iloveithaki.gr | apr 8th 2018
με λίγα λόγια: ο μάγκας και ο μαλάκας ξεκινούν με το ίδιο γράμμα
σχόλια ημέρας:
η ειδεχθής στάση της τοπικών ελληνικών κοινωνιών
«ενώ μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου τής πετούσαν ντενεκεδάκια!» Την έβριζαν, λέει, την απειλούσαν, και μέσα στο δικαστήριο, όπου είχαν πάει να συμπαρασταθούν στον ιερέα και ποιμένα τους, της πετούσαν ντενεκεδάκια! ποιοι; οι ενορίτες, οι χριστιανοί –αλλά ας μη σταθούμε στο ειδικό, όσο κι αν έχει ιδιαίτερη σημασία, κυρίως για τους ίδιους· πάμε στο γενικό, και εντέλει πιο ουσιώδες: οι φιλήσυχοι πολίτες, που κάποια τύποις συμπολίτισσά τους, ουσιαστικά όμως απόβλητη, καθότι τοξικοεξαρτημένη, ανίσχυρη εξάλλου και κοινωνικά, αφού είχε μάνα επίσης εξαρτημένη, και γι’ αυτό την είχαν δώσει σε ανάδοχη οικογένεια, αυτή λοιπόν η δευτεροκλασάτη συμπολίτισσά τους διατάρασσε την κοινωνική γαλήνη, κατηγορώντας τον ανάδοχο πατέρα της και ιερέα, πνευματικό πατέρα δηλαδή δικόν τους, πως τη βίαζε γενικά, όμως, ας δούμε την τοπική κοινωνία που δεν θέλει στη γειτονιά της, στα όριά της και στα πέριξ: μετανάστες, οκανα, κέντρα απεξάρτησης, χυτα, αποτεφρωτήρια, γιατί κινδυνεύει, λέει, η ζωή τους και η υγεία τους, ή γιατί θα υποβαθμιστεί η γειτονιά τους, στην οποία όμως πολλές φορές εγκαταστάθηκαν (π.χ. στα δυτικά προάστια ή σε γειτονιά όπου υπήρχαν φυλακές), ακριβώς επειδή ήταν ήδη υποβαθμισμένη, με φτηνό νοίκι δηλαδή και φτηνή γη. ας μη χαθούμε όμως στην περιπτωσιολογία: μ’ όλες τις ιδιαιτερότητες και τις όποιες διαφοροποιήσεις, και όσο κι αν ακούγεται αφόρητα τετριμμένο, η τοπική κοινωνία είμαστε εμείς, και εμείς, εδώ, στον καθρέφτη μας./ γ η χάρης
ο θεός δεν πρόκειται να γίνει ποτέ συριζα
Σήμερα οι σούβλες υποδέχονται τα αρνιά. Η Ανάσταση ήρθε, το Άγιον Φως ήρθε, οι δύο φαντάροι έμειναν στις φυλακές της Τουρκίας αιχμάλωτοι εν καιρώ ειρήνης. Η ψυχραιμία βασικό εργαλείο του απεγκλωβισμού τους. Νεύρα, τσαμπουκάδες, νταηλίκια δεν πιάνουν ποτέ σε τρελούς, μεθυσμένους και δικτάτορες. Ο Τσίπρας στην Τήλο, ο Κυριάκος στην Τήνο. Ο ένας θέλει να ηρεμήσει στην άκρη του Θεού και ο άλλος θέλει να αποδείξει ότι προσεύχεται. Ένα είναι βέβαιο. Η Παναγία δεν είναι Νέα Δημοκρατία και ο Θεός δεν πρόκειται να γίνει ποτέ ΣΥΡΙΖΑ. Καλό και χρυσό το χωριό, τα πλατάνια και τα πουλάκια του χωριού – παράπονο δεν έχω – αλλά η θεια ξεπερνάει ακόμη και το facebook στη διαρροή προσωπικών δεδομένων. Δύο χρόνια πριν έπρεπε να πείσω όλους τους κατοίκους του χωριού ότι δεν είμαι αλκοολικός κι αυτό επειδή με είδε να παραγγέλνω μια δεύτερη μπύρα. Κι εκεί που αράζουμε με δυο κολλητούς στο μπαλκόνι, συζητώντας για μπάλα, λέει ο ένας: «Μαλάκα, ξέρεις τι κατάλαβα αυτό το Πάσχα; Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες πρέπει να περιμένουν τη Μεγάλη Βδομάδα όπως εμείς το Μουντιάλ». Ένα δίκιο το έχει… / ο ανάγωγος της κυριακής
ο μεταβολισμό των απέραντων ποσοτήτων αλκοόλ
στα παιδικά μου χρόνια οι άνθρωποι έπιναν πολύ κι έτρωγαν ελάχιστα. Η σκληρή χειρωνακτική εργασία βοηθούσε στον μεταβολισμό των απέραντων ποσοτήτων αλκοόλ. Εργασία στα χωράφια με τσάπα ή μικρά γερμανικά σκαπτικά agria, εργασία στα λιμάνια στη φόρτωση των πλοίων, στα ψαράδικα, αφού η συλλογή των διχτυών γίνονταν χωρίς μηχανήματα, εργασία στις οικοδομές, όπου ακόμα και η τσιμεντένια πλάκα ριχνόταν με τενεκέδες στους ώμους, εργασία στα βυρσοδεψεία, στα δάση όπου η υλοτόμηση γίνονταν με τσεκούρια, σιγάτσες και «καρμανιόλες». Οι άνθρωποι ήταν αδύνατοι, μελαψοί απ’ τον ήλιο, δούλευαν από τα χαράματα μέχρι τη νύχτα. Έτρωγαν το μεσημέρι στη δουλειά το λίγο φαγητό μέσα απ’ το τσίγκινο δοχείο. Φυσικά, τρεχούμενο νερό υπήρχε μόνο στις πόλεις. Σ’ αυτές τις πρωτόγονες συνθήκες οι γυναίκες δούλευαν ακόμα σκληρότερα. Είχαν την υποδουλωτική ευθύνη του σπιτιού -όλα στο χέρι, πλύσιμο ρούχων, μαγείρεμα, πιάτα κ.λπ.-, είχαν και τις υποχρεώσεις στα χωράφια. Τα χέρια των γυναικών ήταν ανοιγμένα, πληγιασμένα από τις χλωρίνες και τα παγωμένα νερά. Των αντρών από τους ρόζους και τα κοψίματα. Αυτός ο παλιός κόσμος της αισιόδοξης αθλιότητας διαφεύγει απολύτως. Απολύει σιγά – σιγά όλες τις αντιφάσεις που τον συγκρότησαν, όλες τις πολιτικές τερατωδίες που τον έχτισαν. Η Ανάσταση στην πατρίδα μας είναι ισχυρότερη εννοιολογική μεταφορά από τη Γέννηση. Πιθανόν γιατί στη Ελλάδα το βίωμα του τέλους, της συντριβής, της πολιορκίας, της καταστροφής, του ατέλειωτου κάματου είναι πιο συχνό, πιο κραταιό, επομένως οι αφηγηματικές, μεταφορικές, παραβολικές κατασκευές προσαρμόζονται στο συλλογικό βίωμα. / δ σεβαστάκης
