iloveithaki.gr \ nov 9th 2018
σχόλια ημέρας:
- άκου λοιπόν, παπά, για να εξηγούμαστε. η εποχή που το θρησκευτικο-πολιτικό σινάφι σου, καθόριζε τις νόρμες στην ηθική, την κοινωνία, ακόμα και τον έρωτα, μπορεί να μην έχει περάσει ακόμα, αλλά η δύναμή σας εξασθενεί. το ξέρετε. το οσμίζεστε. γι αυτό και αντιδράτε έτσι
- εσύ παππά, οι πολιτικοί σου συνοδοιπόροι, οι μικροαστοί νοικοκυραίοι στους οποίους απευθύνεσαι και οι ιδέες σας. αυτό είναι το μεγαλύτερο βαρίδι μιας κοινωνίας που μπορεί και πρέπει να προχωρήσει μπροστά / κ ταχτσίδης
- ο τσίπρας είναι ο γαμπρός που θα ήθελες για την κόρη σου. ο μητσοτάκης είναι ο γαμπρός που θα ντρεπόσουν να έχει η κόρη σου \ ν μωραΐτης
ειδήσεις ημέρας:
η αριστερά θα τα καταφέρει
μετά από τριάμισι χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ολοκληρώθηκε το τελευταίο πρόγραμμα και έκλεισε η περίοδος των Μνημονίων, η κυβέρνηση μπορεί πλέον να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Η οικονομία βγαίνει σταδιακά από την κρίση και, όπως σημειώνεται και στη χθεσινή έκθεση της Κομισιόν, η προοπτική της είναι αισιόδοξη. Τα μέτρα της ΔΕΘ, η ψήφιση των οποίων θα ολοκληρωθεί μέσα στον Νοέμβριο, η διανομή του μερίσματος στο τέλος του χρόνου και οι προσλήψεις για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους δίνουν στην κυβερνητική πολιτική ένα ξεκάθαρο κοινωνικό πρόσημο. Η συνταγματική αναθεώρηση προσφέρεται για συνολική αντιπαράθεση αρχών με την αντιπολίτευση. Ενώ στα θετικά κυβερνητικά βήματα πιστώνονται η θετική πορεία της συμφωνίας των Πρεσπών και επίλυση ιστορικών εκκρεμοτήτων με την Εκκλησία. Απέναντι στην κυβέρνηση βρίσκεται μια αξιωματική αντιπολίτευση σε αμηχανία. Δεν κατάφερε να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση τα τελευταία τριάμισι χρόνια του Μνημονίου. Τώρα η θέση της γίνεται ολοένα και δυσκολότερη. Το απλοϊκό πρόγραμμα εύνοιας για τους ισχυρούς και αιώνιας επισφάλειας για τους ασθενέστερους προσπαθεί να το συγκαλύψει. Μοναδική της επιλογή είναι η λάσπη και η πόλωση. Δεν αρκούν. Στοίχημα της κυβέρνησης είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη των στρωμάτων που χτυπήθηκαν από την κρίση, απογοητεύτηκαν από την έκβαση του 2015 και σήμερα δηλώνουν αναποφάσιστοι. Μέσα σε ένα καθορισμένο πλαίσιο μεταμνημονιακών υποχρεώσεων, αλλά με πολύ μεγαλύτερα περιθώρια αυτονομίας, βασικά χαρακτηριστικά της αριστερής διακυβέρνησης πρέπει να είναι η κοινωνική ευαισθησία, η πολιτική αξιοπιστία, η βούληση για κάθαρση και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και η διαχειριστική αποτελεσματικότητα. Μια καθαρή προοπτική για τον τόπο.
