Ο καπιταλισμός επιχειρεί να πουλήσει το σεξ από τις απαρχές του. Και τώρα έχουμε σταματήσει να αγοράζουμε. Ο απορρυθμισμένος καπιταλισμός κάνει κακό στις γυναίκες, ισχυρίζεται η Κρίστεν Γκόντσι, στο βιβλίο της Γιατί οι Γυναίκες Κάνουν Καλύτερο Σεξ στον Σοσιαλισμό: Και άλλα επιχειρήματα για Οικονομική Ανεξαρτησία.
«Αν υιοθετήσουμε κάποιες ιδέες από τον σοσιαλισμό, οι ζωές των γυναικών θα βελτιωθούν και θα κάνουν καλύτερο σεξ» ισχυρίζεται η Γκόντσι. Το επιχείρημα αυτό δεν είναι αβάσιμο, καθώς πατάει πάνω στη διατριβή της στην πρώην ΕΣΣΔ και τις χώρες του Ανατολικού μπλοκ, αναφέρει χαρακτηριστικά σε άρθρο του το περιοδικό Jacobin.
Με έναν αρκετά πειστικό τρόπο, η Γκόντσι καταλήγει στο ότι μέσα από την παιδική μέριμνα, την πλήρη ένταξη στην εργατική δύναμη, την επένδυση στην εκπαίδευση των γυναικών και την ισχυρή φεμινιστική προπαγάνδα, τα σοσιαλιστικά καθεστώτα έκαναν τεράστια πρόοδο, ακόμη και με πατριαρχική κουλτούρα, στο ζήτημα της ισότητας. Βελτίωσαν, επίσης, σε πολύ μεγάλο βαθμό την υλική πλευρά των ζωών τους. Η μητρική και η βρεφική θνησιμότητα μειώθηκαν δραστικά και ο αναλφαβητισμός ουσιαστικά εξαφανίστηκε. Όλα αυτά είχαν καταλυτικές συνέπειες στο σεξ των ετερόφυλων ζευγαριών. Με τους άντρες και τις γυναίκες να επωφελούνται ισότιμα από τις δημόσιες παροχές, από την εκπαίδευση και την υγεία μέχρι την πρόσβαση σε σταθερή, αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία, οι γυναίκες σταμάτησαν να εξαρτώνται από τους άντρες. Το σεξ και ο έρωτας γινόταν με τους δικούς τους όρους, μακριά από οικονομικά κίνητρα. Όπως χαρακτηριστικά το θέτει η Γκόντσι «Οι γυναίκες δεν είχαν την ανάγκη να παντρευτούν για τα λεφτά».
Είναι εύκολο να σκεφτεί κάποιος ότι τέτοιου είδους συνθήκες μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή των γυναικών. Είναι, όμως, αυτονόητο ότι το σεξ χωρίς ανταλλάγματα είναι και καλύτερο; Μερικοί εργαζόμενοι στο σεξ τυχαίνει να απολαμβάνουν κάποιους από τους παρτενέρ τους. Άλλες γυναίκες και άντρες μπορεί να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Δεν είναι απαραίτητο ότι μια γυναίκα απολαμβάνει λιγότερο το σεξ αν ο άντρας πληρώσει τον λογαριασμό (μεγάλη συζήτηση, αλλά μπορεί να αρέσει και περισσότερο).
