iloveithaki.gr | march 16th 2018
σχόλια ημέρας:
προνομιούχος αρένα για τα σαρκοφάγα και τα πιράνχας του συστήματος
αυτό το καθεστώς, που στα γήπεδά του παίζεται το επαγγελματικό ποδόσφαιρο των ανωνύμων εταιρειών με τα τρανταχτά επώνυμα των vip και των μεγαλομετόχων, δεν είναι παρά η κοινωνία που ελέγχεται από τους κατά καιρούς ανταγωνιζόμενους πετρελαιάδες-προέδρους. Τους αντιπαρατιθέμενους τραπεζίτες-προέδρους. Τους «εμπόλεμους» εφοπλιστές-προέδρους. Τους βιομηχάνους-προέδρους. Τους μιντιάδες-προέδρους. Ενίοτε από την παρέα δεν λείπουν και οι πρόεδροι-θαμώνες του Κορυδαλλού… Το ποδόσφαιρο – ειδικά σε μια χώρα όπου η σαπίλα ξεπερνάει τη σαπίλα της Δανιμαρκίας – δεν θα μπορούσε παρά να επιλέγεται ως προνομιούχος αρένα για τα σαρκοφάγα και τα πιράνχας του συστήματος, που μαζί με τα πετρέλαια, τα λιμάνια, τους δρόμους, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια, τα μίντια, ελέγχουν και το ποδόσφαιρο. Το πρώτο θύμα τούτης της αδυσώπητης αρένας συμφερόντων και ανταγωνισμών είναι η ίδια η μπάλα. Πράγμα απολύτως λογικό, αφ’ ης στιγμής δικό τους είναι το σάπιο αυτό «εμπόρευμα» που παράγεται μέσα και έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Σάρκα από τη σάρκα τους. Γέννημα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των «αφεντικών» του. Αυτού του ποδοσφαίρου που βρωμάει (και βρωμάει όπως ακριβώς το ψάρι: από το κεφάλι) η «βιτρίνα» κάθε τρεις και λίγο θρυμματίζεται. Αποκαλύπτοντας το θέαμα της χρεοκοπίας -ποιων άλλων;- των «αφεντικών» του / ν μπογιόπουλος
τ άσπρα πουκάμισα στους γκρίζους δρόμους
δεν είναι τόσο η διάθεση που αλλάζει μόλις τα δέντρα ανθίζουν πλημμυρίζοντας την πόλη με το ακριβό άρωμα της άνοιξης, όσο το φως στα πράγματα. Ετσι όπως αγγίζει η πρώτη αχτίδα της αυγής το παράθυρό μας ή όπως σβήνει το δειλινό στον ορίζοντα την ώρα που επιστρέφουμε σπίτι από τη δουλειά. Κι ύστερα είναι τα ρούχα. Ξαφνικά βγαίνουν άσπρα πουκάμισα στους γκρίζους δρόμους σαν παρέλαση εθνικής υποδοχής. Τα μαύρα ρούχα περιμένουν μια βροχή ή μια απόφαση του χειμώνα να διεκδικήσει λίγο χώρο ακόμα στον χρόνο. Αλλωστε, όπως είπε κι ο Μαρκ Τουέιν, «την άνοιξη έχω μετρήσει 136 διαφορετικά είδη καιρού μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες». Κάθε άνοιξη, ειδικά τις πρώτες μέρες, μια αναμονή εγκαθίσταται μέσα μας. Θα μπορούσαμε να το πούμε κι ελπίδα. Ωστόσο, μοιάζει περισσότερο με αναμονή ενός γεγονότος που έχουμε περισσότερο ανάγκη. Μια βόλτα στην παραλία, ένα Σαββατοκύριακο στο νησί, μια πρώτη συγκέντρωση φίλων στα τραπεζάκια έξω, ένας καινούργιος έρωτας, ένα «ξεσκόνισμα» του χειμωνιάτικου εαυτού μας. Η άνοιξη όμως φτάνει κι εκεί, στις σκοτεινές στοές του υπόγειου, πότε με ένα λουλουδάτο φόρεμα και σανδάλια, πότε μ’ ένα τζιν παντελόνι κι ένα λινό πουκάμισο. Ναι, σκέφτομαι πως τελικά ίσως είχε δίκιο αυτός που είπε πως η άνοιξη είναι ο τρόπος του Θεού να πει: πάμε άλλη μια φορά! Την πόρτα σου άνοιξε λοιπόν, να μπει, κι ας μας αναστατώσει! / κ μπεϊόγλου
φτύστε τους, ο θεός τους σιχαίνεται
«Θεωρώ μεγάλη τιμή που είμαι σ´αυτή τη θέση.»
«Η ιερά Σύνοδος πρόδωσε την εκκλησία σ´αυτό το θέμα.»
«Έχω υποχρεώσεις και δικαιώματα. Έχω μια κουβέντα και οφείλουν να τη σεβαστούν.»
«Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι δημιουργήματα του Θεού. Γιατί ο Θεός δεν έφτιαξε ανώμαλους.»
«Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι παιδιά του Θεού. Γίνονται δεκτά μόνο αν μετανοιώσουν.»
«Όλους αυτούς ο Θεός τους σιχαίνεται.»
«Ο νόμος που έκανε η πολιτεία, για την αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας, είναι λάθος με βάση το νόμο του Θεού.»
«Εγώ μιλάω γι’ αυτούς που είναι στην Εκκλησία. Οι άλλοι δε με απασχολούν. Να τα βρουν με το διάολο. Να πάνε να χαθούν.»
«Αν ήμουν γιατρός και μιλούσα για τη σύφιλη κι έλεγα να μην τους πλησιάζουν, θα μου έκαναν μήνυση;»
«Το θέμα μου είναι η ομοφυλοφιλία, που αγγίζει έμμεσα τους ομοφυλόφιλους. Αυτοί έχουν το πρόβλημα. Το «φτύστε τους» ήταν μεταφορικό, δηλαδή περιφρονείστε τους. Το χρησιμοποιούμε σαν έκφραση, σα να λέω στη συνήγορο «Φτου σου κοπέλα μου, κούκλα είσαι» / ο άγιος καλαβρύτων
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1286″]
