29.10.2017, 15:43 | εφσυνΝα χρησιμοποιείς όποια ταλέντα έχεις. Το δάσος θα ήταν ένα πολύ σιωπηλό μέρος αν τα μόνα πουλιά που κελαηδούσαν ήταν εκείνα που κελαηδούσαν καλύτερα
Henry Van Dyke
Η πολιτική ενασχόληση είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα «σπορ» στις σύγχρονες κοινωνίες. Βέβαια, διαφορετικό είναι το είδος της σε συνθήκες όπως αυτές που βίωσε για δεκαετίες ο ελλαδικός χώρος πριν το 2010 και διαφορετικό μετά από την επιβολή μνημονίων. Άλλη η τεχνοτροπία της δεκαετίας του 1980, άλλη στις μέρες μας…
Και ενδεχομένως να συμφωνήσουν πολλοί πως είναι διαφορετικό και το είδος του έμψυχου δυναμικού σε σχέση με το παρελθόν, ως προς κάποια βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα συμπεριφορισμού…
Υπάρχουν αυτοί που δεν ασχολούνται καθόλου. Άλλοι γιατί δεν θέλουν, άλλοι γιατί το έκαναν στο παρελθόν και απογοητεύτηκαν, άλλοι γιατί δεν βρίσκουν στο σήμερα κανένα νόημα, αλλά και άλλοι γιατί δεν μπορούν να ασχολούνται με κάτι (το οτιδήποτε…) έξω από το δικό τους περίγυρο.
Κάποια στιγμή το «απολίτικο» και το «αντι-πολιτικό» έγιναν μόδα καλλιεργημένη έντεχνα από μεταμοντέρνα life style που ήθελαν να ωθήσουν το νου σε συγκεκριμένα πράγματα και να τον απομακρύνουν από άλλα… Δεν μαζεύεται εύκολα αυτό, ειδικά όταν συναντιέται μπόλικος εγωισμός στα «τείχη της οχύρωσης».
Υπάρχουν αυτοί που πολιτικολογούν, είτε με σοβαρά επιχειρήματα, είτε αναπαράγοντας κοινοτυπίες, αλλά και αυτοί που σφετερίζονται την ουσία της σημασίας της πολιτικής ενασχόλησης για να «βελτιώσουν τη θέση τους».
Υπάρχουν εκείνοι που ασχολούνται έμπρακτα (εντασσόμενοι -και δρώντας με συνέπεια- σε κάποιον οργανωμένο πολιτικό φορέα από ιδεολογικά κίνητρα) και εκείνοι που ανακάλυψαν εκεί μεθοδολογίες γρήγορης «εξυπηρέτησης» υλικών συμφερόντων.
Εκείνοι που το κάνουν just από συνήθεια και εκείνοι που θέλουν να «τρέξουν πράγματα» για το καλό υποσυνόλων. Συνόλων δεν γίνεται και τόσο εύκολα, γιατί υπάρχουν ήδη διαμορφωμένα στρατόπεδα, που είναι σχεδόν απίθανο να προχωρήσει κάτι δίχως αυτό να σημάνει ταυτόχρονη οπισθοχώρηση για κάτι άλλο. Υπάρχουν εκείνοι που ηγούνται και εκείνοι που ακολουθούν, εκείνοι που ξέρουν να κινούνται και εκείνοι που μπερδεύονται.
Υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να πείθουν χωρίς να το επιθυμούν και εκείνοι που αποτυγχάνουν παρότι πασχίζουν πώς και πώς να δημιουργήσουν πολυπληθή ακροατήρια. Eκείνοι που παραδέχονται τα τρωτά αυτού που υποστηρίζουν γιατί θεωρούν πως πρέπει να το κάνουν (από χρέος στον αυτοσεβασμό τους) και εκείνοι που δεν τα βλέπουν καν γιατί φοβούνται τέτοιες «συναντήσεις»…
Yπάρχουν και κάποιοι που ξέρουν διάφορα, αλλά δεν μιλάνε γιατί «δεν αλλάζει κάτι, γιατί να διαταράξουμε τις σχέσεις μας;»… Οι χειρισμοί είναι περισσότεροι από τις κεντρικές ιδέες.
Πολλές φορές εστιάζουμε στις ιδεολογικές διαφορές και τις μετατρέπουμε σε μοναδικό κριτήριο για την όποια σκέψη μας. Όμως, υπάρχει ένα εύρος παραμέτρων που προδίδουν την ουσία και καθορίζουν το είδος των έμπρακτων εφαρμογών. Yπάρχουν αυτά που φαίνονται, έτσι ώστε να μη χωράει καμία διαστρέβλωση, υπάρχουν όμως και εκείνα που διαστρεβλώνονται για να φαίνονται αλλιώς.
Σε κάθε περίπτωση, συμφέρει να τα βλέπουμε οι πολλοί με συγκεκριμένο τρόπο, τόσο πολύ που να μη χρειάζεται το έσχατο σημείο αυτοάμυνας της συστημικής εντροπίας. Η πολιτική ενασχόληση είναι ο καθρέφτης των ανθρωπίνων κινητικοτήτων και μπορεί να μας δείξει πολλά ακόμα και αν είναι σπασμένος στις άκρες…