οι δωσήλογοι χθες και σήμερα
από τις διηγήσεις εκείνες όπου οι αριστεροί θα έπαιρναν τα σπίτια, θα βίαζαν γυναίκες και θα έκαναν τα παιδιά μας γενίτσαρους του παραπετάσματος, ως σήμερα που (σε σύγχρονες διηγήσεις) ετοιμάζονται να καταργήσουν τα Χριστούγεννα και να ποινικοποιήσουν τους κουραμπιέδες αφού βγάλουν στην παρανομία τη βασιλόπιτα, πέρασαν πολλά πολλά χρόνια. Αλλά η συνταγή είναι η ίδια. Είτε την περιέγραφε ο συνεργάτης των Γερμανών που αφού πρόδωσε Έλληνες στη συνέχεια μεταπήδησε στη θέση του εθνικόφρονα πατριώτη και άρχισε να ανησυχεί μην πάθουν κάτι κακό οι Έλληνες, είτε την εκστομίζει με το δικό του τρόπο ο συνεργάτης του Γεώργιου Παπαδόπουλου, Μάκης Βορίδης, δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα. Η ακροδεξιά, που ήταν πάντα τόσο πατριωτική που έβλεπε συμπαθέστερους κατακτητές και δικτάτορες απ’ ό,τι Έλληνες που δεν συμφωνούσαν μαζί της, έχει ένα κλασσικό μοτίβο αντιμετώπισης ιδεών και ιδεολόγων. Μεταστρέφει την πραγματικότητα και τις θέσεις των άλλων, για να αντιμετωπίσει τελικώς το δικό της τεχνητό δημιούργημα που ουδέποτε υπήρξε πραγματικότητα \ κ βαξεβάνης
ζήτημα φάτσας
Το μεγάλο πρόβλημα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι η πολιτική του κόμματός του απεικονίζεται στη φάτσα του. Την ώρα που η Νέα Δημοκρατία χρειαζόταν έναν δεξιό Ομπάμα, έναν Τριντό, έναν Μακρόν, έναν αστέρα τελοσπάντον που να κρύβει την απωθητική πολιτική γραμμή της και τη σκανδαλώδη της ταυτότητα κάτω από το ωραίο του προφίλ, της έτυχε ο Μητσοτάκης ανφάς. Κακά τα ψέματα, η πολιτική εκτός από ουσία είναι και εικόνα. Και την εικόνα ενός κόμματος της μίζας, της διαφθοράς και του νεοφιλελευθερισμού, μόνο ένας μεγάλος σταρ θα μπορούσε να την καλύψει. Από την άλλη πλευρά, η Αριστερά έχει βρει -για πρώτη φορά στην Ιστορία της- τον σταρ της. Μπορείς να πεις για τον Τσίπρα ότι θα τον ήθελες πιο μαζεμένο στο α’ εξάμηνο της διακυβέρνησής του ή πιο επιθετικό μετά, αλλά ο τύπος την κάνει τη δουλειά. Έβγαλε μία χρεοκοπημένη χώρα από τα Μνημόνια μόλις σε τριάμισι χρόνια, αγγίζει θέματα που καίνε – Σκόπια, Εκκλησία -, δίνει δικαιώματα στην ετερότητα αυτής της χώρας. Και όλα αυτά με μία λάμψη, ένα χαμόγελο, συνδυασμένο με το ατσούμπαλο κάθισμα στην καρέκλα – δηλαδή ανεπιτήδευτο, απροσποίητο. Οι Έλληνες ψηφίζουν πάντα σαν παιδιά ή σαν γονείς. Τον παιδικό τους εαυτό τον κάλυψαν στο παρελθόν οι πατρικές φιγούρες ενός Καραμανλή και ενός Παπανδρέου. Τη γονεϊκή πλευρά του έλληνα ψηφοφόρου την καλύπτει ο σημερινός πρωθυπουργός, γι’ αυτό και θα ξαναβγεί. Ο Τσίπρας είναι ο γαμπρός που θα ήθελες για την κόρη σου. Ο Μητσοτάκης είναι ο γαμπρός που θα ντρεπόσουν να έχει η κόρη σου \ ν μωραΐτης
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1534″]
