10.08.2018, 22:00 |εφσυν
«Το 2060 θα είμαστε εφτά εκατομμύρια». Πλημμυρίζει κατά καιρούς το διαδίκτυο με σχετικές ειδήσεις· ιστοσελίδες και ιστολόγια τις αναπαράγουν αφειδώς και χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τις κοινοποιούν σωρηδόν, τρομοκρατημένοι που σβήνει το έθνος.
Τελευταία, μάλιστα, δημοσιεύτηκαν ενδιαφέρουσες μελέτες σχετικές με το θέμα. Από μαθηματικής άποψης είναι άρτιες· θεωρώντας ως πληθυσμό βάσης τους Ελληνες πολίτες σήμερα και λαμβάνοντας υπόψη το ελλειμματικό ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων και τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, εύκολα κατασκευάζουμε μια ακολουθία που μπορεί να προβλέψει τον αριθμό των κατοίκων της χώρας σε οποιαδήποτε μελλοντική χρονολογία.
Η μεγαλύτερη αδυναμία των μελετών αυτών έγκειται στο ότι δεν μπορούν να λάβουν υπόψη πως η ελληνικότητα είναι μια κατάσταση πολιτισμική. Διαχρονικά η ελληνική φυλή επιβίωσε και εξαπλώθηκε όχι μονάχα από βιολογικό πολλαπλασιασμό, αλλά κυρίως από τη διάδοση του πολιτισμικού της κεφαλαίου.
Χαρακτηριστική είναι η ελληνιστική περίοδος, όπου ο ελληνισμός γνώρισε δημογραφική έκρηξη και διασπάρθηκε σε μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου, ακριβώς επειδή λαοί δίχως βιολογική σχέση με το ελληνικό γένος ενσωματώθηκαν στη φυλή, ως φορείς του ελληνικού τρόπου.
Ακόμη χαρακτηριστικότερη, καθότι προσομοιάζει με τις σημερινές δυσκολίες, είναι η περίοδος του 6ου – 7ου μ.Χ. αιώνα στον ελλαδικό χώρο. Ο ελληνικός πληθυσμός, στο μεταίχμιο της μετάβασης στον χριστιανισμό και ήδη ταλαιπωρημένος από διωγμούς φανατικών αυτοκρατόρων της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, αποδεκατίστηκε και από επιδημίες. Αποτέλεσμα, η έρημη –εν πολλοίς- ελληνική χερσόνησος να δεχτεί αλλεπάλληλες εισροές από σλαβικά φύλα, που εποίκισαν μεγάλο μέρος της.
Παρ’ όλα αυτά, η δύναμη και η γοητεία του ελληνικού τρόπου, σε συνδυασμό με την πολιτική ενσωμάτωσης των Βυζαντινών ηγεμόνων, οδήγησαν στη σταδιακή αφομοίωση των νεοφερμένων, οι οποίοι αιμοδότησαν την ελληνική φυλή και εξασφάλισαν την πολιτιστική της συνέχεια.
Καμιά μαθηματική ακολουθία και κανένα στατιστικό μοντέλο δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει με επιτυχία την εξέλιξη των ελληνικών πληθυσμών στις παραπάνω περιόδους, ακριβώς επειδή προσεγγίζουν την ελληνικότητα ως βιολογικό και όχι ως πνευματικό κληροδότημα.
Αν όντως ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση της φυλής, εκτός από τα απαραίτητα πολιτικά και οικονομικά μέτρα για την ανάταση των γεννήσεων και τον περιορισμό της φυγής των νέων προς την Εσπερία, πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα στη δύναμη και στον τρόπο του πολιτισμού μας· αυτός μας κάνει διακριτούς, άσχετα από το πλήθος των βιολογικών μας επιγόνων.
Ας μην αμφιβάλλουμε ότι η γοητεία του παραμένει ανεξίτηλη. Το επιβεβαιώνει το πλήθος των μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς που κατοικούν στη χώρα μας και ζουν ελληνότροπα· τα πιο φρέσκα και τρυφερά κλαδιά στο βαθύρριζο δέντρο της φυλής.
