Η Τουρκία έχει στρατιωτική εμπλοκή σε αρκετά μέτωπα και ταυτόχρονα οξύνει την επιθετικότητά σε Αιγαίο και Κύπρο. Είναι σημαντική περιφερειακή δύναμη αλλά δεν είναι υπερδύναμη και συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Ίσως σε εσωτερική κατανάλωση να σκοπεύει και η πρόσφατη δραστηριότητα προς δυσμάς.

Παρά την υπερφίαλη ρητορική και την επιθετικότητα ο Τούρκος ηγέτης παραμένει αποσταθεροποιημένος πολιτικά και ευάλωτος οικονομικά έχοντας πάψει να αποτελεί αξιόπιστο συνομιλητή. Ίσως υπερεκτιμά τις δυνατότητές του, όπως δείχνει η έκβαση στο Αφρίν, και επιχειρεί να αποσταθεροποιήσει την ευρύτερη περιοχή κλιμακώνοντας τις προκλήσεις από τα Ίμια μέχρι την ΑΟΖ της Κύπρου.

Ταυτόχρονα, το μέτωπο στο Αφρίν δυσκολεύει επικίνδυνα μετά την εμπλοκή του συριακού στρατού και η σύγκρουση από εμφύλια γίνεται διεθνής με αποτέλεσμα τα συμφέροντα των πιο ισχυρών​ να ​ απειλούν τις ευκαιριακές επιδιώξεις του Ερντογάν.

Δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί η αντοχή του Τούρκου ηγέτη να ανοίγει όλα τα μέτωπα της εξωτερικής του πολιτικής ταυτόχρονα και αν οι συσχετισμοί το επιτρέπουν. Συνηθίζει να υποτιμά τόσο τους ισχυρούς όσο και τους αδύναμους συνομιλητές του αλλά εδώ και αρκετό καιρό μοιάζει να παίζει όλα του τα χαρτιά για την καθημερινή του επιβίωση, αδυνατώντας να έχει οποιοδήποτε ρεαλιστικό σχεδιασμό.