Σε μια θητεία με διαρκείς και κρίσιμες επιλογές, η κυβέρνηση διατηρεί την πρωτοβουλία κινήσεων και προσεγγίζει πολιτικά όλα τα ζητήματα. Επόμενη σημαντική ​κίνηση​ φαίνεται πως είναι η πρόταση για τη συνταγματική αναθεώρηση που αναμένεται το καλοκαίρι. Το περίγραμμά της έχει παρουσιαστεί σε ανύποπτο χρόνο και, υπό φυσιολογικές συνθήκες, ανοίγει πεδίο πολιτικής διαβούλευσης και διαλόγου.

Η πρόταση δεσμεύει την επόμενη Βουλή ως προς τα αναθεωρητέα άρθρα, διαδικασία που εκπέμπει ένα ξεκάθαρο πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα. Άρα, αντί κάποιος να αμφισβητεί τη συνταγματική τάξη, έχει την ευκαιρία να συμβάλλει στο μέγιστο δυνατό πλαίσιο συμφωνίας για τον εκσυγχρονισμό του καταστατικού χάρτη. Ο αντίλογος λέει ότι για την έναρξη της αναθεωρητικής διαδικασίας πρέπει να συντρέχουν συνθήκες πολιτικής και θεσμικής συναίνεσης. Όμως το παρελθόν απέδειξε ότι τα κόμματα -που σήμερα ζητούν συναίνεση- μεταχειρίστηκαν πάντα την αναθεώρηση υπηρετώντας τα επίκαιρα μικροκομματικά συμφέροντα και συνήθως προσέδωσαν συγκρουσιακό χαρακτήρα.

Η κίνηση αποτελεί κορύφωση της μεταρρυθμιστικής ατζέντας της κυβέρνησης  αλλά εξυπηρετεί και τη στρατηγική της. Διατηρώντας την πολιτική πρωτοβουλία ο Αλέξης Τσίπρας, κατά την προσφιλή τακτική του, ανοίγει ένα νέο πεδίο διεμβολισμού και αναδιάταξης του πολιτικού συστήματος όπου ΝΔ και ΚΙΝΑΛ θα αντιμετωπίσουν διλήμματα και συγκρούσεις ανάμεσα στη δημαγωγία και την “ευρωπαϊκή” τους ρητορική. Οι κίνδυνοι βέβαια είναι υπαρκτοί και για τη συγκατοίκηση στον κυβερνητικό συνασπισμό με τους ΑΝΕΛ, ιδιαίτερα στο θέμα της σχέσης του Κράτους και της Εκκλησίας.

Η πρωτοβουλία για τη συνταγματική αναθεώρηση κινείται ​κοντά στο προγραμματικό αφήγημα της κυβέρνησης και η αντιπολίτευση θα κληθεί πάλι να αποδείξει αν έχει απεξαρτηθεί από την ιδιοκτησιακή αντίληψη της εξουσίας. Είτε σύμφωνεί, είτε διαφωνεί κανείς μαζί του, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει τις αδυναμίες του πολιτικού κατεστημένου και με αυτό το πλεονέκτημα συνεχίζει τις κινήσεις του στην πολιτική σκακιέρα.