Μόνο η Άγκυρα έχει χαρακτηρίσει την οργάνωση PYD/YPG ως τρομοκρατική, αφού οι Κούρδοι της Συρίας ήταν και είναι η στρατιωτική δύναμη που υποστηρίζουν κατά καιρούς η Ουάσιγκτον και η Μόσχα στην μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους. «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την ύπαρξη ενός διαδρόμου τρομοκρατών τόσο κοντά στα νότια σύνορά μας», είπε ο Ερντογάν.

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει από τις 20 Ιανουαρίου, είναι πως ο τουρκικός στρατός με την υποστήριξη παραστρατιωτικών τζιχαντιστικών ομάδων προσπαθεί να εξοντώσει τους Κούρδους σε όλες τις περιοχές που διοικεί το PYD/YPG, με απώτερο σκοπό την «αποκουρδοποίηση» όλης της βόρειας Συρίας και την εγκατάσταση εκεί Αράβων και Τουρκμένων σουνιτών, όπως επίσης και αυτών των παραστρατιωτικών τζιχαντιστών και των οικογενειών τους.

Οι Κούρδοι της Συρίας αισθάνονται προδομένοι από τους Ρώσους, που ελέγχουν τις συγκεκριμένες βορειοδυτικές περιοχές. Αυτό γιατί η Άγκυρα πήρε το πράσινο φως από την Μόσχα για να πραγματοποιήσει αυτή την επιχείρηση. Ακόμη όμως δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενο και τις λεπτομέρειες των τουρκο-ρωσικών διαπραγματεύσεων. Οι Κούρδοι είναι επίσης απογοητευμένοι από τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους, που δραστηριοποιούνται και αυτοί στην περιοχή της βόρειας Συρίας. Παρόλα αυτά αποφάσισαν να αντισταθούν στις φιλοδοξίες του τουρκικού στρατού. Η Ουάσιγκτον είχε προηγουμένως προμηθεύσει με αρκετό οπλισμό, ακόμη και με αντιαρματικούς πυραύλους, το PYD/YPG.

Στην Τουρκία, εξουσία και αντιπολίτευση, η κεμαλική αριστερά και οι φιλελεύθεροι, η μετριοπαθής δεξιά και οι πιστοί, δηλαδή το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, με εξαίρεση τους Κούρδους και την άκρα αριστερά, υποστηρίζουν αυτή την στρατιωτική επιχείρηση. Η εθνική συναίνεση είναι εξασφαλισμένη. Σχεδόν όλοι υποστηρίζουν τις στρατιωτικές και αντικουρδικές πολιτικές του Ερντογάν. «Είτε είστε με το μέρος του στρατού μας είτε με το μέρος των τρομοκρατών», είπε ο Ερντογάν και η παρέα του. Κάθε διαμαρτυρία εναντίον του πολέμου απαγορεύθηκε. Από τις 20 Γενάρη συνελήφθησαν πολλοί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι επειδή δημοσίευσαν στα social media μηνύματα εναντίον της επέμβασης.

Ο Ερντογάν παίζει μια μεγάλη παρτίδα πόκερ. Πόνταρε στην πολιτική κατά των Κούρδων. Όμως η τύχη του εξαρτάται από την Μόσχα καθώς ετοιμάζεται για τις πρώτες προεδρικές εκλογές του Φθινοπώρου του 2019, χωρίς ακόμη να ξεπερνά σε δημοφιλία το 51%. Απομένουν λοιπόν πολλά κρίσιμα ερωτήματα για να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τα κίνητρα της Άγκυρας πίσω από αυτή την παράνομη, παράτυπη και άδικη επιχείρηση:

-Γιατί η Άγκυρα χαρακτήρισε ως τρομοκρατική οργάνωση το PYD/YPG, ενώ δεν έχει επιτεθεί ποτέ στην Τουρκία; Μέχρι σήμερα η οργάνωση δεν έχει ρίξει ούτε μια σφαίρα εναντίον της Τουρκίας ή του τουρκικού στρατού.

-Η περιοχή της Αφρίν ήταν, πριν την τουρκική επέμβαση, η πιο ειρηνική περιοχή της Συρίας. Δεν υπήρξε καμία παραβίαση των συνόρων από πλευράς των Κούρδων. Συνεπώς, πως υποτίθεται ότι οι Κούρδοι της Συρίας αποτελούν άμεση απειλή για την ασφάλεια της Τουρκίας;

-Έχει η Άγκυρα το δικαίωμα να επιλέγει τους γειτόνους της; Υπάρχει άλλη χώρα που ξεκίνησε μια στρατιωτική επίθεση εναντίον ενός γείτονα χωρίς πρόφαση απλά επειδή δεν της άρεσε ως γείτονας;

-Η Άγκυρα εκτιμά ότι οι κουρδικές κοινότητες στα βόρεια της Συρίας αποτελούν απειλή για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας. Ποια γεγονότα και ποιες πολιτικές μπορούν να δικαιολογήσουν μια τέτοια διαπίστωση;

