Δεν υπάρχει απελευθερωτικό κίνημα, ένοπλο ή μη, στο οποίο να μην έχουν αφήσει ανεξίτηλη την σφραγίδα τους οι γυναίκες. Η πάλη του κουρδικού λαού δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Όταν τον περασμένο Νοέμβριο οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους άνοιξαν πυρ με όλμους εναντίον μιας ομάδας αποτελούμενης από Κούρδισσες του Ιράν, που πολεμούν στο πλευρό των Πεσμεργκά (Κούρδοι του Ιράκ), οι γυναίκες απάντησαν πρώτα με ένα τραγούδι.

Στη συνέχεια, μένοντας πάντα τη θέση τους, στην έρημο του βόρειου Ιράκ, άνοιξαν πυρ με πολυβόλα.

«Θέλαμε να τους εκνευρίσουμε. Να πούμε στο Ισλανικό Κράτος ότι δεν φοβόμαστε», είπε η Μανί Νασραλαπούρ, 21 ετών, μια από τις περίπου 200 Κούρδισσες που άφησαν τη ζωή τους στο Ιράν για να πολεμήσουν εναντίον των τζιχαντιστών.

Ένας διοικητής υποστήριξε ότι το Ισλαμικό Κράτος σκοπίμως στοχοποίησε τις γυναίκες όταν εκείνες άρχισαν να τραγουδούν.

Το Ισλαμικό Κράτος απαγορεύει το τραγούδι και τη μουσική. Έχει επίσης επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς στις γυναίκες, ενώ εκατοντάδες από αυτές στο βόρειο Ιράκ υποβιβάστηκαν σε «σεξουαλικές σκλάβες» όταν οι τζιχαντιστές κήρυξαν την ίδρυση του «χαλιφάτου» τους στις περιοχές του Ιράκ και της Συρίας που είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους, το 2014.

Εκείνες οι Κούρδισσες ήταν μέλη μιας μεγάλης μονάδας, αποτελούμενης από περίπου 600 μαχητές, που συνδέεται με το Κόμμα Ελευθερίας του Κουρδιστάν (PAK). Η ομάδα αυτή είχε ενωθεί με τις άλλες κουρδικές δυνάμεις που μετείχουν στην επιχείρηση για την ανακατάληψη της Μοσούλης.

«Μαχόμαστε για να προστατεύσουμε τα εδάφη μας, είτε είναι στο Ιράν είτε στο Ιράκ. Δεν έχει σημασία αν είναι το Ισλαμικό Κράτος η κάποια άλλη οργάνωση που κατέχει τα εδάφη μας», είπε η Νασραλαπούρ, κρατώντας σφιχτά το όπλο της, ένα τουφέκι AK-47.