Προκάλεσε και την παρέμβαση του Καλαβρύτων Αμβρόσιου, που μοιάζει να αναπολεί την εποχή γράφτηκε το έργο και την “εθνοσωτήριο” που θα το είχε απαγορεύσει όπως ξέρει καλά ο ίδιος που υπηρετούσε στη χωροφυλακή κατά την επταετία. Ίσως για αυτό αντιδρά όπως οι λογοκριτές της χούντας που είχαν μόνο απέχθεια για την τέχνη αλλά λόγω ρηχότητας δεν μπορούσαν να αντιληφθούν το πνεύμα, με αποτέλεσμα να γελοιοποιούνται.

Οι εικόνες χρυσαυγιτών, ψεκασμένων και άλλων συνωμοσιολόγων έξω από θέατρα ή ο βανδαλισμός και η αποκαθήλωση έργων τέχνης με καθοδήγηση φανατικών ιεραρχών, παραπέμπουν στο μεσαιωνικό σκοταδισμό και μαρτυρούν ότι στην εποχή της κρίσης, η κοινωνία διαθέτει μειοψηφίες με συσσωρευμένο μίσος. Κάποιοι, όπως η Εκκλησία και η ακροδεξιά, το εκμεταλλεύονται ενώ άλλοι, όπως το δήθεν “φιλελεύθερο” πολιτικό σύστημα, σιωπούν ένοχα.

Αποκορύφωμα της υπόθεσης η επιστολή Αμβρόσιου στην ΕΡΤ και η επίθεσή του στους δημοσιογράφους που κατηγορεί επειδή, όπως λέει, πληρώνονται από τον ελληνικό λαό.  Ευτυχώς για τον ελληνικό λαό, οι δημοσιογράφοι υπηρετούν τις αξίες της δημοκρατίας που τους πληρώνει. Άραγε ο ίδιος ο Αμβρόσιος από ποιον πληρώνεται και ποιον υπηρετεί;