iloveithaki.ge | june 30th 2018
με λίγα λόγια (1): η δημοκρατία ως τρόπος διακυβέρνησης προϋποθέτει παιδεία, και γι αυτό παραμένει το λιγότερο γνωστό από τα πολιτεύματα
με λίγα λόγια (2): κρύψε ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου. για μια ώρα ανάγκης. για να το αναζητήσεις, αν κάποτε «χαθείς»
σχόλια ημέρας:
διχασμένη ευρώπη
“δύσκολη σύνοδος, διότι δεν συνέβη αυτό που κανονικά θα έπρεπε να διέπει τις αποφάσεις μας, που θα έπρεπε να διαπνέονται από τιις αρχές δηλαδή, της αλληλεγγύης, του σεβασμού, τα ανθρώπινα δικαιώματα και αποτελούν θεμέλιο λίθο των αξιών του ευρωπαΊκού οικοδομήματος. Δυστυχώς αυτές οι αρχές δεν αποτελούν κοινό τόπο και για τους 28». “Η Ε.Ε. είναι διχασμένη ανάμεσα σε δύο αντιλήψεις μία σοβινιστική και μία πιο δημοκρατική. Υπήρξε αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις που θέλουν μια λύση συνολική ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. και από την άλλη πλευρά οι δυνάμεις που επιλέογουν να κινηθούν στη βάση της περιχαράκωσης και όχι στη βάση των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων ως χώρες – μέλη της Ε.Ε.” “Η Ελλάδα τάχθηκε υπέρ της άποψης της συνολικής λύσης. Καταλήξαμε τελικά σε μία λύση που δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά αποφεύχθηκε ένας μεγάλος κίνδυνος δηλαδή να προκριθεί μια απόφαση όπως ότι η επαναπροώθηση στην Αφρική θα γίνει σε κλειστά κέντρα κράτησης και κάθε άνθρωπος θα επιστρέφει πίσω στην Αφρική. Μια τέτοια άποψη θα ήταν απόλυτα αντίθετη στο διεθνές δίκαιο.” τόνισε ο Πρωθυπουργός. Επίσης αποφεύχθηκε ένα μικρό δυτικοευρωπαϊκό Σένγκεν καθώς και να απομακρυνθεί η αναθεώρηση της συνθήκης του Δουβλίνου. Όπως υπογράμμισε ο Πρωθυπουργός, οι δυνάμεις που δεν θέλουν ευρωπαϊκές λύσεις έφεραν στα όρια της την συνεργασία μας στο υψηλότερο επίπεδό της στο πλαίσιο της Συνόδου των ηγετών. Η Γερμανία και Ισπανία δεσμεύτηκαν να στηρίξουν την ολοκλήρωση του Δουβλίνου, καθώς και την λήψη έκτακτων πρωτοβουλιών για την Ελλάδα σε περίπτωση που υπάρξει νέα κρίση και δεσμεύτηκαν να στηρίξουν με πρωτοβουλίες την άμεση οικονομική στήριξη και ανκούφιση των 5 νησιών του Νοτιοανατολικού Αιγαίου.
οι παιδικοί μας φίλοι του καλοκαιριού
οι παιδικοί μας φίλοι του καλοκαιριού ανήκουν σε μια άλλη ράτσα φίλων. Είναι όλοι τους ηλιοκαμένοι, αχτένιστοι, έχουν πεταχτά γόνατα, φορούν κοντά σορτσάκια και τσόκαρα, κυκλοφορούν μόνο με ποδήλατο κι έρχονται πάντα γελαστοί να σου πουν μια «βλακεία». Άλλα ενδιαφέροντα έχουν οι φίλοι αυτοί. Άλλα λόγια. Άλλες σκέψεις. Άλλα παιχνίδια: Κάνουν βουτιές απ’ τα καΐκια. Παίρνουν φόρα και πέφτουν με τα ποδήλατα στη θάλασσα. Ψαρεύουν. Σκαρφαλώνουν στις τζιτζιφιές. Τα βράδια τραγουδούν στον μόλο, κι όταν κουραστούν ξαπλώνουν και κοιτάζουν τ’ αστέρια. Είναι πιο ελεύθεροι οι φίλοι αυτοί. Γελούν πιο εύκολα. Κι είναι περίεργο, πώς έπειτα από τόσα χρόνια θυμάσαι το γέλιο του καθενός και τη μέρα των γενεθλίων όσων γεννήθηκαν κατακαλόκαιρο. Και τους αγαπάς πιο πολύ τους φίλους αυτούς, γιατί ακόμα κι αν τους βλέπεις σπάνια ή έχεις να τους δεις από τότε, νιώθεις πως σε ξέρουν σαν κάλπικη δεκάρα. Τους αγαπάς ακόμα πιο πολύ, γιατί είναι αυτοί που σου χάρισαν πολύτιμες αναμνήσεις, για να απαγκιάζεις όταν χτυπάει ο βοριάς. Οι φίλοι του καλοκαιριού, εποχικοί σαν ζουμερά – τραγανά – γλυκά – καρπούζια, σαν γεμάτα – κόκκινα – φεγγάρια, μπορεί να χάθηκαν μαζί με την πατρίδα των παιδικών μας διακοπών, όμως ο καθένας, κάτω από ένα βραχάκι, σε μια σπηλιά, σε μια ξέρα, σ’ έναν μισογκρεμισμένο μύλο, έχει κρύψει ένα μικρό κομμάτι του εαυτού του. Για μια ώρα ανάγκης. Για να το αναζητήσει, αν κάποτε «χαθεί».
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1401″]
