iloveithaki.gr | jan 9th 2018
σχόλια ημέρας:
α) η φιλοσοφία
τι σκοτώνει την ελευθερία: η φιλοσοφία είναι η μόνη λειτουργία που μπορεί να δημιουργήσει κριτική σκέψη και στοχασμό αυτοσυνειδησίας, ενδυναμώνοντας τη δημοκρατία και μειώνοντας τον θρησκευτικό φανατισμό και τον ρατσισμό και αναδεικνύοντας τη θετική διάσταση των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων. μια τέτοια επιλογή θα ήταν κοσμογονική και σ’ αυτήν θα έπαιζε η ελλάδα πρωτεύοντα ρόλο, λόγω της πολιτισμικής της παράδοσης στον διάλογο δύσης-ανατολής, ως γέφυρα ειρήνης και συνεύρεσης των πολιτισμών και των λαών. ταυτόχρονα θα αποκτούσε με την πολιτισμική οικουμενική διπλωματία απευθείας σχέση με ρεύματα πολιτιστικά και κοινωνικά στην τουρκία και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες που αναζητούν διέξοδο προς τη δημοκρατία και τον πολιτικό αναστοχασμό. επιπρόσθετα, θα ενεργοποιούσε κινήματα καθολικών αξιών στην ευρώπη, τα οποία βρίσκονται σε ύπνωση, για την αντιμετώπιση του μεταμοντέρνου νεοφιλελευθερισμού και του εργαλειακού ορθολογισμού, ο οποίος σκοτώνει την ελευθερία, την ισότητα και τη δημοκρατία. θα έφερνε στο παγκόσμιο προσκήνιο την ελλάδα και την αριστερά, ανοίγοντας τον δρόμο για μια εναλλακτική πρόταση στις ελίτ της παγκοσμιοποίησης / π γεωργουδής
β) η ποίηση
από τη σαλαμίνα την ποθητή κήρυκας ήρθα / σόλωνας: «αν την πατρίδα μου σπλαχνίστηκα, / αν τύραννος δεν θέλησα να γίνω ανελέητος / τη δόξα τη δική της ατιμάζοντας, λερώνοντάς τη, / διόλου δεν ντρέπομαι· γιατί θαρρώ πως μόνον έτσι / όλους τους άλλους θα τους ξεπεράσω». την ποίηση του καιρού μας τη χωρίζουν πολλά από την ποίηση του σολωμού, και ακόμα περισσότερα από τα ποιήματα του σόλωνα. δεν έχει αποσύρει, εντούτοις, πλήρως το κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον της (όπως φανερώνουν και οι δοκιμές της να αναδείξει με ευαισθησία αλλά και αισθητική αγωνία το προσφυγικό-μεταναστευτικό), ακόμα κι αν έχει μάθει πια, έπειτα από απανωτές διαψεύσεις και απογοητεύσεις, ότι η μοναδική στράτευση που οφείλει, είναι στις λέξεις, στον λόγο, όχι σε εξωλογοτεχνικές σκοπιμότητες, όσο φιλάνθρωπες κι αν αυτοσυστήνονται. ιδιαίτερα σε περιόδους που η ιστορία δείχνει να αναστέλλεται και να παγώνει, όπως επί καθεστώτων κατοχής, ή να επιταχύνεται, όπως επί επαναστάσεων, ο εγρήγορος ποιητής συντονίζεται και μετέχει. δεν δικαιούται όμως να αυτοαφοπλίζεται καλλιτεχνικά και να επιτρέπει στη ρητορική να επικαλύπτει με την αισθηματολογική της στερεοτυπική ευκολία το βάθος της τέχνης του. αν το κάνει, απλώς επιβεβαιώνει τον ισχυρογνώμονα πλάτωνα και την πίστη του πως η ποίηση ψεύδεται
γ) η δημοσιογραφία
το «non paper»: η δημοσιογραφία ήταν δύσκολη δουλειά, αγχωτική και καταβροχθιστική για όσους την ασκούσαν. Ίσως γι’ αυτό είχε κύρος και δύναμη επιρροής. ήταν δουλειά χωρίς ευκολίες. έπρεπε να την ξέρεις καλά, σου έπαιρνε χρόνια για να τη μάθεις και έπρεπε να την κυνηγάς συνέχεια. αν την άφηνες, σε άφηνε. αν την πρόδιδες, σε πρόδιδε. η δημοσιογραφία περνάει κρίση αντίστοιχη με την κρίση της πολιτικής. εφημερίδες που κατ’ ουσίαν γράφονται από… τρίτους και όχι από τους δημοσιογράφους δεν είναι εφημερίδες. η διεύθυνση τους έχει παραδοθεί στα κόμματα. αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο μέρος των μμε, και ένα με μεγάλο μέρος των δημοσιογράφων, τελούν υπό τον έλεγχο αν όχι την καταδυνάστευση παραγόντων της πολιτικής. εκτός από αυτούς που έχουν στη δούλεψή τους παράγοντες της οικονομίας. “για την ιστορία. αν ένας πολιτικός ζητούσε από τον λαμπράκη, τη βλάχου ή τον τεγόπουλο να απολύσουν ένα συντάκτη –ή ακόμη και έναν κλητήρα- απέλυαν τον πολιτικό” / γ λακόπουλος
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1175″]
