σχόλιο στο άρθρο “ποιος θα τους ακούσει;”
Συντάκτης: aris
…«Ο χθεσινός εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς ήταν ο λιγότερο μαζικός από κάθε άλλη φορά, παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα των εργαζομένων έχουν διογκωθεί υπέρμετρα»…
Αυτή η συμπεριφορά είναι δίκοπο μαχαίρι φίλε μου.
Τον απλό εργαζόμενο τον απαγοητεύει αλλά τον έξυπνο «αποπάνω γενικώς» τόνε προβληματίζει ανάποδα!
Σε κάποια πολύ μεγάλη επιχείρηση πριν χρόνια αρκετά, ήταν όλα «ρυθμισμένα».
Σωματείο εργαζομένων 21 ατόμων (σφραγίδα), για γραφείο σωματείου ούτε κουβέντα και γενικώς συνδικαλιστικά δε κουνιόταν φύλλο.
Και εκεί στα καλά καθούμενα έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα που έλεε και ο νόνος μας.
Καλεί ο «μεγάλος» όλους τους διευθυντές του και σε κάποια φάση σήκωσε την καρέκλα του και τσού επήρε στο κυνήγι!
Χα χα χα. Έτσι ακριβώς που στα λέω…
Να δυο απανωτές πετυχημένες απεργίες, να επιδόματα που υπήρχε μόνο ξερός μισθός (ούτε επίδομα γάμου δεν έδιναν), να αυξήσεις κλπ, κλπ.
Από τότε όλα μέλι γάλα, να και σωματεία των 1000 και βάλε, να γραφεία, μόνο που απεργία δε ξανάγινε, κάνα δυό συνδικαλιστές με διάφορους τρόπους αναγκάστηκαν να πάνε σπίτι τους, κλπ, κλπ.
Πάλε τώρα είναι όλα άντερ κοντρόλ!
Κουβεντιάζω λοιπόνε σε καφενείο με έναν χωριανό αστυνόμο.
Τι ωραία επιχείρηση εφκείνη του ΤΑΔΕ, ούτε μια απεργία δεν έχει γίνει τόσα χρόνια!
Και τί να του πω εγώ, ότι φυσικά αφού είναι όλα «άντερ κοντρόλ»? Χα χα.
Το ρεζουμέ και όφελος όμως για τους εργαζόμενους είναι, ότι μετά από αυτή τη κασκαρίκα που έπαθαν εκεί μέσα πολλά άλλαξαν (και όχι μόνο οικονομικά) υπέρ του κοσμάκη.
Σε ποιόν συνδικαλιστή να έχεις εμπιστοσύνη φίλε μου σήμερα? Σε αυτούς που τους προβάλουν και ηρωοποιούν οι ιδιώτες ή οι πολιτικοί για να ανέλθουν συνδικαλιστικές βαθμίδες? Και αν υπάρχουν λίγα χλωρά καίγουνται μαζί με τη στοίβα των ξερών και πάνε οι ριμάδηδες και φασκελώνουνε τα μούτρα τους στο καθρέφτη.
Σε ποιο παλιό πολιτικό πρόσωπο που σήμερα ωρύεται για τα μνημόνια μπορώ εγώ να έχω εμπιστοσύνη, όταν χρόνια όλοι γνώριζαν που πάμε αλλά μας είχαν κατευχαριστημένοι και καταβολεμένοι στο σύστημα του «άντερ κοντρόλ»?
Γιατί όλοι έκαναν κο κο κο ?
Γιατί αυτό δεν συζητείται στη Βουλή σαν να μην ίσχυσε ποτέ??
Ε όχι και να κατέβω πρωτομαγιάτικα στο «Σύνταγμα» για να τσου κάμω «ποιμένες» και μπροστάρηδες στο νέο χαμό μου.
Σταντ μπάι θα είμαι μέχρι να διαχωριστεί η ήρα από το στάρι αδελφωμένος με το πόπολο που μπουγιάρει, ανεξαρτήτου χρώματος και ομάδας.
Και αυτό το ανεκδήλωτο μπουγιάρισμα από έναν ανέκαθεν περήφανο λαό πιστεύω ότι είναι μια παράμετρος που προβληματίζει θετικά για μας τους από «μέσα» και ιδίως τους από «όξου».
Απλές σκέψεις και οψόμεθα…
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα.
