Οι μέρες του ’67 και της δικτατορίας δεν είναι μακριά. Με τη μόνη διαφορά ότι η ακροδεξιά και ο φασισμός δεν χρειάζονται πραξικοπήματα για να επικρατήσουν. Αυτό μπορεί εύκολα να γίνει και με δημοκρατικό τρόπο με εκλογές!
Το παράδειγμα της Βραζιλίας και της επικράτησης του ακροδεξιού, χουντικού, φασίστα Μπολσονάρο είναι αρκετό. Μνημόνια, λιτότητα, που επέβαλε το αστικό μπλόκ (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) πάτησαν, εξόργισαν, εξόντωσαν, σαλαμοποίησαν και διέλυσαν ένα λαό που πλέον ελπίζει σε μια σωτήρια λύση!
Από την άλλη οι άστοχοι και στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, χειρισμοί για την επίλυση του Μακεδονικού, οδηγούν τεράστιες μάζες στην αγκαλιά της ακροδεξιάς και της Χ.Α.
Τεράστιες οι ευθύνες αυτού που ονομάζεται «αστικό δημοκρατικό πλαίσιο» και που συνθέτουν οι δυνάμεις της Δεξιάς (ΝΔ), του Κέντρου (;) (ΕΚ, Ποτάμι, ΚΙΝ.ΑΛΛ.) και της Κεντροαριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ).
Επέβαλαν μνημόνια, λιτότητα, φτώχεια, ανεργία, και οδήγησαν στην εναπόθεση της ελπίδας του Ελληνικού Λάου σε ακροδεξιές δυνάμεις και τη Χ.Α.
Τεράστιες και οι ευθύνες της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, που παρά τις υπαρκτές τους διαφωνίες δεν συμφωνήσαν ένα κοινό πλαίσιο στην αντιμετώπιση της ακροδεξιάς και του φασισμού.
Η άνοδος της ακροδεξιάς και του φασισμού είναι σχεδόν νομοτελειακή. Πρέπει να είσαι τυφλός για να μην το βλέπεις…
*Κοινωνιολόγος