Πάω όμως κατ’ ευθείαν στο θέμα μου. Γιατί να ενδιαφέρει τους κύπριους η καταπολέμηση της παγκόσμιας φοροδιαφυγής; Ακόμα περισσότερο μήπως είμαστε μέρος αυτού του συστήματος πράγμα που επιφέρει κέρδη στη κυπριακή οικονομία και ως εκ τούτου πρέπει να κάνουμε και λίγο τα στραβά μάτια;

Πολύ καθαρά και εξ αρχής δηλώνω τη θέση πως όσο και αν σήμερα αυτή η χρηματοοικονομική βιομηχανία που στήσαμε στη Κύπρο προσθέτει στην οικονομική ευρωστία του κράτους και όχι μόνο σε μερίδα μεγαλοδικηγόρων και μεγάλων ελεγκτικών οργανισμών, εντούτοις πιστεύω πως σύντομα θα επιβληθούν πανευρωπαϊκά τέτοιοι κανόνες και περιορισμοί που θα συγκρατήσουν και θα συρρικνώσουν αυτό τον τομέα.

Τι πρέπει να κάνουμε είναι το ερώτημα. Παρά τα επιχειρήματα μας ότι είμαστε κράτος νησιωτικό και δεν μπορούσαμε να αναπτύξουμε πολλούς άλλους τομείς βιομηχανίας, και ότι ξένοι μας έκλεψαν τον αμύθητο ορυκτό μας πλούτο, μυρίων τόνων χαλκού, ουδείς θα ακούσει τη φωνή των πνευμόνων μας.

Υπάρχει ήδη διαδικασία για φορολόγηση των εταιρειών με ένα κοινό τρόπο και μέθοδο. Ας δούμε με δυο γραμμές τι σημαίνει αυτό, πέρα από το ότι αποτελεί προάγγελο της προσπάθειας για κοινό φορολογικό συντελεστή. Θα μετρώνται τα έσοδα των εταιρειών με τον ίδιο τρόπο, δεν θα μπορεί δηλαδή να υπεκφεύγει μια εταιρεία παραφουσκώνοντας τα έξοδα της για να μειώσει τα παρουσιαζόμενα έσοδα, και ακόμα θα φορολογούνται τα έσοδα εκεί που πωλούνται τα προϊόντα και οι υπηρεσίες και όχι εκεί που «εδρεύει» η εταιρεία.

Αν λοιπόν υπάρχει ευρωπαϊκή διαδικασία που θα συρρικνώσει αυτή μας τη βιομηχανία, τι κάνουμε; Φωνάζουμε όχι και παθαίνουμε ότι μας μέλλεται ή κατανοούμε τις εξελίξεις και βοηθούμε τους εαυτούς μας ενώ ταυτόχρονα δεν βλάπτουμε άλλους;

Τα τρισεκατομμύρια των υπερπλουσίων ευρωπαίων είναι παρκαρισμένα στους λεγόμενους φορολογικούς παραδείσους. Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιτροπής Παναμά το κόστος των χαμένων εσόδων από την φοροδιαφυγή μόνο για την ΕΕ αγγίζει τα 1 τρις ευρώ/χρόνο. Η Κύπρος δε χάνει γύρω στα 2 δις ευρώ/χρόνο (2011) ένεκεν της μαύρης οικονομίας! (CSES, Tax Justice Network, Eurostat)

Άποψη μου είναι πως η μάχη άρχισε. Αντιστέκονται τράπεζες και «κράτη πλατφόρμες» όπως είναι το Λουξεμβούργο και η Ελβετία που εφευρίσκουν τρόπους να κρύβουν τον πλούτο χωρίς να ονοματίζουν τους κατόχους αυτού του πλούτου. Νομίζω όμως ότι συμφέρει σε ισχυρά κράτη συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας που χάνουν τεράστια ποσά να ανακόψουν αυτό το αίσχος!  Πως; Με επιβολή δασμών στα προϊόντα κρατών που αποτελούν φορολογικούς παραδείσους και με θέσπιση κανόνων που να επιβάλλουν στις τράπεζες την υποχρέωση (επί ποινή κυρώσεων) να ανταλλάσσουν αυτόματα πληροφορίες με τις φορολογικές αρχές των κρατών. Αργά ή γρήγορα αυτό θα γίνει. Μπορεί όχι συνολικά και όχι απολύτως αποτελεσματικά αλλά σ’ αυτή τη περίπτωση ισχύει πως και το λίγο είναι πολύ. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, στο βαθμό που μας επιτρέπεται στα πλαίσια ενός άρθρου, θα πρέπει να πούμε δυο λόγια για την ευρωζώνη της οποίας η Κύπρος είναι μέλος.

Η ευρωζώνη λοιπόν κινείται ήδη προς την κατεύθυνση της περαιτέρω εμβάθυνσης και ενοποίησης. Θα έχει δικό της προϋπολογισμό, μάλλον πολλαπλάσιο του συνολικού ευρωπαϊκού  προϋπολογισμού και ίσως δικό της υπουργό οικονομικών. Και όχι μόνο. Τελευταία η POLITICO σημείωνε ότι ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ότι ο υποψήφιος θα πρέπει να προέρχεται από κράτος-μέλος της ευρωζώνης!

Εμείς πρέπει να μπούμε διεκδικητικά σ’ αυτό το νέο περιβάλλον. Και θα πρέπει να απαιτήσουμε ισχυρά κονδύλια από το νέο ευρωζωνικό προϋπολογισμό προκειμένου να αναπτύξουμε νέους βιομηχανικούς τομείς που θα συμπληρώσουν ή και θα προσθέσουν στις όποιες απώλειες από τη ανάσχεση που θα επέλθει στην υφιστάμενη χρηματοοικονομική μας βιομηχανία. Νέοι βιομηχανικοί τομείς είναι χωρίς αμφιβολία το μπάσιμο μας στην τεχνολογική επανάσταση, την έρευνα και την καινοτομία. Έχουμε πολύ καλούς επιστήμονες που δεν έχουν τα αναγκαία κονδύλια για να αναπτύξουν τις έρευνες τους. Έχουμε την ανάγκη επιστροφής στη γη με νέες μεθόδους καλλιεργειών. Οι βιολογικές καλλιέργειες μπορούν να είναι η προμετωπίδα της αγροτικής μας βιομηχανίας. Έχουμε τη γνώσι και επιβάλλεται αυτή η γνώσι να διοχετευθεί προς το μέλλον.

Το ερώτημα που παραμένει μέσα μου είναι αν θα πάμε όρθιοι και χωρίς λαβωματιές εκεί που αλλιώς θα πάμε συρόμενοι. Χρειαζόμαστε όμως ακόμα κάτι, πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί και από αυτή καθ΄ αυτή τη καταπολέμηση της παγκόσμιας φοροδιαφυγής. Να αισθανθούμε περήφανοι γι’ αυτό που είμαστε. Μας λείπει το κοινό όραμα. Μας λείπει η καλή παιδεία.

Ναι, ναι ακούγομαι οραματιστής αλλά ξέρω κι’ άλλους!!