Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία με το νέο νόμο της “δουλείας”, όπως τον αποκαλλούν οι διαδηλωτές, επιτρέπει στους εργοδότες να απαιτήσουν μέχρι και 400 ώρες υπερωριακής απασχόλησης ετησίως από τους εργαζόμενούς τους, για τις οποίες θα μπορούν να καθυστερήσουν να τους πληρώσουν έως και τρία χρόνια.
Πολλές υποχωρήσεις σε πιο “ευέλικτες” μορφές απασχόλησης έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη Δύση αλλά ο Όρμπαν φαίνεται να κάνει πράξη τον “εργασιακό μεσαίωνα”. Την ίδια ώρα με απροκάλυπτο τρόπο επιχειρεί να χειραγωγήσει τη δικαιοσύνη, ξεκινώντας τη μετάβαση σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Μια χειροπιαστή απόδειξη αλλά και προοικονομία για ένα δυστοπικό μέλλον.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθεί απαθής ένα μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να υπονομεύει το κοινοτικό κεκτημένο, να ενισχύει τον ευρωσκεπτικισμό και να καταλύει τις θεμελιώδεις αξίες. Αυτή είναι όμως η αποστολή του φασισμού. Αναδύεται χρησιμοποιώντας ως μανδύα ακραίες θεωρίες συμομωσίας, ρατσιστική και λαϊκίστικη ρητορική, όμως στον πυρήνα της πολιτικής βρίσκεται η κατεδαφιση των εργασιακών σχέσεων, η συμπίεση των αποδοχών, οι φοροαπαλλαγές για τα μεγάλα εισοδήματα. Μια σκληρά ταξική αποστολή, στην υπηρεσία των ελίτ, στο πλαίσιο ανελεύθερων καθεστώτων που συρρικνώνουν δικαιώματα και αρχές δικαίου.
Η ακροδεξιά δεν έρχεται πια με δικτατορίες, αλλά συχνά με εκλογικές διαδικασίες. Όμως η αποστολή της δεν έχει αλλάξει. Εργαλειοποιεί την κοινωνική ανισότητα που παράγουν οι πολιτικές λιτότητας αλλά καταλήγει να την ενισχύει με τον μανδύα του εθνικισμού και του απομονωτισμού.
Η μόνη θωράκιση για τις μεταπολεμικές κατακτήσεις της Δύσης είναι η επαναφορά σε εργασιακή κανονικότητα, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και των δημοκρατικών θεσμών, πριν η αναδυόμενη ακροδεξιά καταλύσει τα πάντα.