Η υπόθεση που έχει ξεσπάσει με τα μυστικά κονδύλια ανέδειξε τόσο την ανευθυνότητα ενός μέρους του πολιτικού κόσμου αλλά και την υποκρισία για θέματα που είναι αυτονόητα.

Με τη βοήθεια μερίδας των ΜΜΕ επιχείρησαν να κάνουν το «άσπρο-μαύρο». Το ύψος των απόρρητων δαπανών είχε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη και η διακίνησή τους γινόταν υπό καθεστώς απόλυτης αδιαφάνειας. Μόλις αυτά συρρικνώθηκαν και τέθηκαν αυστηροί κανόνες ελέγχου και διαφάνειας, τότε κάποιοι άρχισαν τους υπαινιγμούς.

Η νέα νομοθεσία που εισήχθη το 2017 πράγματι έδωσε τέλος σε ένα σκοτεινό πολιτικό καθεστώς πολλών δεκαετιών και έθεσε κανόνες και δικλείδες ασφαλείας, «ξεβολεύοντας» αρκετούς που έχτισαν καριέρες και περιουσίες πάνω σε «μαύρες σακούλες». Και ο Τύπος, παράλληλα, δεν μπορεί να υπερηφανευτεί για το ρόλο που διαδραμάτισε όλα αυτά τα χρόνια όπως και οι «επαγγελματίες πατριώτες» διαφόρων αποχρώσεων που συντηρούσαν «δράκους» και «δαίμονες» ώστε να δικαιολογούν την ύπαρξή τους.

Η αλλαγή του καθεστώτος ελέγχου στα απόρρητα κονδύλια του Υπουργείου Εξωτερικών ήταν μια αναγκαία μεταρρύθμιση. Όμως η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να μείνει σε αυτήν. Θα πρέπει άμεσα να εφαρμόσει μέτρα διαφάνειας και στα υπόλοιπα Υπουργεία που διαχειρίζονται ανάλογα κονδύλια. Και μάλιστα όχι απλώς να επεκταθεί αλλά να κατεβεί το όριο του ελέγχου κάτω από τις 25.000 ευρώ ώστε να αποκλειστεί το νεοελληνικό τέχνασμα της κατάτμησης δαπανών ώστε να αποφεύγεται ο έλεγχος. Στη διαφάνεια δεν θα πρέπει να υπάρχουν όρια.