iloveithaki.gr \ dec 1st 2018
σχόλια ημέρας:
- πρέπει ούλοι οι κάτοικοι των ενωμένοι ν αντιμετωπίσουμε την απειλή, γιατί απειλή είναι εξόρυξη υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή των νησιών μας. όχι κομματικά οφέλη όχι κομματικές σαχλαμάρες, γιατί θα διασπαστεί ο κόσμός και θα αδιαφορήσει, κι αυτό θα βοηθήσει τους πετρελαιάδες \ δδ μανιάς
- αυτές οι εκλογές θα είναι όμως και μια αναμέτρηση της αριστεράς με τον εαυτό της. αφού μπροστά σε αυτές τις ιστορικές προκλήσεις οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες θα κληθούν να πάρουν θέση. να αφήσουν πίσω τις πικρίες και τις αντιπαλότητες και να συσπειρωθούν απέναντι στο μαύρο, βρίσκοντας στην πορεία και νέους συνοδοιπόρους που μπορεί χθες να ήταν αντίπαλοι. θα το τολμήσουμε;
- “Ας είμαστε ευγνώμονες στον καθρέφτη που μας αποκαλύπτει μόνο την εξωτερική μας εμφάνιση.”
επιλογή ειδήσεων:
η κομματοκρατία
«οι εκλογές δεν κερδίζονται, αλλά χάνονται. Τις χάνει αυτός που είναι πιο απαξιωμένος». Αυτό έχει αποτέλεσμα σήμερα ο στόχος της προεκλογικής εκστρατείας «να μην είναι να δημιουργήσει οράματα στους πολίτες, αλλά να καταστρέψει τον αντίπαλο». μετά τη δικτατορία, «όλοι νομίζαμε ότι είχαμε δημιουργήσει μια δημοκρατία, αλλά μετά ανακαλύψαμε ότι είχαμε δημιουργήσει μια κομματοκρατία. oλοι σήμερα αναγνωρίζουν ότι τα κόμματα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που θα έπρεπε να έχουν και ο κυρίαρχος λαός και η κοινωνία των πολιτών παίζουν πολύ μικρότερο πρωταγωνιστικό ρόλο από αυτό που θα έπρεπε να παίζουν». και εδώ οι δημοσιογράφοι έχουν μεγάλη ευθύνη. η διαφθορά, π.χ., «θα εξαφανιζόταν σε ένα λεπτό, αν οι δημοσιογράφοι απλά έλεγαν την αλήθεια».
κκε εναντίον συριζα
ακούγονταςτον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα να αναλώνεται σε μια ακόμη επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, στην ομιλία του στη σύνοδο κομουνιστικών και παρεμφερών κομμάτων που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, η Ιστορία έδειξε να επαναλαμβάνεται. Και όχι ως φάρσα. Με την ίδια ακριβώς ρητορική που τα σταλινικά κόμματα καταδίκαζαν όλες τις άλλες αριστερές ομάδες οι οποίες δρούσαν προπολεμικά, ανοίγοντας φαρδύ πλατύ τον δρόμο των φασιστών σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία κ.α., ο ηγέτης του ιστορικού κόμματος έδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ σαν τον κύριο εχθρό του… κινήματος. Όπως ήταν, προτού τους αποκαταστήσουν, ο Άρης Βελουχιώτης, ο Πλουμπίδης, ο Καραγιώργης και τα άλλα θύματα της ζαχαριαδικής ορθοδοξίας. Το θέμα,όμως, δεν είναι οι κραυγές του ΚΚΕ. Το πρόβλημα είναι ότι, σε μια μοναδική ευκαιρία να ακουμπήσει ο σοσιαλισμός στρώματα της ελληνικής κοινωνίας που απεχθάνονται την εκμετάλλευση, το πιο ισχυρό έπειτα από τον ΣΥΡΙΖΑ αριστερό κόμμα τον πολεμάει με το ίδιο μένος που διέπει τις υστερικές νεοφιλελεύθερες, ακροδεξιές και μασκαρεμένες φασιστικές δυνάμεις. Από κοντά και οι «πούροι» επαναστάτες και οι μεροκαματιάρηδες μπαχαλάκηδες! Το θράσος των ανθρώπων που ξαναγράφουν συνεχώς την Ιστορία, διογκώνεται. Αλλά αυτό το φούσκωμα του φασισμού απαιτεί τη συμπαράταξη όλων. Δεν είναι δυνατόν οι φασίστες (με τη διακριτική στήριξη της τάχα δημοκρατικής Ακροδεξιάς) να οδηγούν μαθητές σε κατάληψη των σχολείων διότι «Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» και το ΚΚΕ να επιμένει στην αυτοαπομόνωσή του στους μαζικούς αγώνες και στην κατ’ ουσίαν αποχή από όσα, έστω και «λίγο προοδευτικά», φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή. Ο μαξιμαλισμός της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν έχει αρχή και τέλος. Για την αυταρχική Δεξιά οι πάσης φύσεως αριστεροί είναι εχθροί. Στα ίδια κελιά βρεθήκαμε, κι ας μη μιλιόμασταν. Σαν τα παιδάκια! Όμως η πολιτική, ειδικά απέναντι στον φασισμό, απαιτεί και ενηλικίωση…
ο θεός τραμπ η κακιά deutsche bank
η βασίλισσα του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, με ενεργητικό αξίας 1,47 τρισ. ευρώ, δεν αισθάνεται και πολύ καλά. Δεν είναι εύκολο να κάνεις μία κρίση να ακούγεται βαρετή, αλλά η χθεσινή έφοδος στην έδρα της τράπεζας στη Φραγκφούρτη ήταν μάλλον ένα επεισόδιο στις νομικές περιπέτειες της τελευταίας δεκαετίας. Πρόστιμα-μαμούθ από τις ηπα για την πώληση των τοξικών subprimes, που πυροδότησαν την κρίση του 2008, αγωγές, οιμωγές για τη βουτιά της μετοχής, άλλες καμπάνες για τη χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor, διακανονισμοί, ύποπτες συναλλαγές, μαύρο χρήμα, μαύρα μαντάτα. Η Deutsche Bank κάνει ό,τι της επιτρέπει η αρχιτεκτονική του παγκόσμιου συστήματος. Κανένας πλέον δεν αμφιβάλλει ότι, εκτός από τη γενικότερη κρίση που ταλανίζει τις ευρωπαϊκές τράπεζες, έπεσε «θύμα» του ακήρυχτου πολέμου ΗΠΑ – Γερμανίας, εκφάνσεις του οποίου υπήρξαν από το Dieselgate μέχρι τα Panama Papers. \ κ τζωρτζινάκη
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1556″]