-Η Άγκυρα μπόρεσε να πραγματοποιήσει αυτή την επιχείρηση χάρη στο πράσινο φως της Ρωσίας. Οπότε η κεντρική διοίκηση αυτής της πολιτικής και στρατιωτικής επιχείρησης δεν βρίσκεται στην Άγκυρα αλλά στην Μόσχα. Πως, λοιπόν, θέλουν ο Πούτιν και ο Ερντογάν να διαχειριστούν από κοινού αυτή την επέμβαση;

-Μπορούν οι δημοσιογράφοι να εμπιστευτούν τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις των τουρκικών αρχών; Ή πρέπει μήπως να αναζητήσουν πληροφόρηση στην Μόσχα αναφορικά με την διάρκεια, τον σκοπό και την πορεία αυτής της επιχείρησης;

-Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Σήμερα ο τουρκικός στρατός επιτίθεται εναντίον του PYD/YPG, του καλύτερου συμμάχου της Ουάσιγκτον, που είναι εξίσου ο καλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας. Ποιο είναι το μέλλον των αμερικανοτουρκικών σχέσεων;

-Ο τουρκικός στρατός επιτίθεται στα βόρεια της Συρίας, όπου ζουν κατά κύριο λόγο Κούρδοι. Η Άγκυρα συνεργάζεται συχνά με την Μόσχα, που ελέγχει την περιοχή. Η Άγκυρα συνεργάζεται εξίσου συχνά με το Ιράν, τον δεύτερο μεγαλύτερο σύμμαχο του καθεστώτος της Δαμασκού. Η Άγκυρα προσπαθεί να καταλάβει μια συριακή περιοχή. Και όμως, μέχρι και σήμερα, υπάρχει πρεσβεία του Άσαντ στην τουρκική πρωτεύουσα.

-Ο Τούρκος πρωθυπουργός ανακοίνωσε επισήμως ότι ο τουρκικός στρατός μάχεται στην Συρία εναντίον «των τρομοκρατών του PYD/YPG αλλά και των παραστρατιωτικών του Ισλαμικού Κράτους». Βέβαια, το Ισλαμικό Κράτος δεν έχει καμία παρουσία στην περιοχή όπου διεξάγεται η επιχείρηση.

-Ο Τούρκος Προσωπάρχης, ο Στρατηγός Ακάρ, δήλωσε ότι αυτή η επιχείρηση πρόκειται για «νόμιμη άμυνα». Όταν όμως ένας στρατός επιτίθεται σε μια άλλη χώρα και ενάντια σε έναν πληθυσμό που ποτέ δεν επιτέθηκε σε αυτό τον στρατό, πως χαρακτηρίζεται αυτή η επίθεση ως αμυντική; Και που είναι, αλήθεια, η νομιμότητα;

-Ο πρόεδρος του κυβερνητικού think tank SETA, σχολίασε πως η επιχείρηση «κλαδί ελιάς» έχει ως σκοπό την απελευθέρωση των Κούρδων της Συρίας από το PYD/YPG. Όμως καμία κουρδική οργάνωση στην Συρία δεν τους κάλεσε ποτέ. Μάλιστα το PYD/YPG πρόσφατα πέτυχε μια σημαντική νίκη στις τοπικές εκλογές. Έχει κάποια νομική βάση αυτή η επιχείρηση σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο;

-Τα τουρκικά κανάλια αναμετέδωσαν τις δηλώσεις ενός παραστρατιωτικού, που αυτοπαρουσιάστηκε ως ένας «στρατιώτης του Απελευθερωτικού Στρατού της Συρίας». «Παίρνουμε εντολές από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αυτός ο ίδιος μας δίνει τις εντολές. Πολεμάμε μέχρι να μην υπάρχει ούτε ένας Κούρδος στην περιοχή». Κανείς αξιωματούχος δεν διέψευσε αυτές τις δηλώσεις. Είναι λοιπόν αυτή η επίσημη θέση του Ερντογάν;

-Η διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων διέταξε την ανάγνωση του χωρίου της Κατάκτησης στα 90 χιλιάδες τζαμιά της χώρας. Μήπως αυτή η στρατιωτική επιχείρηση είναι ταυτόχρονα και θρησκευτική;

-Η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι η επιχείρηση δεν στοχοποιεί τους πολίτες αλλά μονάχα τους τρομοκράτες. Όταν 72 πολεμικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν το κέντρο της πόλης Αφρίν, πως διαχωρίζονται οι πολίτες από τους τρομοκράτες;

-Γιατί η μεγάλη πλειονότητα των ανταποκριτών του Τύπου στο σημείο και οι αρθρογράφοι μεγάλων ΜΜΕ μιλούν ή γράφουν σε πρώτο πληθυντικό όταν αναφέρονται σε πολιτικές ή στρατιωτικές εξελίξεις; Μήπως τα τουρκικά ΜΜΕ αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του τουρκικού στρατού;

* Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr,  τις εξελίξεις στην Τουρκία. [Μετάφραση: Νίκος Μίχος]