– Απόλαυση και κίνδυνος: Διαβάστε τη συνέχεια, την Παρασκεύη 18 Ιανουαρίου στο koutipandoras.gr
Από όλες τις περιοχές του πρώην Σοβιετικού μπλοκ, η σεξουαλική ζωή των γυναικών στην Ανατολική Γερμανία ήταν αυτή που μελετήθηκε διεξοδικά και τη συνέκριναν με αυτή των – λιγότερο τυχερών – γυναικών της Δυτικής Γερμανίας, που ζούσαν σε καπιταλιστικό σύστημα. Στη Δυτική Γερμανία, μάλιστα, ένα επιπρόσθετο βαρίδι ήταν η θρησκεία. Πέρα από τις πολιτικές όπως η καθολική παιδική μέριμνα και η γυναικεία εργασία, η κυβέρνηση έκανε έντονη φεμινιστική ιδεολογική δουλειά, προωθώντας την ισότητα των δύο φύλων και την ανεξαρτησία των γυναικών ως ειδικά προνόμια του σοσιαλισμού, προπαγανδίζοντας ακόμα και τη σημασία της ισότιμης συμμετοχής ανδρών και γυναικών στις δουλειές του σπιτιού. Επειδή οι γυναίκες στην Ανατολική Γερμανία έγιναν οικονομικά ανεξάρτητες από τους άντρες, οι άντρες ήταν πιο γενναιόδωροι και φρόντιζαν περισσότερο τις γυναίκες κατά τη διάρκεια του σεξ απ’ ότι στη Δυτική. Αντίθετα, στη Δυτική Γερμανία όπου οι γυναίκες ήταν εξαρτημένες από τους άντρες για την επιβίωσή τους, οι άντρες είχαν λιγότερα κίνητρα για να βελτιώσουν τη ζωή τους στο κρεβάτι. Επιπλέον, η ζωή στην Ανατολική ήταν πολύ πιο ξεκούραστη από τη Δυτική, αν αναλογιστεί κανείς το λιγοστό οικονομικό στρες και την αφθονία του ελεύθερου χρόνου.
Η διαφορά αυτή αποτυπώνεται και σε μετρήσιμα αποτελέσματα. Ερευνητές έχουν διαπιστώσει μεγάλη διαφορά στο ποσοστό της σεξουαλικής ικανοποίησης. Έρευνα έδειξε ότι το 80% των γυναικών στην Ανατολική Γερμανία έρχονται πάντα σε οργασμό, σε σύγκριση με το 63% στη Δυτική.Μάλιστα, τα στατιστικά αυτά χρησιμοποιήθηκαν από το καθεστώς για να επιχειρηματολογήσει υπέρ του κομμουνισμού, ενώ από την άλλη πλευρά, στη Δυτική Γερμανία, αντιμετωπίστηκαν με αμυντικό σκεπτικισμό από τα ΜΜΕ.
Ωστόσο, η Γκόντσι δεν κάνει προπαγάνδα υπέρ κάποιας «τελειότητας» των κομμουνιστικών καθεστώτων. Αντίθετα, παραδέχεται ότι το σεξ στη Σοβιετική Ένωση την εποχή του Στάλιν «ήταν χάλια», με τις εκτρώσεις να είναι παράνομες από το 1936 ως το 1955 και την ισότητα των γυναικών να μην αποτελεί προτεραιότητα. Θυμάται την περίοδο της απαρχής της ιδεολογίας του φεμινισμού, με το όραμα της Αλεξάνδρα Κολοντάι για την συντροφική, ρομαντική αγάπη που θα βιώνει η απελευθερωμένη γυναίκα στον σοσιαλισμό, και το πώς ο Στάλιν εγκατέλειψε αυτά τα ιδανικά στα πλαίσια των οικονομικών περιορισμών. Και, όπως στα περισσότερα μέρη του κόσμου τον 20ο αιώνα, το Σοβιετικό μπλοκ δεν αποτελούσε ένα ωραίο μέρος για κάποιον LGBTQ, κάτι το οποίο επηρεάζει σημαντικά την εμπειρία του σεξ για εκατομμύρια ανθρώπους. Η άποψή της για τις καταπιεστικές πτυχές των καθεστώτων αυτών είναι μια υπενθύμιση του ότι το σεξ χρειάζεται και ελευθερία και σοσιαλισμό. Είναι ζωτικής σημασίας το να υπάρχει μια σοσιαλιστική και ταυτόχρονα φιλελεύθερη προσέγγιση που να δίνει την ελευθερία στους ενήλικους να κάνουν – συναινετικά πάντα – αυτό που τους ευχαριστεί. Αυτοί που υπερασπίζονται τον αυταρχισμό και την πατριαρχία και θέλουν να ελέγχουν την σεξουαλικότητα και την αναπαραγωγή, είτε είναι σταλινικής αντίληψης είτε συντηρητικοί δεξιοί, είναι οι εχθροί του σεξ. Ακόμα και καθεστώτα τα οποία δεν έχουμε στο μυαλό μας ως καταπιεστικά, πολλές φορές αντιμετωπίζουν με σκληρό τρόπο την σεξουαλικότητα των γυναικών, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στις σκανδιναβικές χώρες, όπου επικρατεί μια τιμωρητική αντίληψη των εργαζόμενων στο σεξ.
