12.05.2017, 22:27 | εφσυν
Οι όποιες μεταρρυθμίσεις γίνονται (;) στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας τα τελευταία χρόνια δεν έχουν ωφελήσει σε τίποτε τα γράμματα και τα επαγγέλματα· το ελάχιστο επίπεδο μόρφωσης και η «ειδίκευση» των σπουδών απλώς διαιωνίζουν τον μαρασμό της και την αυξανόμενη απέχθεια των μαθητών και φοιτητών απέναντί της.
Σε μια εποχή που η Παιδεία έχει υποκατασταθεί από τον τηλεοπτικό λόγο, αφού προηγήθηκε η «άλωση» της ελληνικής γλώσσας από την νεότευκτη και τόσο ευπρόσδεκτη από όλους δημοσιογραφική αντίστοιχη, το να μιλά κανείς για μεταρρυθμίσεις είναι απλή κενολογία· ένας αθεράπευτος ακαδημαϊκός βερμπαλισμός για τις προκλήσεις του μέλλοντος, τα νέα τεχνολογικά δεδομένα και άλλες (πολλές) παρεμφερείς αφόρητες παλιλλογίες.
Ο,τι κι αν έχει γραφεί είναι μια απλή αποτύπωση των μεγαληγοριών των πολιτικών οιασδήποτε ιδεολογίας· αναφορά στο αρχαϊκό κλέος, πίστη στα εθνικά ιδεώδη και άλλα λαμπρά περί τη διαχρονία του ελληνικού πνεύματος (που τόσο βάναυσα το καταπατούν οι περισσότεροι), ελληνικούρες διάφορες κ.ο.κ.
Ειδικά μετά την απαξίωση και υποβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών επικρατεί απόλυτη σύγχυση για την υλικοτεχνική τάχα υποδομή με την οποία οφείλει να ενισχυθεί η Παιδεία, η οποία με τη σειρά της ενσπείρει την αβεβαιότητα στους μαθητές και φοιτητές.
Αποτέλεσμα όλων τούτων -και δεν φταίνε αποκλειστικά τα μνημόνια γι’ αυτήν την εξέλιξη- είναι η φυγή χιλιάδων πτυχιούχων (του ανθού της νεολαίας) σε άλλες χώρες, σε άλλους τόπους και προορισμούς χωρίς, ίσως, επιστροφή.
Το μέγα πρόβλημα της εκπαίδευσης φαίνεται να είναι η έλλειψη φωτισμένων δασκάλων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι, απλώς δεν τους επιτρέπεται να κάνουν σωστά τη δουλειά τους αφού εγκλωβίζονται σε μια άχαρη, «στενή» (στενόκαρδη και στενόμυαλη) διδακτέα ύλη, που εξυπηρετεί υποτίθεται τα νέα επιστημονικά και κοινωνικά δεδομένα και τις νέες (;) μεθόδους διδασκαλίας.
Δεν υπάρχει καλύτερη μέθοδος διδασκαλίας από τον φωτισμένο δάσκαλο, εδώ και πολλούς αιώνες – έτσι λένε τα σημάδια της γραφής και της ανάγνωσης. Ολοι είχαν έναν σπουδαίο δάσκαλο στη ζωή τους, ο οποίος καθόρισε τη συνείδησή τους και διαμόρφωσε το προστάδιο της κοσμοεικόνας τους.
Ο δάσκαλος μαγεύει με τον τρόπο του τους εκπαιδευόμενους, αυτός τους ανοίγει τα μάτια και την όρεξη για μάθηση (πάντες του ειδέναι ορέγονται φύσει, που έλεγε και ο Αριστοτέλης). Ο δογματικός δάσκαλος, αυτός που διδάσκει σαν αγγούρι δεν μπορεί να εμπνεύσει, δεν μπορεί να υπερασπιστεί τη γνώση.
Και για να θυμηθούμε τον ταπεινό Επίκτητο, παραφράζοντάς τον βεβαίως, «ταράττει τους μαθητές ου τα γράμματα αλλά τα περί των γραμμάτων δόγματα». Αμα ο δάσκαλος δεν ξεφύγει από τον κρατικό (κατευθυνόμενο) δογματισμό του, έχει χαθεί το παιγνίδι του έρωτα προς τη γνώση, άρα η εκπαίδευση και κατά συνέπεια η υψηλή Παιδεία.
