Η πολιτική φωτογραφία της εβδομάδας που πέρασε αποτυπώνεται σε τρεις εικόνες: Στο κοινό ανακοινωθέν της συμφωνίας Τσίπρα- Ιερώνυμου, την ομιλία του πρωθυπουργού στο συνέδριο του γερμανικού SPD, και την παρουσία του δίπλα στον Εμμανουέλ Μακρόν στους εορτασμούς στο Παρίσι για τα 100 χρόνια από την ανακωχή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ισως οι εικόνες αυτές δεν ήταν απαραίτητες για να γίνει αντιληπτή η πολιτική στροφή και το άνοιγμα του Αλέξη Τσίπρα προς την κεντροαριστερά και το κέντρο, μπορεί όμως και να σφραγίζουν οριστικά το μήνυμα της μεταμνημονιακής ενηλικίωσης του ΣΥΡΙΖΑ. ´Οπως και της στρατηγικής στόχευσης του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα. O πρωθυπουργός φαίνεται αφήνει οριστικά πίσω του τον “ριζοσπαστισμό”, στρέφεται στον “αριστερό ρεαλισμό” και υιοθετεί την, σοσιαλδημοκρατικών καταβολών, πολιτική των “προωθητικών συμβιβασμών” – όπως ο ιστορικός συμβιβασμός με την Εκκλησία -,  με διπλό στόχο: Αφενός την κυριαρχία του στον χώρο της κεντροαριστεράς με προοπτική μακροπρόθεσμης πολιτικής ηγεμονίας και, αφετέρου, την ανάδειξη του προφίλ του ηγέτη – ενός “χαρτιού”, που σκοπεύει να παίξει κεντρικά ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές κόντρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ως προς το δεύτερο, είναι ήδη σαφές πως ένα από τα βασικά διλήμματα με τα οποία θα πάει η κυβέρνηση στις εκλογές θα είναι προσωποκεντρικό – “Τσίπρας ή Μητσοτάκης”. Εξ ου και οι αλλεπάλληλες εμφανίσεις και προσωπικές παρεμβάσεις Τσίπρα τις τελευταίες ημέρες, μαζί με την έναρξη της αντεπίθεσης της κυβέρνησης στο οικονομικό πεδίο, – εξ ου, και η προσωπική πλέον στόχευση του Μαξίμου στις πολιτικές αδυναμίες του Κυριάκου Μητσοτάκη και στην αντίστιξη μεταξύ των δύο. “Ο υπουργός των απολύσεων και υμνητής των μνημονίων που διέλυσαν τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, αφήνοντας νοσοκομεία και σχολεία χωρίς γιατρούς, νοσηλευτές και δασκάλους, κατηγορεί την κυβέρνηση που με σχέδιο θέλει, αφού έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, να ανοικοδομήσει το κοινωνικό κράτος”, ήταν η τελευταία, χαρακτηριστική αναφορά του Μαξίμου στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Κι ακόμη πιο χαρακτηριστικό της τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι το σχόλιο έμπειρου κυβερνητικού στελέχους στο Τvxs.gr: “Ο ΣΥΡΙΖΑ”, λέει, “μπορεί να ανατρέψει τις δημοσκοπήσεις υπό δύο προϋποθέσεις: Η πρώτη είναι να εφαρμόσει όλες τις οικονομικές εξαγγελίες που αφορούν την διόρθωση των μνημονιακών αδικιών. Η δεύτερη είναι να… παραμείνει αρχηγός της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης”. Ως προς το δεύτερο, στρατηγικό πλέον σκέλος, το προφίλ του Αλέξη Τσίπρα ως εκπροσώπου του “αριστερού ρεαλισμού” υπερβαίνει κατά πολύ τις προεκλογικές τακτικές και δίνει και το στίγμα της ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ στην νέα εποχή.

Αυτή η ταυτότητα θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίαρχη δύναμη στο προοδευτικό πολιτικό τόξο της χώρας κι, εκεί, το “προσκλητήριο” απευθύνεται πλέον απ’ ευθείας στην βάση των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς και όχι στην ηγεσία της. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, άλλωστε, δήλωσε χθες από το Βερολίνο και το συνέδριο του SPD ότι η σύγκλιση «θα γίνει από κάτω», από την βάση. Και ενδεικτική των σχεδιασμών και των προθέσεων είναι η τακτική των συμμαχιών σε αυτοδιοικητικό επίπεδο εν όψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών – μια τακτική, που εντείνει την πίεση προς το Κίνημα Αλλαγή και φιλοδοξεί να σπάσει εκ θεμελίων το “αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο”.

Στο ευρύτερο κάδρο επίσης, το χθεσινό μήνυμα Τσίπρα από το Βερολίνο ότι oι σοσιαλδημοκράτες και η αριστερά πρέπει να συναντηθούν, στη βάση ενός προοδευτικού σχεδίου, είχε αποδέκτες εντός και εκτός Ελλάδος, αλλά και εκτός και εντός ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί, δε, με την επισήμανση ότι αυτή η συνάντηση πρέπει να γίνει «προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας» κατέστησε σαφές το πώς ο ίδιος εννοεί το μέλλον της ώριμης πλέον, ρεαλιστικής αριστεράς, και το πώς σκοπεύει να πορευτεί πολιτικά τόσο πρίν, όσο και μετά τις επόμενες εκλογές…