“Τί κακό έχει το σχήμα της μύτης μου ή το χρώμα των μαλλιών μου; […] Τί είδους άνθρωποι είσαστε! Βρήκατε τη θεωρία των κβάντα, αλλά κάθεστε και σας διατάζουν αυτοί οι κανίβαλοι! Είσαστε τέρατα ή ποδογλύφτες τεράτων! Οι μισοί ακούνε και οι άλλοι μισοί σωπαίνουν!”. “Η Εβραία”, από το έργο “Τρόμος και αθλιότητα του Γ’ Ράιχ”, του Μπέρτολτ Μπρεχτ…  

Λίγο πριν την 5η επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, τα οργανωμένα από ακροδεξιούς επεισόδια στη Λέσβο, που έφτασαν μέχρι τις απειλές και τις επιθέσεις σε δημοσιογράφους, δεν αποτελούν μια έξαρση της στιγμής λόγω των προβλημάτων με τη διαχείριση των προσφυγικών ροών, αλλά  μέρος μιας κλιμακούμενης έντασης της βίας σε διάφορες μορφές, αρχέτυπο γνώρισμα της ακροδεξιάς για να επιβάλει την παρουσία της.

Οι δημοσιογράφοι της Λέσβου απεργούν διαμαρτυρόμενοι για τις επιθέσεις ακροδεξιών σε βάρος τους. Γίνονται αδιακρίτως και δεν ενοχλούν μόνον απόψεις αλλά και ρεπορτάζ που απλώς καταγράφουν τη δράση τους στο ακριτικό νησί. Εντάθηκαν μετά την αποκάλυψη ότι ακροδεξιοί επιτέθηκαν σε 9χρονο κοριτσάκι νομίζοντας ότι είναι προσφυγόπουλο επειδή φορούσε μαντήλι.

Στην αρχή της κρίσης, όταν ένα μέρος του Τύπου επιχειρούσε να εξωρραΐσει τη δράση τους, οι χρυσαυγίτες στόχευαν σε μετανάστες φτάνοντας μέχρι και σε δολοφονίες. Στη συνέχεια στοχοποίησαν συνδικαλιστές και αντιφασίστες όπως στην προσχεδιασμένη δολοφονία Φύσσα. Τα στοιχεία που έρχονται στο φως, στο πλαίσιο της δίκης, είναι αποκαλυπτικά για την εγκληματική δράση και τη ναζιστική δομή της Χρυσής Αυγής. Δημιουργούν επίσης ερωτήματα και για τις σχέσεις της ΧΑ με τις αρχές, εκείνη την περίοδο.

 

Η κλιμάκωση της βίας, συνεχίζει να είναι συνειδητή και ακολουθεί το ίδιο μοτίβο. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γλιτώσει, δεν γνωρίζει την μαύρη ιστορία του φασισμού και πώς επεκτείνει τη δαιμονοποίηση ομάδων του πληθυσμού για να τονίσει την δήθεν υπεροχή του. Τόσο η Χ.Α. όσο και διάφορες άλλες νεοναζιστικές γκρούπες, πιο ανοργάνωτες αλλά με το ίδιο μίσος, βγήκαν και πάλι στην επιφάνεια με διάφορες αφορμές και προσπαθούν να επιβάλλουν το φόβο.

Πάντα κάτι θα “ενοχλεί”, το μαντήλι ενός 9χρονου, το χρώμα των μαλιών και του δέρματος, το σχήμα της μύτης, το σώμα, οι σεξουαλικές προτιμήσεις, οι διαφορετικές ιδέες και τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος, που απλά αρνείται να υποταχτεί στην παράνοια του εγκλήματος. Το τέρας τρέφεται από το μίσος και κανείς δεν είναι εκτός λίστας του φασισμού. Ίσως μόνο προσωρινά τα ίδια τα “τέρατα”, μέχρι να αλληλοφαγοθούν, ή οι “ποδογλύφτες των τεράτων”. Όμως και για αυτούς, κάποια στιγμή, κάποιο “λάθος” θα εφευρεθεί και “θα πρέπει να εξοντωθούν”…