Παραλειπόμενα απ’ τη χώρα των λωτοφάγων. Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος
Τα οικονομικά μεγέθη αλλά κυρίως η αξιοπιστία της χώρας έναντι των δανειστών της διαψεύδουν το βασικό αφήγημα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία, υπέγραψε και εφάρμοσε ένα τρίτο μνημόνιο για να επανέλθουμε μετά από τρία χρόνια εκεί που βρισκόμασταν το 2015.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος
Δεν είναι τυχαίο ότι αναφέρομαι στα τρία χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και όχι στα τρεισήμισι, γιατί η παρούσα λαϊκή εντολή δόθηκε μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και όχι του Ιανουαρίου του ίδιου έτους.
Όταν ήδη είχε διεξαχθεί το δημοψήφισμα της 5ηςΙουλίου 2015, είχαν εφαρμοσθεί τα capital controls, είχε υπογραφεί το τρίτο μνημόνιο και είχε διασπασθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς όλα τα μεταφυσικά αφηγήματα περί των ψεμάτων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο άνευ ουσίας, αλλά καταδεικνύει και την διαφορά στην εμπιστοσύνη από τη πλευρά της κοινωνίας σε δύο πολιτικούς κόσμους διαμετρικά αντίθετους οι οποίοι θα συγκρουστούν και πάλι όποτε και να γίνουν οι εκλογές. Όσοι κόπτονται (σε θεωρητικό επίπεδο γιατί στην πράξη δεν συμφωνούν ούτε στο ακριβές ποσό) για το πόσο χρέωσε τη χώρα η κυβέρνηση το πρώτο εξάμηνο του 2015 καλό θα είναι να υπολογίσουν πόσο χρέωσαν τη χώρα οι ίδιοι καθόλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Ο καιρός γαρ εγγύς.
Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση βρήκε τη χώρα με όλα τα ασφαλιστικά της ταμεία χρεωκοπημένα εξαιτίας του PSI (αναφέρομαι στο πρόσφατο παρελθόν και όχι στις παλιές αμαρτίες όπως το τζογάρισμα των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο) και τις συντάξεις μειωμένες μεσοσταθμικά κατά 30%. Το 2018 φεύγει με έναν νεοσύστατο και πλεονασματικό ΕΦΚΑ και τον αντιπρόεδρο της ΝΔ να παρακαλεί στη Βουλή τον κ. Μοσκοβισί να τον ενημερώσει αν οι δανειστές είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν στην κυβέρνηση να μην περικόψει τις συντάξεις από 1/1/2019, ούτως ώστε να προσαρμόσει αναλόγως το πρόγραμμα του το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τον παρακαλεί εν ολίγοις να αποκαλύψει το περιεχόμενο μιας διαπραγμάτευσης για την οποία εδώ και τρία χρόνια η ΝΔ ισχυρίζεται ότι ουδέποτε υπήρξε. Μιας διαπραγμάτευσης η οποία μέχρι να φτάσουμε στη συμφωνία της 21ης Ιουνίου, παρουσιαζόταν ως η επερχόμενη συντέλεια του κόσμου πριν από κάθε αξιολόγηση κατά την προσφιλή τακτική των εργολάβων του φόβου. Μέχρι το 2014 όχι μόνο δεν υπήρξε υποψία αναδιάρθρωσης του χρέους (υπενθυμίζω ότι δεν έκλεισε ποτέ η τελευταία αξιολόγηση του δεύτερου προγράμματος), αλλά επιπλέον ο κ. Σαμαράς δεν ήταν επιθυμητός ούτε στην οικογενειακή φωτογραφία της τελευταίας συνόδου κορυφής.
Το ότι κατέπεσε το mail Χαρδούβελη για να συναφθεί στη θέση του ένα τρίτο μνημόνιο στέκει μόνο ως ερασιτεχνικό οικονομικό ρεπορτάζ σε τηλεοπτικά παραμάγαζα. Το ποιοι υπέγραφαν στην μνημονιακή Ελλάδα οτιδήποτε τους έφερναν οι δανειστές και μάλιστα χωρίς να τα διαβάσουν θα φανεί από την επικείμενη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με την θεσμοθέτηση ξανά της αρχής της επεκτασιμότητας και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης και τη σταδιακή αποκατάσταση του κατώτατου μισθού για τα οποία βεβαίως αντιδρά ο ΣΕΒ σε ρόλο οικονομικής συνιστώσας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η νεοφιλελεύθερη άποψη για όλα αυτά εξαντλήθηκε στη διαγραφή από τη ΝΔ του κ. Μίχαλου. Δυστυχώς για τους «βάστα γερά Γερούν» ούτε οι συντάξεις θα περικοπούν από 1/1/2019 αλλά ούτε και το αφορολόγητο από 1/1/2020 όταν θα είναι και πάλι στην αντιπολίτευση και θα ζουν στον δικό τους φαντασιακό πολιτικό κόσμο.
Και η θλίψη στο σύνδρομο του μνημονιακού ιδρυματισμού βεβαίως συνεχίζεται. Το δεύτερο αφήγημα στο οποίο στηρίζουν την πολιτική τους επιβίωση αλλά και την επιβίωση της φιλικής τους οικονομικής ολιγαρχίας είναι πως από εδώ και πέρα η χώρα είναι ανοχύρωτη σε διεθνείς οικονομικές αναταράξεις και αδυνατεί να δανειστεί από τις αγορές γιατί δεν υπάρχει δίχτυ προστασίας. Ποιο ακριβώς δίχτυ εννοούν; Είναι προφανές ότι το δικό τους ένοχο παρελθόν τους ωθεί στη λογική εξάρτησης της χώρας από τους τοκογλύφους και στο μέλλον. Με την ευκολία που υπερασπίζονταν την προληπτική πιστοληπτική γραμμή (νέο επίσημο μνημόνιο), με την ίδια ευκολία υπερασπίζονται και την ταχεία προσφυγή στις αγορές ούτως ώστε να επανέλθει το δικής τους έμπνευσης φάντασμα του grexit. Όπως και πριν, έτσι και μετά την 21η Αυγούστου θα πέσουν έξω σε όλες τους τις προβλέψεις και θα μείνουν στην ιστορία ως η σύγχρονη παραθρησκευτική σέχτα η οποία κάθε τόσο προέβλεπε το τέλος του κόσμου πιστή στα κηρύγματα και την πολιτική ευαισθησία του Αμβρόσιου.
(*) Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