Υπάρχουν «φωτεινοί» δάσκαλοι αλλά είναι μόνοι και αβοήθητοι· υπάρχει σκότος στα μυαλά των κρατικών υπευθύνων, διαφορετικά θα είχαν φροντίσει γι’ αυτούς (και τη χώρα).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
One Comment
aris
… «Υπάρχουν «φωτεινοί» δάσκαλοι αλλά είναι μόνοι και αβοήθητοι υπάρχει σκότος στα μυαλά των κρατικών υπευθύνων, διαφορετικά θα είχαν φροντίσει γι’ αυτούς (και τη χώρα)»…
Ναι αγαπητέ μου κ Σταματόπουλε και μεγαλύτερο το ΝΑΙ γιατί ο τόπος καταγωγής η Κορινθία (επειδή έχω αρκετές εμπειρίες), δεν πιστεύω ότι συνάδει με το πνεύμα του άρθρου σου.
Και να συνεχίσω λίγο ειρωνικά θα έλεα:
Και ποιός πιστεύεις ότι σήμερα θα καταλάβει τί ακριβώς θέλεις να πεις?
Το πανεύκολο για σένα είναι το πολύ δύσκολο για τους περισσότερούς μας! Χα χα.
Άντε να χαρακτηριστείς το λιγότερο γραφικός…
Αν παράδειγμα το δάσκαλο τον έγραφες με το σωστό όνομά του διδάσκαλο θα σε περνάγανε για αρχαίο και «πυροβολημένο» ή όχι?…
Αλήθεια τόσοι «αγώνες» των διδασκάλων επί τόσα χρόνια που παρακολουθώ, είχαν πρώτο αίτημα την άνοδο της παιδείας και τελευταίο τις αποδοχές τους, μόνο που όλως ιδιοτρόπως
οι αποδοχές ανέβαιναν και η παιδεία του Νεοέλληνα κατήρχετο…
Τώρα εισπράττουμε μαζί τους τα αποτελέσματα και διαμαρτύρονται αυτή που έριξαν τη μπόμπα στην Ελλάδα για τη καταστροφή!!
Και να πάλε νέοι αγώνες των «δασκάλων» για την «παιδεία» δηλαδή την αύξηση του εισοδήματός τους άνευ ουσιαστικής προσφοράς και κόπου.
Για κάποιους ίσως το χόντρυνα λίγο αλλά μπορώ να τα χοντρύνω περισσότερο άμα θέλουν.
Περιττό να τους πω ότι τη γυναίκα μου την είχαν περάσει για χήρα γιατί αν πάταγα εγώ στα σκολειά θα έπαιζα μπουνιές με αυτά που έβλεπα.
(Και υπ΄όψη ότι μπουνιές δεν έχω ρίξει ποτέ σε κανένα, ούτε για πλάκα).
Και τώρα με τί παιδεία θα καταλάβει ο Νεοέλληνας το τί γίνεται γύρω του?
Με τη παιδεία που διδάσκουν τα κανάλια του «μπρούσκου» του «ροζέ» και του «ξιδάτου»???
Αυτό είναι το κυρίως πρόβλημα κύριοι διδάσκαλοι αλλά πόσοι από σας έχουν την παιδεία να το καταλάβουν???
Κάποτε λοιπόνε όταν έψαχνα για δουλειά, κουβέντιαζα με έναν καταξιωμένο τέως ναύαρχο.
Μα και εσύ μου λέει κάποια στιγμή, δε σπούδαζες οικονομολόγος να σε πάρω στην εταιρεία που είμαι διευθυντής?
Μα πρέπει να σου αρέσει και η δουλειά που κάνεις πιστεύω απαντώ…
Γιατί μου λέει εμένα μου άρεσε το ναυαρχιλίκι??
Καλός Ναύαρχος όμως γίνεσαι και ας μη σου αρέσει αρχικά όπως αυτός, Διδάσκαλος επειδή σε έριξαν εκεί τα μόρια δεν γίνεσαι με τίποτα, άντε το πολύ «δάσκαλος» σκέτος…
Miserabile visum est, για να το παίξω και εγώ γραφικός Βιργίλιος.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.