ο «εσωτερικός» εχθρός

Σε μια επίδειξη ακραίου πολιτικού καιροσκοπισμού, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης περίμενε το τέλος του συλλαλητηρίου για να προβεί σε μια δήλωση κάλυψής του. Μόλις είδε ότι συγκεντρώθηκαν δεκάδες χιλιάδες, πήρε την απόφαση να μιλήσει.

Αλλά ακόμα και αυτή η δήλωσή του ήταν σιβυλλική ως προς την ουσία του ζητήματος. Τι θα μπορούσε άλλωστε να πει, από τη στιγμή που η κυβέρνηση πορεύεται σταθερά στις ράγες της εθνικής γραμμής που συναποφασίστηκε από όλα τα κόμματα, πλην της Ακροδεξιάς, από το 2007;

Η ελληνική θέση για μια «σύνθετη ονομασία» της ΠΓΔΜ «erga omnes» δεν ανακαλύφθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή το 2007, όταν είχαν γίνει ολοφάνερα το αδιέξοδο και η διεθνής απομόνωση στα οποία μας οδηγούσε η «ανένδοτη» γραμμή, με τίμημα την αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το όνομα Μακεδονία από τη συντριπτική πλειονότητα των κρατών του ΟΗΕ.

Η γραμμή Καραμανλή το 2007 για σύνθετη ονομασία απέσπασε αμέσως τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Συνασπισμού, με μόνους διαφωνούντες τον Γ. Καρατζαφέρη και τους τότε υπασπιστές του, Γεωργιάδη και Βορίδη.

Ο μοναδικός λόγος των σημερινών αντιδράσεων σε αυτή την πολιτική από στελέχη της Ν.Δ. που ανέχτηκε αν δεν υποκίνησε ο κ. Μητσοτάκης είναι να βρεθεί ακόμα ένα επιχείρημα εναντίον της κυβέρνησης, και αν είναι δυνατόν να υπονομευτεί η ενότητά της.

Αλλωστε και οι οργανωτές του συλλαλητηρίου δήλωσαν κυνικά ότι ενώ τα συλλαλητήρια του 1992 είχαν στόχο να απευθυνθούν στην κοινή γνώμη και τις κυβερνήσεις του εξωτερικού, το χτεσινό είχε στόχο εσωτερικό, την ελληνική κυβέρνηση.

Η αξιοποίηση του πληγωμένου θυμικού μερίδας των Ελλήνων πολιτών για μικροκομματικούς λόγους δεν είναι δύσκολη. Ασφαλώς το τελευταίο που ενδιέφερε τους οργανωτές (φανερούς και κρυφούς) του συλλαλητηρίου ήταν η εθνική ενότητα σε μια κρίσιμη πολιτική συγκυρία.

Μόνο που η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν κατανοεί ότι οι κερδισμένοι από την υπόθαλψη του εθνικισμού δεν είναι ο πάλαι ποτέ μεσαίος χώρος, αλλά τα Τάγματα της Χρυσής Αυγής που βρήκαν ευκαιρία να κάνουν την προκλητική επανεμφάνισή τους.

Οσοι προεξοφλούν πάντως την επιστροφή της μισαλλοδοξίας και των ακροτήτων, καλά θα κάνουν να συγκρίνουν το χτεσινό συλλαλητήριο με εκείνα του 1992.