iloveithaki.gr \ nov 1st 2018
με λίγα λόγια: οι έλληνες δυσφορούν με τον τσίπρα και την αναγκαστική πολιτική που ασκεί, αλλά αυτό δεν τους στέλνει ως πρόβατα επί σφαγή στο διεφθαρμένο αντρίκελο, υιό του πατρός μητσοτάκη
σχόλια ημέρας:
αντιβιοτικά ενάντια στον βίο
η απόρριψη των κομμάτων, φερμένη «από τα μαύρα δάση» (έξω από τον χώρο του «κοινοβουλευτικού πολιτισμού» δηλαδή, όπου η κλοπή γίνεται με βελούδινα γάντια και η δολοφονία με αβρά χαμόγελα), είναι προφανώς ανοίκεια, δημιουργημένη τα πολύ τελευταία χρόνια από φαινόμενα ακόμη εν εξελίξει. Φαινόμενα που μπορεί να κυοφορούν, δίπλα δίπλα, τα πάντα, από την ελπίδα ώς την τερατογένεση, καθώς το ανοίκειο, το άγνωστο, δεν συνεπάγεται αυτόματα το σωστό ή το λυτρωτικό (ούτε και το λάθος). Οι αντιδράσεις των κομμάτων όμως δεν προσπαθούν να χτυπήσουν τα αίτια της απόρριψης, αντίθετα προσπαθούν να εγγράψουν το νόημα στο ήδη υπάρχον «στάτους», ώστε, αντί να πριμοδοτηθεί η αληθινή π.χ. καταδίκη πράξεων βίας «μέσω ενός άλλου παραδείγματος», να συντελέσουν στη δική τους επανανομιμοποίηση. Ετσι, μια μετωνυμία συντελείται καθώς δεν κινδυνεύουν «οι ίδιοι» από την οργή αλλά «η δημοκρατία», κι ας έδρασε το πολιτικό κατεστημένο και οι ακόλουθοί του απίστευτα εχθρικά απέναντι στην έννοια που δήθεν προστατεύουν. Αλλά και μια μετωνυμία συντελείται από όσους δρώντας στο όνομα της κινητοποίησης των «μαζών» τις επαναπαθητικοποιούν. Χτυπημένες από τον πολιτικό ιό της «επίκτητης ανημπόριας», το πιθανότερο (λόγω της κριτικής αποστέρησης και της χειραγώγησής τους) θα προσανατολίζονταν άλλωστε συντηρητικότερα. Τόσο ο ηθικισμός των ανήθικων «από πάνω» όσο και η «επαναστατικότητα» των ηθικών «από κάτω» επικοινωνείται ως αυτοαναφορικό θέαμα, αντιβιοτικά ενός συστήματος, ερήμην μας, ενάντια στον βίο / ε καρασαββίδου
υιός του πατρός, με τη σύμπραξη μιας θυγατέρας του πατρός;
πώς θα πείσει ότι κάνει για πρωθυπουργός ο μητσοτάκης; και γιατί θα ψηφιστεί κάποιος που δεν έχει αποδείξει ότι κάνει; ποιος θα παρακινηθεί, ποιος θα συγκινηθεί και ποιος θα πιστέψει ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα –στη κρίσιμη καμπή που βρίσκεται- είναι ένας ακόμη υιός του πατρός, ενδεχομένως με τη σύμπραξη μιας θυγατέρας του πατρός; 
Ποιος θέλει επιστροφή σε καταστάσεις που θα έχουν το πάνω χέρι στο δημόσιο βίο οι «νταβατζήδες» με τους υπαλλήλους τους, οι μιντιάρχες και οι οικογένειες; Σ’ αυτό δεν έχουν απαντήσεις οι «παραστάσεις νίκης» των δημοσκόπων, που κοινοποιούν στοιχεία «ερευνών» για τις οποίες -χάρη την αδράνεια του Νίκου Παππά- καμιά αρχή προστασίας του πολίτη δεν έχει κάνει έλεγχο, ποιος πλήρωσε, πώς διενεργήθηκαν, πώς βγήκαν οι»πίτες» και οι «κολώνες» και πού βρίσκεται το σώμα των ερωτηματολογίων τους από τα οποία προέκυψαν -υποτίθεται- όσα ανακοινώνουν/ γ λακόπουλος
τα λεφτά από τις μίζες ανήκουν στον λαό
η προμήθεια (μίζα) θα έπρεπε να είναι εξ ορισμού απαγορευμένη στους μεσάζοντες που εκπροσωπούν την πολιτεία στις αγορές. οι κυβερνητικοί υπάλληλοι δεν είναι αντιπρόσωποι των εταιρειών που προμηθεύουν στην πολιτεία διάφορα προϊόντα, οπότε η μίζα δεν μπορεί να θεωρείται νόμιμη γι’ αυτούς. Και αυτό, αφενός διότι ο μεσάζων κρατικός υπάλληλος (πολιτικός, στρατιωτικός κ.λπ.) είναι μισθοδοτούμενος από τον λαό, αφετέρου διότι η προμήθεια (μίζα) αποτελεί ισχυρό πειρασμό με αρνητικές επιπτώσεις στην αντικειμενική επιλογή της ποιότητας των προϊόντων που έχει ανάγκη η χώρα. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι στις σημαντικές αγορές του Δημοσίου (όταν γίνεται αποδεκτή η προμήθεια – μίζα), η επιλογή συνήθως δεν γίνεται με βάση την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των προϊόντων που θα αγοραστούν, αλλά με βάση το ύψος της μίζας. Κάτι που, ενδεχομένως, σημαίνει αποδοχή ποιοτικώς κατώτερων προϊόντων από αυτά που απαιτούν οι προδιαγραφές της πολιτείας. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε παράβαση της ηθικής δεοντολογίας και, ουσιαστικά, εξαπάτηση του κοινωνικού συνόλου. Οι επίορκοι επιτήδειοι που κραυγάζουν ότι οι προμήθειες που έλαβαν για την «προσφορά υπηρεσιών» τους στη χώρα είναι νόμιμες, και ότι είναι σκευωροί αυτοί που τους κατηγορούν, πρέπει με την συνδρομή της ελληνικής Δικαιοσύνης να συνειδητοποιήσουν ότι τα λεφτά από τις μίζες ανήκουν δικαιωματικά στον ελληνικό λαό. Οι υπεύθυνοι, οι τίμιοι και οι πραγματικά αποτελεσματικοί εκπρόσωποι της πολιτείας, που πιστεύουν στο κοινωνικό έργο το οποίο επιτελούν και η περιουσία στην οποία στοχεύουν είναι η προσωπική τους αυτοεκτίμηση, δεν δέχονται τις «νόμιμες» προμήθειες. Είναι η εμπιστοσύνη της πολιτείας στο πρόσωπό τους και η αναγνώριση του έργου τους, όταν επιτυγχάνεται μια αγορά προς το συμφέρον του λαού, που αποτελούν την πιο πολύτιμη και την πιο σημαντική τους ανταμοιβή / γ θ μιχαήλ
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1525″]
