Ο διαγωνισμός ορθογραφίας Scripps Spelling Bee ξεκίνησε στις ΗΠΑ με πρωτοβουλία του εντύπου Louisville Courier-Journal το 1925. Εκτοτε διεξάγεται ανελλιπώς μέχρι σήμερα, με εξαίρεση την περίοδο 1943-1945 λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου.
Στη μακρόχρονη πορεία του, ο διαγωνισμός αυτός απέκτησε κύρος και συνεχίζει να προσελκύει το αμείωτο ενδιαφέρον τόσο των συμμετεχόντων όσο και του ευρύτερου κοινού. Οι αρχικές συμμετοχές ξεπερνούν πλέον τα έντεκα εκατομμύρια μαθητών, από τους οποίους αναδεικνύονται σταδιακά οι επικρατέστεροι, μέσα από μια σειρά διαγωνισμών σε τοπικό, πολιτειακό και εν τέλει εθνικό επίπεδο.
Ο μεγάλος τελικός μεταδίδεται κάθε χρόνο σε ζωντανή σύνδεση από εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δίκτυα, ενώ οι τελικοί υποψήφιοι γίνονται δεκτοί από τον πρόεδρο των ΗΠΑ στον Λευκό Οίκο. Χαρακτηριστική στιγμή του επιπέδου του διαγωνισμού είναι ο τελικός του 1950, όταν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι διαγωνίζονταν αλάνθαστοι επί ώρες, οπότε η επιτροπή ανακήρυξε και τους δύο ισότιμους νικητές.
Πέρυσι διεξήχθη ο 90ός διαγωνισμός, όπου σημειώθηκε κάτι πρωτόγνωρο: μια πεντάχρονη, η Εντιθ Φούλερ από την Οκλαχόμα, η οποία δεν είχε ξεκινήσει καν το σχολείο και μελετούσε κατ’ οίκον, κατάφερε να ενταχθεί στον μεγάλο τελικό του διαγωνισμού, γινόμενη έτσι το νεαρότερο παιδί που πέτυχε κάτι τέτοιο.
Ανάμεσα στις λέξεις που ζητήθηκαν από τη μικρή Εντιθ να συλλαβίσει ήταν και η λέξη «panglossian», η οποία προέρχεται από τη μείξη των ελληνικών λέξεων «παν» και «γλώσσα», ευρύτερα γνωστή από το όνομα Pangloss (Πανγκλός) που φέρει ο αθεράπευτα αισιόδοξος καθηγητής του Καντίντ στο ομώνυμο έργο του Βολταίρου του 1759.
Ο φετινός νικητής κρίθηκε από μια ελληνική λέξη. Ο δεκατετράχρονος ινδο-αμερικανικής καταγωγής Καθρίκ Νεμανί από το Τέξας έφτασε στον τελικό έχοντας ξεπεράσει 515 διαγωνιζόμενους, όπου συλλάβισε ολόσωστα τη λέξη «κοινωνία».
Ο Καθρίκ δήλωσε περιχαρής ότι αναγνώρισε αμέσως τη λέξη και γνώριζε την αρχαιοελληνική της ρίζα, τη βαρύτητα που έχει ως όρος για τον ανθρώπινο πολιτισμό, αλλά και την πιο πνευματική διάσταση που έλαβε κατά τα πρωτοχριστιανικά χρόνια για τους πιστούς που «κοινωνούν» λαμβάνοντας τη «Θεία Κοινωνία».
Η αντίστιξη ανάμεσα σε ένα δεκαεπτάχρονο Ελληνόπουλο που (κάποιοι θεωρούν ότι) δεν έχει λόγο να ενδιαφέρεται για την πρόσφατη ιστορία του τόπου του και σε ένα δεκατετράχρονο Αμερικανόπουλο που γνωρίζει τη διαχρονική πορεία μιας αρχαιοελληνικής λέξης και τη νοηματοδότησή της για την ανθρωπότητα, ας αποτελέσει ένδειξη για τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία των ανθρώπων οφείλει να συλλαβίσει το μέλλον.
* (Ph.D.)2 επίκουρος καθηγητής Ιατρικής Φυσικής – Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης