Το νέο σκάνδαλο παιδοφιλίας και διαφθοράς που έρχεται στην επιφάνεια στην ορθόδοξη αρχιεπισκοπή του Τορόντο, επιβεβαιώνει την αντίληψη ότι ο κλήρος εκτός από την υποκρισία και την ηθικοπλαστική υπερβολή του, συχνά βρίσκεται στο κατώτατο σημείο της ηθικής εξαχρείωσης.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις, τρομακτικές υποθέσεις παιδεραστών και σοβαρές ατασθαλίες συγκλονίζουν την Αρχιεπισκοπή του Τορόντο, προκαλώντας – για άλλη μια φορά – “σοκ” στους πιστούς και αμηχανία στην Ιεραρχία. Τα σκάνδαλα στις ελληνορθόδοξες Εκκλησίες της ομογένειας έχουν ενισχυμένο αντίκτυπο καθώς εκτός από τη θρησκευτική πίστη εκφράζουν και τη σύνδεση των πιστών με την πατρίδα.

Δεν πέρασαν πολλοί μήνες από την αποκάλυψη ενός άλλου μεγάλου σκανδάλου σεξουαλικής κακοποίησης και σπατάλης εκατομμυρίων δολαρίων στην Αρχιεπισκοπή της Αμερικής. Ο κατάλογος είναι μακρύς και αφορά διάφορα δόγματα και Εκκλησίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία ενώ δεν είναι λίγες οι υποθέσεις που έχουν αποκαλυφθεί και στην Ελλάδα.

Είναι μάλιστα εξοργιστικό η βουτηγμένη στη διαφθορά και την ανηθικότητα Ιεραρχία,  να επιχειρεί να παρεμβαίνει σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα επικαλούμενη την “ηθική” και νοσταλγώντας μεσαιωνικά προνόμια. Μέρος του κλήρου, εκμεταλλευόμενο το “ποίμνιο” των θρησκευόμενων και την επιρροή σε τομείς της δημόσιας ζωής, μεταχειρίζεται το “ηθικό θέσφατο” και οχυρώνεται πίσω από αυτό για τις ασυδοσίες του.

Παρότι αντίστοιχες υποθέσεις απασχολούν συνήθως τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία αλλά και τους προτεστάντες, τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι η υποκρισία δεν είναι ζήτημα δόγματος, καταγωγής ή χώρας αλλά κοινή σε όλους εξαιτίας της άπληστης και κυνικής του συμπεριφοράς στο σύγχρονο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον