίδι και με το καλό να φτάσει στην πατρίδα.: «τζόβενο είσαι και εσύ;» ρώτησε ο λοστρόμος .Όχι άγιε μου άνθρωπε ,ναύτη με στείλανε εδώ ,αλλά εγώ είμαι επαγγελματίας ψα……Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση του και πνίγηκε μες τις ζητωκραυγές, ξεχάστηκε ο Αριστείδης το νέο μαθεύτηκε αμέσως σε όλο το πλήρωμα του BOND, ένας επαγγελματίας ψαράς κατέφθασε ,θα φάμε ψάρι με την σέσουλα, μα πιο πολύ θα κάνουμε τον Γιώργη τον Στούαρ να σκάσει ,θα του πάρει τα πρωτεία η κουβέρτα …μα που είναι ;που πήγε; πως τον λένε; Μήτσο …Μητσάρα τρέξε τα σύνεργα και στην πρύμη ..τώρα μην αργείς θέλουμε την βοήθεια σου ,τόσο καιρό σε περιμέναμε ,έλα να μας δείξεις την τέχνη σου ,να μας λυτρώσεις ,να μας ξεντροπιάσεις. Δεν υπέκυψε στα λόγια το ανθρωπάκι ,με το ευτυχισμένο του χαμόγελο μαρτυρούσε ότι μέσα του δόξαζε το Θεό που ηύρε τέτοιο πλήρωμα τέτοιους καλοσυνάτους ανθρώπους. Συγκεντρωθείτε κάπου και έφτασα ,είπε ευτυχισμένα ,πάω να φέρω τα υπάρχοντά μου .Η πρύμη σε λίγο γέμισε ,δεν έλειψε κανείς Ο Παναγιώτης ο Γος είχε στήσει την κάμερα και ο Κώστας ο Μουστάκιας με τον Παναγιώτη τον Δόκιμο δούλευαν ακούραστα για το λάτινο κύπελλο. Πιο πέρα ο Γιώργος ο Στούαρ χάιδευε το παχύ του μουστάκι και στα κατακόκκινα παραφουσκωμένα του μάγουλα έτρεχε ποτάμι ο ιδρώτας από την αγωνία. Ο Σταμάτης με τον Γιάννη τα δυο του καμαρωτάκια προσπαθούσαν να τον ενθαρρύνουν ενώ ο παραμάγειρας ετοίμαζε τα δολώματα. Έρχεται κάποιος φώναξε και οι ζητωκραυγές ξύπνησαν τους αραπάδες για να ακριβήνουν το πετρέλαιο που σε λίγο θα φορτώναμε, πλησίασε το ανθρωπάκι ακούμπησε πάνω σε μια μπίντα ένα μικρό βαλιτσάκι ,έφερε τον δείχτη του χεριού του στην μύτη δείχνοντας το σήμα της σιωπής, άνοιξε το βαλιτσάκι του ,έκανε το σταυρό του ενώ είχε απλωθεί νεκρική σιγή λες και θα παρακολουθούσαμε λειτουργία, έβγαλε ένα κερί το άναψε ,πήρε μετά ένα βιβλίο και άρχισε : “Σώσον Κύριε τον λαό σου και ευλόγησε την κληρονομία σου ,νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων δια του σταυρού σου πολίτευμα…..»Την ίδια στιγμή μια καμπάνα ακούστηκε 5 φορές ,η Θεά τύχη ήρθε να παίξει με τον πόνο μας; είμαστε εμείς οι μόνοι αμαρτωλοί και δούλεψαν όλα τόσο τέλεια… Αυτά σκεφτόμουν και ετοιμαζόμουν να γονατίσω αν η φωνή του Βαγγέλη που ξερίζωνε άλμπουρα δεν με έβγαζε από τις σκέψεις. «Αρνάκι άσπρο και παχύ….» Ταυτόχρονα ακούστηκαν άλλες 6 καμπανιές και τότε κατάλαβα ότι το κάτασπρο αρνάκι είχε φουντάρει και είχε ποντίσει 6 κλειδιά. Είναι εκείνο με τα πολλά γράμματα ,όχι είναι Γαλλικό άρχισαν οι διαπραγματεύσεις στις μαντικέ ικανότητες .Τελικά ήταν το «OLYMPIC ARROW» της ίδιας με το δικό μας εταιρείας πλοίο το γρηγορότερο του ΩΝΑΣΗ καράβι, όπως καυχήθηκε ο Μαστρωγιώργης «Ορίστε καράβι να φας ψωμί να δουλέψεις .’άρχισαν τα σχόλια ούτε μια σκουρίτσα δεν βλέπεις μπράβο στον Ύπαρχο στον Λοστρόμο μπράβο σε όλους .Και ξέρεις κάνουν και καλά ταξίδια …εμένα θα μου πεις ΄…. αυτοί πιάνουν και δυο φορές CAPE-TOWN και το ελικόπτερο τους πάει την αλληλογραφία …καράβι παιδί μου να δεις προκοπή. Κι ο κόσμος του :”ARROW ¨» λες και ήταν προσκεκλημένος στις δικιές μας διαφημίσεις που κάναμε για το δικό τους καράβι είχε συγκεντρωθεί στο ελικοδρόμιο του πλοίου για να δεχτεί τον θαυμασμό μας η …. να σχολιάσει .Να καράβι να δουλέψεις με όρεξη το πιο καινούργιο ,το πιο μεγάλο ,μας στείλανε και μας στην σκούνα. Να οι τυχεροί ολόκληρη η ευλογία του θεού επάνω τους έπεσε ..Ναι δεν είχαν άδικο αλλοίμονο όμως αν μάθαιναν ότι υπάρχει τώρα στο «OLYMPIC BOND» και ψάλτης ο επονομαζόμενος «ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ» και καθώς ο καυτερός Ήλιος έγερνε προς την Δύση στέλνοντας τα τελευταία χάδια και φιλιά στην λερωμένη από τα πετρέλαια φύση του Περσικού ,σαν ευλαβής Χριστιανός κίνησα για τον εσπερινό ακολουθούμενος από το τσούρμο του «OLYMPIC BOND» ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠ. ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Ε.Ν
σφυρίχτρα
: κιγκλίδωμα
αντλιωρός
: μικρό ανοιχτό HYPERLINK “https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82” \o “ακτοπλοϊκός” ακτοπλοϊκό HYPERLINK “https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CE%BA%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82” \o “σκάφος” σκάφος για μικρές αποστάσεις
υδρορρόη του καταστρώματος που βρίσκεται στα πλευρά του πλοίου
Δέστρα σκάφους
