Αν και ο δρόμος είναι δύσκολος, πρόκειται για τον πιο ορθολογικό σχεδιασμό που έχει γίνει στη Δημόσια Υγεία με στόχο να αναστήσει το διαλυμένο ΕΣΥ και να συμπληρώσει το χάρτη της υγείας με έμφαση σε αποφασιστικές παρεμβάσεις στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, όπως είναι οι ΤΟΜΥ. Καλώς ή κακώς, η μάχη αυτή έχει ιδεολογικοποιηθεί και φορτιστεί έντονα από την ηγεσία του Υπουργείου.

Σε αυτή την προσπάθεια έχει να αντιπαρέλθει πολλά εμπόδια, όπως  η γραφειοκρατία, η εξεύρεση και λειτουργία τόσων χώρων σε όλη τη χώρα, η στελέχωση με γιατρούς αλλά και η ανοιχτή κόντρα με τους συνδικαλιστές, ως παράγοντα αποσταθεροποίησης στο εσωτερικό της Υγείας. Δεν αμφισβητεί κανείς ότι στα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια ο χώρος της Δημόσιας Υγείας, όχι απλώς χτυπήθηκε βάναυσα αλλά λεηλατήθηκε με  ιδεολογική εμμονή ώστε να αποδομηθεί η έννοια του κοινωνικού κράτους.

Σε αυτήν ακριβώς την καταστροφή απαντά η τάση που καταγράφεται στις τάξεις των πολιτών που ζητούν παλινόρθωση του κράτους-πρόνοιας. Και είναι αλήθεια ότι στο επίπεδο της κοινωνικής αλληλεγγύης έχει ήδη καταγράψει έργο.  Το στοίχημα που έχει βάλει η κυβέρνηση για την υγεία είναι ακόμη πιο σημαντικό γιατί το κοινωνικό αποτύπωμα, εφόσον ανταποκριθεί στις προσδοκίες, θα είναι ουσιώδες. Τι ζητά άλλωστε ο πολίτης; Την επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους και την προστασία των αδυνάτων.