για τη δημοκρατία (τους) ρε γαμώτο

Δεν άρεσε καθόλου στους Αμερικανούς το αποτέλεσμα των εκλογών στη Βενεζουέλα. Πριν ακόμη στηθούν οι κάλπες είχαν κάνει λόγο για παρωδία. Μετά τις κάλπες ο αντιπρόεδρος των Η.Π.Α Μάικ Πενς  χαρακτήρισε απάτη τις εκλογές και παράνομο το αποτέλεσμα. Και εκτόξευσε την απειλή: «θα συνεχίσουμε να ασκούμε πιέσεις στο παράνομο καθεστώς της Βενεζουέλας έως ότου αποκατασταθεί η δημοκρατία».

Απάτη λοιπόν οι εκλογές στη Βενεζουέλα. Θα μπορούσε κάποιος …αυθάδης να αντιγυρίσει στον Αμερικανό αξιωματούχο ότι η δημοκρατία στη χώρα του δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Δύο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία, τρίτο κόμμα δεν είναι εύκολο να δημιουργηθεί γιατί χρειάζονται πολλά χρήματα για να αγοραστεί χρόνος στα τηλεοπτικά δίκτυα. Οι διάφορες ισχυρές ομάδες με μεγάλο οικονομικό εκτόπισμα δουλεύουν εντατικά στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο δίνοντας τεράστια ποσά στους εκλεκτούς τους υποψήφιους γερουσιαστές και βουλευτές για να εξασφαλίσουν την υποστήριξη τους όταν τους χρειαστούν προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντα τους και οι ψηφοφόροι απλώς παρακολουθούν το βρόμικο νταλαβέρι.

Οι πολίτες των Η.Π.Α δεν προσέρχονται στις κάλπες με φανατισμό (η αποχή ξεπερνά το 50%), και μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος αυτός που θα τερματίσει δεύτερος στην κούρσα κι ας έχει φάει τη σκόνη του πρώτου. Ο Ντόναλντ Τράμπ πήρε λιγότερες ψήφους (περίπου τρία εκατομμύρια) από την Χίλαρι Κλίντον και εξελέγη πρόεδρος λόγω του εκλογικού συστήματος. Και βέβαια να μην ξεχνάμε τις εκλογές του 2000. Για νοθεία μίλησαν πολλοί. Δικηγόροι και κρατικοί υπάλληλοι μέτραγαν και ξαναμέτραγαν ηλεκτρονικά και με το χέρι τις ψήφους για πέντε εβδομάδες και τελικώς το αποτέλεσμα της κάλπης εκδόθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο γιατί στένευαν τα χρονικά περιθώρια. Ο Τζορτζ Μπους ο μικρός (όνομα και πράγμα) ορκίστηκε τελικά 43ος πρόεδρος των ΗΠΑ στις 20 Ιανουαρίου έχοντας κερδίσει στους εκλέκτορες, αν και στο σύνολο των ψήφων ήταν πίσω από τον Γκορ κατά περίπου 300.000.

Φαντάζεστε τις αντιδράσεις στις Η.Π.Α και στην Ευρώπη αν ο Μαδούρο έπαιρνε λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλο του και ορκιζόταν πρόεδρος; Χαμός. Τα τανκς της δημοκρατίας θα είχαν μπει στη Βενεζουέλα και τα αεροπλάνα της ελευθερίας θα βομβάρδιζαν το προεδρικό μέγαρο στο Καράκας.

Ωστόσο, εκτός από την αποθέωση της υποκρισίας έχουμε και τη σαφή απειλή. Όταν ο αντιπρόεδρος των Η.Π.Α λέει ότι θα συνεχίσουμε τις πιέσεις μέχρι να αποκατασταθεί η δημοκρατία στη Βενεζουέλα τι πρέπει να περιμένουμε; Να φύγει οικειοθελώς ο Μαδούρο; Δεν είναι πολύ πιθανόν. Να τον δολοφονήσουν οι αντίπαλοι του με τη βοήθεια ξένων δυνάμεων; Έχει ξαναγίνει στη Λατινική Αμερική. Να οργανωθεί πραξικόπημα; Κι αυτό δεν είναι πρωτότυπο. Να έχουμε εισβολή από στρατιωτικές δυνάμεις άλλων χωρών υπό την καθοδήγηση των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α; Ωμό και επικίνδυνο, αλλά όχι εκτός ατζέντας.

Όλες οι ένοπλες «λύσεις» έχουν προταθεί από κόμματα της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα και τις καλοβλέπουν κυβερνήσεις γειτονικών χωρών. Βεβαίως μπορεί να ξεσπάσει εμφύλιος στη χώρα αφού η επιρροή του Μαδούρο και των συμμάχων του δεν είναι αμελητέα, αλλά αν είναι να «αποκατασταθεί η δημοκρατία τους» όλα τα μέσα είναι νόμιμα και ηθικά.